Van Woord naar leven

Vandaag lezen we bij Paulus aan de christenen van Rome: 'Het loon van de zonde is de dood, maar de genade die God schenkt is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.' Elke mens is geroepen te leven, en wel ten volle. Voor een christen betekent dit: een leven leiden in God, vanuit Christus' aanwezigheid die hem bewoont. Of anders gezegd: Christus door hem, met hem, in hem. Het betekent in naam van Christus, en verinnigt in Hem, Gods goedheid zijn doorheen gebed en daden van goedheid. Hiermee beantwoordt de christen aan z'n oerroeping, namelijk het geschapen zijn naar Gods beeld en gelijkenis. Door Gods liefde te belichamen vindt hij ook zijn diepste identiteit. En dat doet hem leven; nu reeds, en over de dood heen, tot in de eeuwigheid. Wie de zonde bemint en koestert, wie haar voedt en alle kansen biedt om tot ontplooiing te laten komen in zichzelf, begeeft zich in een dood-lopend straatje. Hij zoekt vreugde en bevrediging in oppervlakkig geluk door zijn ego de

Petrus vraagt aan Jezus: ‘Heer, is deze gelijkenis alleen voor ons bedoeld of voor iedereen?’ Het evangelie is nooit voor ons met uitsluiting van anderen en het is nooit voor anderen met uitsluiting van ons. Het evangelie is altijd voor iedereen. Het evangelie is altijd voor u, voor mij. Het is Gods woord aan u, aan allen gericht. Dat krijgt Petrus meteen te horen. Die waakzaamheid waar iedereen aan wordt gehouden, wordt nu heel bijzonder in deze gelijkenis toegepast op mensen zoals Petrus, die door God geroepen zijn om leiding te geven aan de gelovige gemeenschap. Maar dat heeft weer tot gevolg, dat, als er weer een vermaning wordt gegeven, degene die niet in die functie staat, kan gaan denken: dat gaat over de leiders en ieder die geen leider is heeft daar niets mee te maken. Ja, hij kan zelfs, in de bijzondere toepassing van dit woord over de waakzaamheid bij de leiders gaan denken, dat hij als ondergeschikte helemaal geen verantwoordelijkheid heeft, dat hij zijn verantwoordelijkh

Vandaag zegt Jezus: 'Sta klaar, doe je gordel om en houd de lampen brandend, en wees als knechten die hun heer opwachten wanneer hij terugkeert van een bruiloft, zodat ze direct voor hem opendoen wanneer hij aanklopt. Gelukkig de knechten die de heer bij zijn komst wakend aantreft.' Staan we klaar om de Heer te ontvangen wanneer Hij komt? Komen doet Hij, sowieso. Maar zijn we klaar? Zullen we het merken als Hij komt? Of zijn we zo met onze zaakjes bezig dat we zijn komen nauwelijks of helemaal niet gewaar worden... Het evangelie van vandaag wordt dikwijls toegespitst op het aards sterven van de mens. En terecht. Doorgaans komt een overlijden onverwacht en moeten we ons de vraag stellen: gaan we klaar zijn voor die grote ontmoeting met de Heer? Maar dit evangelie gaat ook over het gewone leven, over elke dag. Want… in elke situatie van het leven komt de Heer langs, en vraagt Hij bemind te worden, zijn liefde te zijn. Dit speelt zich af voor het kookfornuis, tussen mensen onde

