Van Woord naar leven

LEVEN IN HET LICHT VAN DE HEER Vandaag zegt Jezus: 'Ik ben het licht dat naar de wereld is gekomen, opdat iedereen die in Mij gelooft niet langer in de duisternis blijft. ' Jezus is het licht dat door de Vader naar de wereld gezonden is. Wie in Hem gelooft, wie zich aan Hem geeft, leeft en beweegt in dit licht. Hij ziet de wereld en God vanuit en in dit licht. Hij weet zich verlost van elke vorm van duisternis opdat hij zich weet opgenomen door het licht, door Christus zelf. Dit is voor de mens echter geen wit-zwart gebeuren. Hoewel hij ten diepste verlost is, zal hij moeten toegroeien naar dit licht, met veel vallen en telkens weer opgericht worden, door bereid te zijn te sterven in Christus, door zich toe te vertrouwen aan zijn leven in ons. Het Pasen van de Heer is een belofte van verlichting voor hen die in de duisternis tasten. Zijn genade is overvloedig voor allen die haar omhelzen, en die zich door Hem láten omhelzen. Laten we Christus' licht in de diepst

DE HAND VAN GOD Beste mensen, zomaar een vraag vooraf aan hetgeen ik vertellen wil. Hebben jullie het ook wel eens meegemaakt dat er naar aanleiding van de lezingen een bepaald woord uitspringt? Een woord dat beroep op je doet, een woord dat aan je trekt. Wat me vandaag overkwam was wel heel bijzonder. Zowel in de eerste als in de tweede lezing sprong er hetzelfde woord uit, tot driemaal toe. Ik citeer de zinnen uit beide lezingen. In Handelingen 11,21 lezen we vandaag: De hand van de Heer steunde hen, zodat veel mensen tot geloof kwamen en zich bekeerden tot de Heer. In Johannes10, 28 lezen we: Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. Wat mijn Vader mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven. Zomaar wat gedachten. In het eerste citaat betreft het de vraag aan wie de verkondiging van het geloof door mensen gedaan zou moeten worden. Uit het vervolg blijkt dat dit niet alleen a

FEEST ZONDER EINDE ‘Een dief komt alleen om te roven, te slachten en te vernietigen, maar Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid.’  Zo houdt Jezus ons voor vandaag. Christus is de incarnatie van Gods leven. Aan dit leven wil Hij ons deelgenoot maken. Dit kan alleen maar doordat Hij ons geschonken is door God zelf, gebaard in ieders ziel. Onze roeping is ons met Hem te verinnigen opdat we inderdaad deelgenoot zouden worden aan Gods leven. Niet als zelfprestatie van onzentwege, maar als een gebeuren van de heilige Geest in ons. Het kwaad met zijn verlokkingen noemt Jezus vandaag dieven en rovers die komen om te slachten en te vernietigen. Het zijn al die zaken – vaak ook gemanifesteerd door mensen – die ons wegtrekken van het huwelijk tussen God en ons. Het komt tussen God en ons te staan en doet ons vreemd gaan. In al zijn creativiteit zal het kwade er alles aan doen om stokken in Gods wiel te steken. Waakzaam en aandachtig leven is hier de boodschap. Met zin vo

OP ZOEK NAAR RICHTING MET DE GOEDE HERDER ALS GIDS Onderstaande overweging is geïnspireerd aan Preken.be Als je in Rome de catacomben aan de Via Appia bezoekt, dan zie je daar allerlei sporen van de jonge kerk van de eerste eeuwen. Dat is best heel aangrijpend. Je staat daar bij de bronnen van de christelijke spiritualiteit. En wat opvalt, is dat er veel afbeeldingen te vinden zijn van Jezus als de Goede Herder. Je ziet Hem op de plafonds geschilderd, gegrift in grafstenen en gebeeldhouwd op sarcofagen. En het lam dat rust op zijn schouders en dat Hij veilig vasthoudt, dat zijn wij. De Goede Herder: hét teken van de liefde van Christus voor ons mensen. Dit beeld moet heel wat christenen van de eerste eeuwen hebben bemoedigd. Van oudsher was Herder ook een naam voor God, die zijn volk behoedt en bewaart. We kennen de prachtige psalm 23: 'Mijn Herder is de Heer, het zal mij nooit aan iets ontbreken.' Maar de jonge kerk gaf de titel van Goede Herder ook heel bewust aan Jezus, w

