Van Woord naar leven

Naast de dinsdag, zal Ricky Rieter vanaf nu ook op zaterdag 'Van Woord naar leven' verzorgen. HOOG BEZOEK Gen 18, 1-15 Heb je persoonlijk weleens hoog bezoek gehad en herinner je je hoe druk je het tevoren had? Dit gebeurt ook op grotere schaal als een gemeenschap, een stad, een dorp, hoog bezoek krijgt, de koning, de koningin, of andere hoogwaardigheidsbekleders. We kennen er allemaal wel voorbeelden van. Er worden vergaderingen gehouden hoe we dat ‘hoge bezoek’ het beste kunnen ontvangen. Comités worden samengesteld, een programma gemaakt, werkgroepen in het leven geroepen. In onze eerste lezing wordt het verhaal verteld over Abraham die hoog bezoek krijgt, totaal onverwacht. Hij is er niet op voorbereid, zit voor zijn tent en ziet drie mannen aankomen. Gastvrijheid is in het oosten een natuurlijke zaak. De gastvrijheid van Abraham is wel heel bijzonder, want hij weet niet eens wie die drie mannen zijn, hij verwacht geen bezoek, terwijl dit wel heel bijzonder bezoek blijkt

AANRAKING Jezus strekte zijn hand uit, raakte hem aan en zei: ‘Ik wil het, word rein.’ Jezus strekte zijn hand uit zoals God zijn hand uitstrekt om zijn machtige daden te doen. Anderen hebben de melaatse gemeden vanwege zijn onreinheid, maar Jezus raakte hem aan. Een ware ommekeer! Niet langer wordt door aanraking de reine onrein, maar door woord en daad van Jezus wordt wat onrein was rein. Op vele plaatsen doorheen de evangelies wordt duidelijk welk een genezing en kracht diegene ontvangt die door de Heer worden aangeraakt. Zo is het ook met ons. Laten we vragen aan de Heer of Hij ook ons wil aanraken met zijn genezende liefde. Allen hebben we immers Gods aanraking nodig. Maar laten we ook niet vergeten wat puur menselijke aanraking kan doen. Als iemand z'n zorg met je deelt en je neemt z'n hand vast ... wel, dat doet wonderen. Of iemand een knuffel geven; oprecht en warm. Gewoon heel dicht bij iemand zitten, lichamelijk contact maken; met of zonder woorden. Doet zo'n d

Onderstaande overweging is van de hand van Vincenzo Paglia, ontleend aan 'Het Woord van God elke dag - 2023', uitgegeven bij Halewijn Vandaag vieren we het feest van de heilige apostelen Petrus en Paulus, wier gedachtenis de bijna tweeduizend jaar oude geschiedenis van de Kerk van Rome vergezelt, waar zij tot de marteldood toe getuigden van hun geloof. Petrus wordt door Jezus geroepen terwijl hij zijn netten uitwerpt aan de oevers van het meer van Galilea. Hij is een eenvoudige visser, maar hij voelt een verlangen naar een nieuwe wereld. Nauwelijks heeft Jezus hem geroepen tot een ruimer leven of hij laat 'meteen' - zo schrijft de evangelist - zijn netten in de steek en volgt Hem. De echte Petrus is die zwakke man die zich laat raken door de Geest van God en als eerste luidkeels roept 'U bent de messias, de Zoon van de levende God'. En de Heer maakt van deze zwakke mens de 'rots waar Hij zijn kerk op zal bouwen'; het spirituele bouwwerk waar wij allen

GENADE EN KEUZE Vandaag zegt Jezus: 'Zo brengt elke goede boom goede vruchten voort, maar een slechte boom brengt slechte vruchten voort.' Wanneer wij naar de vruchten van ons eigen leven kijken, dan weten we waar ons hart is. Als ons hart geworteld is in Christus, dan zullen onze vruchten christelijk zijn, en dus goed. Als ons hart z’n thuis heeft in het duistere, zullen onze vruchten naargelang zijn. Keuze en genade zijn de sleutels die zullen bepalen waar ons hart zich bevindt, en dus welke vruchten we zullen kennen in ons leven. Vooreerst genade. Zonder Gods hulp zijn we immers tot weinig in staat. Enkel wat krachtpatserij van onzentwege zullen oppervlakkig gezien misschien enkele mooie vruchten opleveren. Maar in wezen het zal een eenmanszaakje blijven, ver weg van de diepere bedoeling van het leven. Een christen is geroepen te leven in het waaien van de Geest. De Geest immers zal ons begeleiden op onze weg naar de Heer. Hij zal ons binnen voeren in het leven van Chris