Als je de woorden van Jezus die we vandaag horen omzetten in onze moderne taal, klinkt dat heel gewoon: zoek je kracht niet in je bankrekening, verlies je tijd niet met omlaaghalend gepraat, durf dieper contact te nemen met de mensen, luister naar hen, raak doorheen ontmoeting en gesprek die snaren aan die een mens dorst doet krijgen naar God. Straal vrede en vreugde uit. Je komt in een harde wereld terecht, er lopen wolven rond. En wees vooral niet naïef; als men je afwijst, oordeel dan niet maar ga rustig verder, wees goed voor allen, bijzonder voor zieken en zwakken. En wees beleefd en dankbaar, dus eet wat je krijgt. We horen ook dat er veel werk is aan de winkel. Jezus zegt: genees de zieken. Ook in onze tijd zijn er zieken, vele zieken. Er zijn ook veel gezonde mensen ziek, omdat onze samenleving op heel wat vlakken verziekt is. Mensen raken in de put omdat ze ontevreden zijn, of omdat er niemand in hun omgeving tevreden is. Velen zijn voortdurend in een sombere stemming, geven

'Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, moet dienaar van de anderen zijn, en wie van jullie de eerste wil zijn, moet slaaf van de anderen zijn, want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen ', zegt Jezus ons vandaag. Enkele gedachten rond dienstbaarheid. Ware dienstbaarheid, onder welke vorm ook, vraag om afdaling. Niet boven de ander staan, maar naast de ander. Met hem meegaand, je inlevend. Niet snel snel, maar tijd ervoor nemend. De ander zo toelatend in jezelf dat hij het beste in jou naar boven haalt. Ware dienstbaarheid heeft met gemeenschap te maken; gemeenschap met de Heer, gemeenschap met de ander. Dienstbaarheid is het stille feest van de liefde: voetwassing, Goede Vrijdag, Paaszondag. Het is tevens Kerst en Pinsteren; de Heer baren, en leven in de Geest. Het is liturgie ten top. Ware dienstbaarheid is eucharistisch leven: in eenheid met de Heer je leven breken en geven; voor allen.

We kennen Jezus als iemand die de belichaming is van Gods barmhartigheid. Zelf was Hij, tot op het kruis, altijd opnieuw bereid vergeving te schenken. Doorheen woord en daad maande Hij de mensen ook aan zelf zo in het leven te staan. Vergeven, zeven maal zeventig maal; altijd dus. Of toch niet altijd? Vandaag die moeilijke zin: 'Wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest zal geen vergeving ontvangen.'  Laten we biddend trachten te begrijpen wat deze woorden willen zeggen. Een eerste belangrijke zaak is: Het is geen aanmaning aan ons adres om in bepaalde omstandigheden niet te vergeven. De opdracht dus voor ieder van ons om altijd opnieuw bereid te zijn te vergeven blijft onaangeroerd. Je zou dan kunnen denken: Het is aan God om te bepalen of Hij in bepaalde omstandigheden wel of niet vergeeft. Nee, dat staat er niet. Er staat: ' ... zal geen vergeving ontvangen' . Er staat niet dat God niet vergeeft. Er staat dat je schijnbaar in bepaalde omstandigheden geen verg

Jezus zegt ons vandaag: 'Hoed je voor de zuurdesem, dat wil zeggen de huichelarij van de farizeeën.’ Brood zonder zuurdesem is en blijft plat. De zuurdesem doet het brood rijzen, groter worden. Krijgt het een andere voedingswaarde ? Neen. Maar het ziet er, uiterlijk, anders uit, groter, maar in wezen is het hetzelfde. Jezus vergelijkt de huichelarij van de farizeeën met zuurdesem. Zij vallen op met hun grote gewaden, hun mantelkwasten, hun gewoonte om de voornaamste plaatsen in te nemen in de synagoge. Ze worden zo graag door iedereen gezien en geprezen en erkend in hun zogenaamde functie vertegenwoordigers te zijn van ‘de Wet’. Ze vallen op omdat ze willen opvallen. Ze doen lange gebeden op de hoeken van de straten, zichtbaar vervullen ze zogenaamde deugden, en zo meer. Hoed je voor hen, zegt Jezus ons vandaag. Voor een christen gaat er het er niet om om op te vallen bij de mensen, ook niet bij God. God kent ons, elk haar is geteld. We hoeven daar echt niets opvallends voor te