WILLEN JULLIE SOMS OOK WEGGAAN ? (Bij Joh 6, 60-69) In een wereld geteisterd door oorlogen, gekweld door onrecht en gekenmerkt door de toenemende kloof tussen arm en rijk, kunnen we ons soms afvragen waar God is in al deze chaos. We kunnen ons machteloos voelen te midden van de wijdverbreide corruptie en het schijnbare gebrek aan gerechtigheid. Het is verleidelijk om weg te willen rennen van deze harde realiteit, om ons terug te trekken in onze eigen comfortabele bubbels van veiligheid en welvaart. Maar juist in deze lastige tijden roept Jezus ons op met zijn eeuwenoude vraag: 'Willen jullie soms ook weggaan?' Het is een vraag die ons uitdaagt om te blijven geloven, ook als veel om ons heen lijkt te wankelen. Want te midden van alle pijn en lijden, blijft Jezus de bron van hoop en liefde. Als volgelingen van Christus worden we geroepen om niet weg te lopen van de wereld, maar om ons juist in te zetten voor gerechtigheid en vrede. We worden uitgedaagd om op te staan tegen o

BEROUW ALS SPRINGPLANK Vandaag lezen we in de eerste lezing over de roeping en bekering van Paulus. Paulus zou vandaag hoog scoren op het rapport dat Kerk in Nood zou opstellen wat betreft het schenden van de basisrechten inzake godsdienstvrijheid. Wel, die Paulus krijgt van God een soort genadeslag. Hij bekeert zich, en wordt een verkondiger om U tegen te zeggen. Lieve mensen, laat dit een voorbeeld en troost zijn voor allen die leven met een gevoel van schuld betreffende misstappen die zij in hun leven begaan hebben. Velen van ons vechten daarmee, en denken dat God met hen nog weinig kan of zelfs wil. Het is goed om je zonden in te zien, je op de borst te kloppen, te knielen voor God met je hoofd omlaag, thuis of ergens achteraan in een kerk. Maar dit mag geen blijvende houding zijn. God wil dit niet. Tracht je berouw gezond te beleven, dat wil zeggen: ‘in’ God. We kunnen te biechten gaan waar de Heer sacramenteel je zonden zal vergeven, waar Hij je diep komt aanraken en oprichte

BROOD DAT LEVEN GEEFT (Bij Joh 6, 44-51) ‘Ik ben het brood dat leven geeft’ , horen we Jezus vandaag zeggen. Het is inderdaad de Heer die leven geeft aan ons leven, aan het leven van de Kerk. Hij is, als het ware, er het levend hart van. Niet als symbool, maar als een levengevende werkelijkheid. Wij zijn geroepen ons te voeden met Hem, opdat Hij inderdaad dat leven in ons kan zijn waar de Vader naar verlangt. Je voeden met de Heer zou voor een christen de evidentie zelf moeten zijn. Het gaat vooraf aan al het andere, en tegelijk is het verweven met al het andere. Onze roeping is het immers één te zijn met Christus. En daarvoor moeten we ons voeden met Hem. Anders zouden we al snel een ongeoliede motor zijn die niet enkel vlug droog zal staan maar ook snel tot stilstand zal komen. Zoals de Heer brood voor ons is dat leven geeft, zo mogen ook wij voor elkaar voeding zijn dat leven geeft. Een christen deelt immers in de zending van haar Heer. Niet door Hem na te bootsen of enkel zijn