EEN UITDAGING Vandaag een kort evangelie, met wijze woorden. Het lijken losse spreuken. Ik wil er één zin uithalen: Nauw is de poort naar het leven, en smal de weg ernaartoe, en slechts weinigen weten die te vinden. (Mt 7,14) Kortgeleden vond ik in mijn boekenkast een oud boekje, ooit van iemand gekregen. Ik had het nog nooit gelezen omdat het me niet aansprak. Het was, leek me, zo moralistisch. De schrijver is John Bunyan, een Engelsman. Het boekje is gepubliceerd in 1648. Meerdere keren vertaald onder andere ook door Ds C.M. van Endt in 1949 (9 e duizendtal). Nu met de titel De pelgrimsreis. In eerdere vertalingen droeg het de titel Eens Christens Reize naar de eeuwigheid. Het is gebaseerd op bovenstaande vetgedrukte tekst van Matteüs, in de vorm van een droom over iemand die Christen heet, de hoofdpersoon die deze weg onderneemt. Alle personen die er verder in voorkomen hebben symbolische namen, die precies weergeven wat hun karaktertrek is, zoals Koppig, Plooibaar, Wereldwijz

LEVEN GEVEN IN GODS BARMHARTIGHEID Vandaag zegt Jezus: 'V erwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit het oog van je broeder of zuster te verwijderen.' Oh wat zijn we toch snel in het oordelen over anderen. Als het dan al niet met woorden is, dan is het vaak in de stilte van ons hart. Het is een kwade virus die maar al te makkelijk ingang vindt in heel ons zijn. Het spijtige is dat deze virus ons blind maakt; blind én lam. Het verblindt ons het goede in de ander te zien. Het verlamt ons vanuit Gods hart te beminnen. Dat wil niet zeggen dat we het mogelijke kwaad in de ander niet mogen zien of vaststellen. Het kwade opmerken, het constateren, is op zich niet erg. Vraag is: hoe gaan wij daar mee om? Dit hoeft niet tot veroordeling te leiden. Het kwade ‘zien’ kan ons ook tot mensen maken die diep bezorgd zijn of worden voor de ander. Kunnen we elkaar zo nabij zijn dat ieder van ons ten diepste aanvoelt dat hij niet veroordeeld

WEES NIET BANG Onderstaande overweging is van de hand van Frans Mistiaen, sj 'Wees niet bang!' zegt Jezus ons. En wij vragen Hem: 'En waarom niet?' Het antwoord van het evangelie van vandaag luidt: Omdat wij zeker mogen zijn van de liefdevolle zorg van God voor ieder van ons! Met het beeld van de ‘mussen’ en de ‘haren op ons hoofd’ zegt Jezus ons dat zijn Vader met dezelfde sterke liefde zorgt voor allen, ook voor de kleinsten en de zwaksten, ook voor de mens, die zich uitgeschud voelt als een ordinaire straatmus of zich zo nietig ervaart als een hoofdhaar dat uitvalt. Maar het antwoord voldoet ons niet en wij vragen verder: 'Wat is die zorg van God voor ons nu eigenlijk wel waard?' Want ondanks dát, blijven de mussen sterven en blijven onze hoofdharen uitvallen. Die zorg van God voor ons moet dus iets anders zijn dan een uiterlijke bescherming. God trekt ons niet weg uit de miserie, uit de aftakeling, uit de gevaren, het onheil of de vervolgingen. Zulk een m

WONDERLIJK BESTAAN Geliefde mensen, naar aanleiding van deze feestdag waarop we de geboorte van Johannes de Doper gedenken en vieren, wil ik u uitnodigen om aan de hand van onderstaand psalmvers (dat we vandaag in de tussenzang bezingen) na te denken over het wonder van ons eigen bestaan. ‘Wat er in mij is, hebt Gij geschapen, Gij hebt mij als een weefsel in de moederschoot gevormd. Ik dank U voor het wonder van mijn leven, voor alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt.’ Het menselijk bestaan is, zoals elk bestaan, wonderlijk. God zelf ligt, als schepper, aan de oorsprong van al het bestaande. Door zijn liefde bestaat al wat is. Dat op zich is al wonderlijk. Voor we gecreëerd worden brengt Hij twee mensen bij elkaar, die – als het goed is – mekaar diep liefhebben. Vanuit hun onderlinge liefde, vanuit hun gegeven zijn aan elkaar (zowel geestelijk als fysiek; in de diepte een mystiek gebeuren) schenkt God nieuw leven. Een zaadcel nestelt zich in een eicel. Om dan tot groei te komen. Dag na

WEES LICHT Vandaag zegt Jezus: ‘Als het licht in jezelf verduisterd is, hoe groot is dan die duisternis!' Het licht in onszelf is het licht van de Heer; het is de Heer zelf. Maar we kunnen dit licht verduisteren, er als het ware een grafsteen voor rollen. Ja, we kunnen stokken steken in de wielen van Gods genade. Wat zo jammer is! We houden dan onze innerlijke groei tegen, en begeven ons op paden die ons mogelijk van God wegtrekken. Bovendien - in zoverre dat onze verantwoordelijkheid is - beletten we anderen om in contact te komen met Gods licht. Bedoeling is dat we het licht van de Heer ten volle welkom heten en benutten. En wel op zo'n wijze dat wij - zonder de Heer te worden - Gods licht zijn voor deze wereld. Licht raakt duisternis aan. Het verdrijft de donkerte. Laat ons in dit bewustzijn omgaan met anderen. Niet vanuit hoogmoed, maar juist integendeel: door zelf nederig de Heer te dragen en uit te dragen naar allen die God ons toevertrouwt. Laten we bidden ... Hee

GEBED TOT IN DE KERN Bid daarom als volgt: Onze Vader in de hemel ... Het christelijk gebed is een geheimnisvol leven met God, een deelnemen aan de kern van zijn wezen, aan zijn goddelijke, Drieëne Liefde. In het gebed mogen we aanzitten aan de tafel van de drieëne God, mogen we drinken van zijn Liefde zoals een kind drinkt aan de borst van zijn moeder. Heel bijzonder uit zich dat in de woorden die de Heer ons zelf aanleert in het 'Onze Vader'. Doorheen dit gebed neemt Hij ons op in zijn ja-woord tot de Vader opdat we zelf Gods liefde zouden worden. Het is goed het 'Onze Vader' doorheen de dag in de stilte van ons hart met regelmaat te prevelen, te zingen, te overwegen. Je kan er expliciet tijd voor maken - wat goed is -, maar je kan het ook bidden wanneer je wandelt, fietst, op de trein zit, met de auto rijdt, bij de bakker aanschuift. Te allen tijde kan het opleven in ons hart. Meer dan we vermoeden brengt dit gebed ons in Gods leiding over ons leven. Zo ken ik

'Wanneer jullie bidden, doe dan niet als de huichelaars die graag in de synagoge en op elke straathoek staan te bidden, zodat iedereen hen ziet. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. Maar als jullie bidden, trek je dan terug in je huis, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.' Bij onderstaande overweging liet ik me inspireren door het boek 'Filokalia, het innerlijk gebed', uigegeven bij Ankh-Hermes bv - Deventer Het uiterlijk gebed (waarvan het natuurlijk de bedoeling is dat het ook met een innerlijke warmte wordt verricht) heeft bij vele mensen zijn vaste vorm, vaste tijd, en dikwijls volgens kerkelijk gebruik. Dit gebed doen we thuis of in de kerk. Het innerlijke gebed verrichten we in ons binnenste, op elke plaats, op elk moment, zo dikwijls als ons hart zich in vrijheid tot God verheft. Het is een gehoor geven aan de woorden van Jezus die we vandaag horen: 

DE LIEFDE LATEN ZEGEVIEREN Uit: Mt 5, 43-48 Beste mensen, meerdere keren achter elkaar horen we bij Matteüs: Jullie hebben gehoord dat gezegd werd : ‘Je moet je naaste liefhebben en je vijand haten. ’ Oei, dat is geen gemakkelijke zin. Wie heeft dat dan gezegd? En bij welke gelegenheid? Mede in het Oude Testament horen we toch juist tegenovergestelde woorden over het liefhebben van mensen die verkeerd doen (Lev. 19,18). Laten we luisteren naar Jezus’ woorden: Dit zeg Ik daarover: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen … Dat is andere taal. Jezus gebruikt daarvoor een heel natuurlijk beeld om te vertellen waarom we de ‘vijand’ lief moeten hebben: Hij laat zijn zon immers opgaan over goede en slechte mensen en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Als we bij deze woorden stil durven staan en naar ons eigen leven kijken, dan schort er soms toch iets aan onze houding. Kunnen wij zo ruim denken over mensen die ons niet goed gezind zijn? Zit iemand ons

ANTWOORDEN IN LIEFDE Vandaag zegt Jezus: 'Verzet je niet tegen wie kwaad doet, maar keer degene die je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe.' Voor alle duidelijkheid: dit is geen oproep om ongerechtigheid te laten passeren. Het is een appel om kwaad met goed, haat met liefde, agressie met vredelievendheid, oordeel met barmhartigheid, te vergelden en zo menselijke verhoudingen te veranderen. Liefde, hoe kwetsbaar ook, is de enige kracht waarmee kwaad kan overwonnen worden. Jezus is deze weg gegaan, en wil deze weg opnieuw met ons gaan, dag na dag; Hij in ons, wij groeiend in Hem. Laten we ons schenken aan Hem opdat liefde altijd hét antwoord mag zijn op alles. Moge de Geest ons binnenvoeren in het ja-woord van de Heer. Laten we bidden Heer, geef dat wij het kwade altijd mogen overwinnen door het goede. Omhels ons met uw kruisgenade. In uw naam. Amen. Een vredevolle maandag, kris

ROEPING EN ZENDING Daarop riep Hij zijn twaalf leerlingen bij zich en Hij gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen. Wat opvalt is dat de Heer de twaalf leerlingen eerst bij zich riep. Zo gaat het bij roeping en zending. Jezus wijst nooit iemand van verre aan om hem vanop afstand te zenden. Nee, Hij roept de geroepene eerst bij zich. Jezus verwacht intimiteit met Hem. Hij vraagt dat de geroepene zich hecht aan zijn persoon. Opdat de woorden die hij zal spreken en de daden die hij zal verrichten hun thuis en wortels zullen hebben in Hem. Bovendien zal de geroepene in Hem kracht en genade ontvangen te doen wat hij te doen heeft. 'Om niet hebben jullie ontvangen ...' De gezondene zal gehoor geven aan zijn roeping in een kracht die niet van hemzelf uitgaat, noch van zijn traditie, noch van zijn familieachtergrond of van persoonlijke bekwaamheden. Het gaat hier over een kracht die de Heer zelf in hem heeft gelegd. Anders gezegd:

CONTEMPLEREND GEHOOR GEVEN Vandaag lezen we bij de profeet Jesaja:  ‘Zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken.’ Deze woorden zijn erg diepgaand. Tegelijk sluipt er een addertje onder het gras ze fout te interpreteren. Het is waar: de gerechtigheid ligt bij God. Hij schept als het ware voortdurend gerechtigheid. Vanuit het citaat zou je kunnen denken dat alles van God komt, en dat de mens dus niets hoeft te doen. In de zin van: ‘Alles is genade’. Of: ‘Het heeft zo moeten zijn’. Onlangs zei iemand me nog met betrekking op de huidige oorlog in Oekraïne: ‘God wil dit, anders zou het niet gebeuren. In zijn almacht kan Hij immers optreden, maar het is zijn wil dat dit gebeurt’. En die persoon voegde er nog aan toe: ‘Het is een straf van God aan de mensheid’. Bedenkelijke uitspraken … Wat het vers uit Jesaja wil zeggen is dat inderdaad de oorsprong van de ware

EENVOUD VAN HART Vandaag horen we Jezus zeggen: 'Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.' Het heeft geen enkele zin om aan je buurman te zeggen dat Jezus Christus 'de eschatologische theofanie is die op ontologische wijze de intentionaliteit voedt van onze onderbewuste en interpersoonlijke relaties' (cfr E. Tardif). Laat ons eenvoudig zijn, en ook zo spreken. Niet hoogdravend, maar vanuit onze Gods-relatie, drinkend aan het Hart van Jezus, bron van levend water. Als onze woorden de gewone man/vrouw in de straat niet kunnen raken, moeten we ons vragen stellen wie of wat we dienen. Laten we bidden Goede Jezus, Heer en broer, maak ons arm en nederig van hart. Leer ons uw liefde verstaan met de gezindheid van een kind: verwonderd om uw leven in ons. Schenk ons de genade U te mogen ontmoeten, dag na dag, uur na uur

 DE GEEST ALS ZIEL VAN ONS BIDDEN Bij Paulus lezen we vandaag: Broeders en zusters, tot op de dag van vandaag ligt er een sluier over hun hart, telkens als de wet van Mozes wordt voorgelezen. ‘Maar,’ staat er, ‘telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen.’ Welnu, met de Heer wordt de Geest bedoeld, en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid. Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer weerspiegeld zien, zullen door de Geest van de Heer meer en meer naar de luister van dat beeld worden veranderd. Er wordt gesproken over 'de wet van Mozes'. Ik ga dat vertalen naar 'luisteren naar de Schrift', en 'luisteren naar het spreken van de Heer' diep in onszelf. Het citaat zegt dat je op twee manieren kunt luisteren. Je kunt trachten te luisteren met een sluier over je hart. Het zal het luisteren zeer bemoeilijken. Of je kunt luisteren met een vrij hart; een hart waar de sluier is weggenomen. Het eerste - luisteren met een

GEBOD EN GENADE Vandaag horen we Jezus zeggen tot zijn leerlingen: 'Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen. Ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze tot vervulling te brengen.' Oud-testamentische gerechtigheid moet uitgroeien tot christelijke liefde. Jezus wil nieuw leven schenken aan wat uit het verleden naar ons toekomt. In dat verleden steekt een goddelijke lijn; er loopt vanuit God een rode draad doorheen, die bij Jezus niet ineens ophoudt of doorgesneden wordt. Integendeel. Jezus zélf is de vervulling van wat het oude brengt. In Hem worden Wet en profeten leven. Wie zich aan de Heer schenkt als Degene die de vervulling is van het Oude Verbond, zal leven in eerbied voor de traditie herboren in het nieuwe, in Christus dus, vol enthousiasme en geestdrift. De aloude geboden zullen in Christus in volheid tot leven komen, en wel door jou heen. Het worden geboden van het hart. Door het feit dat Christus zijn inwoning heeft in ons, dra

HOE WORD IK WIJS? Wijsheid 7, 7-14 Beste mensen, sommigen onder ons kennen Antonius alleen als patroon die ons helpen kan om iets wat verloren is, weer terug te vinden: Antonius beste vriend, zorg dat ik mijn sleutels weer terugvind. Of Antonius die de bijzondere gave heeft om verloren zaken terug te vinden laten we in het midden, maar misschien had hij wel de gave om ‘verloren mensen’ terug te brengen naar een leven zoals het door de Schepper bedoeld is. Wie was Antonius? Hij is geboren met de naam Fernando in Lissabon, heeft zich op 15-jarige leeftijd aangesloten bij de augustijner kanunniken, maar negen jaar later is hij geboeid geraakt door het bekeringswerk van de franciscanen. Hij is toen overgestapt naar de minderbroeders en veranderde zijn naam in Antonius, naar de woestijnmonnik met die naam, die leefde tussen 251 en 356. Onze Antonius was een heel eenvoudig man, inmiddels priester. Hij viel in de groep niet op, en kreeg, volgens de legende, alleen maar de opdracht om simp

ELKAAR DRAGEN Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, de Vader die zich over ons ontfermt, de God die ons altijd troost en ons in al onze ellende moed geeft, zodat wij door de troost die wijzelf van God ontvangen, anderen in al hun ellende moed kunnen geven. (2 Kor 1, 3-4) Paulus prijst hier God als een Vader die zich over zijn kinderen ontfermt en hen áltijd troost en moed geeft. Vanuit dit gebeuren roept hij ons op ook anderen tot troost en steun te zijn. Meer dan we van elkaar vermoeden draagt ieder een rugzak. Die kan zeer verschillend zijn van mens tot mens, maar állen dragen we wel iets mee dat ons bij momenten best zwaar kan vallen. In het beste geval zijn er mensen rondom ons die ons tot zekere steun zijn. Maar dan nog ... je rugzak draag je áltijd alleen. In die zin is het eigen aan het dragen van een rugzak dat het sowiezo een zekere eenzaamheid met zich meebrengt. De ander kan je nog zo nabij zijn ... in wezen geeft het dragen van een rugzak eenzaamheid, w

UITNODIGING TOT BARMHARTIGHEID Op zich komt het  toch vreemd over dat Jezus een tollenaar uitkiest om Hem te volgen; een zondig mens die erop uit was armen af te persen om er zelf rijker van te worden. Waarom kiest Jezus niet principieel mensen uit wiens deugd uitblinkend is? Dat brengt ons meteen naar het hart van het evangelie van deze zondag: 'Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel. Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’ Terecht merkt Marc Vanhoutte op (1) dat er een geheimvolle band bestaat tussen 'ellende' en 'barmhartigheid' . Jezus, die een en al liefde is, gaat áltijd op zoek naar mensen aan wie Hij zijn barmhartigheid kan laten blijken. Dáárvoor is Hij gekomen. Om die reden is God mens geworden. Namelijk om de blijde boodschap te melden dat niemand zich verloren hoeft te wanen. In Jezus zoekt God juist op wat verloren is of dreigt te geraken. Hij komt om genezend en reddend op te treden door innerlijk aan te ra

Wie zondigt en onrecht doet is de vijand van zijn eigen bestaan.  Zo spreekt vandaag de engel Rafaël tot Tobit en Tobias in de eerste lezing. Een vraag die zich hier aandient is: Wat is je eigen bestaan? Wel, een antwoord hierop vinden we op de eerste bladzijde van de Bijbel waar God de mens gaat maken. We lezen daar: ‘Laten Wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op Ons lijken' (Gen 1, 26a). In een vroegere vertaling staat er 'naar Gods beeld en gelijkenis' . Leven naar het evenbeeld van God is niet enkel onze diepste roeping, het is tevens het hart van ons 'eigen bestaan'. Het is niet God zijn. Het is leven zoáls God is. Anders gezegd: het is de liefde - die God zo eigen is - belichamen in je dagelijks leven; zowel doorheen je gebed en lofprijzing alsook doorheen je daden van goedheid. Wie zondigt en onrecht doet - om de woorden uit het bovenstaand citaat aan te halen - maakt zich tot vijand van zijn oerroeping. Het trekt hem namelijk weg van God. Het verw

BEREIDHEID Het evangelie van vandaag eindigt met: 'De talrijke aanwezigen luisterden graag naar Hem.' Dit kwam omdat de mensen de diepe ervaring hadden bij Jezus thuis te komen. Wat Hij zei voelden ze aan als waar. In Jezus herkenden ze de Messias, degene die komen zou om hen ten diepste tot ware verlossing te brengen. Dat wilde nog niet zeggen dat ze Hem zouden volgen tot het uiterste. We weten dat er onder het kruis maar enkele mensen stonden. Hoe zit dat met ons? Natuurlijk zullen we zeggen, en terecht, dat ook wij graag naar Jezus luisteren. Jij, die deze site bezoekt, doet dat om naar de woorden van de Heer te luisteren, omdat je zijn Woord bemint, omdat je het Woord ontvangt als woorden van God aan jou persoonlijk gericht, en aan ons als gemeenschap. Zijn we ook werkelijk bereid Hem te volgen? En wel met alle consequenties die deze weg met zich kan meebrengen? Jezus volgen is een weg van liefde. Maar deze weg gaat niet altijd over rozenblaadjes. In de diepte is het ee

GEGEVEN LEVEN Als ik naar de eucharistie kijk, dan denk ik altijd: 'God, wat bent U toch groot in uw creativiteit' . In dat kleine stukje brood komt Hij immers in zijn Zoon tot ons: zicht- en tastbaar. Prachtig toch! Net zoals  toen op die Goede Vrijdag en die heerlijke Paasochtend geeft Jezus zich in de eucharistie opnieuw aan de wereld, aan ieder van ons. We mogen naar Hem kijken, Hem aanbidden, Hem tot ons nemen. Wat een vereniging! Er zijn geen woorden voor. Moge ons leven een eucharistisch leven zijn, in eenheid met de Heer gegeven voor de wereld. Moge de eucharistie ons tot mensen maken getekend door Gods liefde; zijn vrede uitdragend, zijn goedheid leggend in al wat we doen. Laat ons van de eucharistie houden. Jezus houdt ook van ons. Moge deze wederzijdse liefde ons tot dankbare, blijde en gegeven christenen maken. Laten we bidden Goede God, in uw onmetelijke creativiteit schenkt Gij uw Zoon blijvend aanwezig in de heilige eucharistie. Geef ons een grote liefde, en

GOD-ZIJ-DANK In de tussenzang uit psalm 25 lezen we volgende verzen: Goed en rechtvaardig is de Heer: Hij wijst zondaars de weg, wie nederig zijn leidt Hij in het rechte spoor, Hij leert hun zijn paden te gaan. Als er één geestelijk voordeel is aan de misstap van de mens, dan is dat het feit dat deze man of vrouw op dat moment bijzonder bemind wordt door de Heer. God is in zekere zin een jaloerse God die niet kan verdragen dat mensen andere goden dienen. Voor de zondaar is Jezus mens geworden, zo zegt Hij zelf meermaals. God komt dan ook meteen in actie wanneer de mens valt of dreigt te vallen. Gods actie bestaat in de innerlijke oproep jezelf te openen voor Hem. Anders gezegd: Hij vraagt om de troon van de hoogmoed te verlaten om vanuit nederigheid Hem welkom te heten in de wonde van je hart als gevolg van de zonde. In het berouw - dat je als gave zal ervaren - zal Hij je hart vermorzelen. Hij zal je innerlijk doen inzien dat je foute wegen gaat. God-zij-dank dat dit aan je geschie

BEPROEVING OP BEPROEVING Tobit 2, 9-14 Beste mensen, vandaag lezen we verder in het boeiende verhaal over de wederwaardigheden van Tobit en zijn familie. Het feit dat ze in ballingschap weg waren gevoerd is een grote beproeving, die nog des te groter wordt doordat het niet meer mogelijk is - alleen ongezien - de religieuze plichten te onderhouden, zoals onder andere de eerbied voor de lichamen van de omgebrachte landgenoten: het verzorgen en begraven van hen. Het is al de tweede keer dat Tobit zijn leven ervoor op het spel zet. Zijn landgenoten drijven er de spot mee. Dat moest hij ook nog daarbij verdragen. We lazen het gisteren. In de nacht komt hij thuis. Omdat hij door het verzorgen van de omgebrachte landgenoot onrein is, probeert hij op de binnenplaats tegen de muur te slapen, maar ongelukkigerwijs precies onder de plek waar mussen hun warme uitwerpselen laten vallen, die op zijn ogen terechtkwamen waardoor hij bijna niets meer kon zien en later blind wordt. Zichzelf nog sociaa

VREDE ALS GAVE EN KRACHT Wanneer wij een bepaald dienstwerk verrichten en we voelen ons daarna ‘goed’, dan hebben we doorgaans het gevoel dat we goed bezig waren. Vaak is dat ook zo. De Heer laat het immers niet na dikwijls gevoelens van geluk te schenken wanneer wij leven naar Gods wil. Anderzijds is het ‘zich goed voelen’ ook relatief. Ik denk niet dat Jezus zich zo goed voelde op Goede Vrijdag hangend aan het kruis. En toch stond Hij op dat moment meer dan ooit in Gods wil. ‘Zich goed voelen’ is op zich dan ook geen absolute norm om er zeker van te zijn dat je in Gods wil staat. Soms staat het er zelfs totaal los van. Soms gaat ‘gehoor geven aan God’ meer gepaard met dorheid en tegenslag dan met licht en zogenaamd succes. Of vervolging ... waarover het evangelie van vandaag verhaalt. Bij de derde verschijning van Onze-Lieve-Vrouw te Lourdes aan Bernadette zei Maria tot haar: ‘Ik beloof je niet gelukkig te maken in deze wereld, maar wel in de andere.’ Zo zie je maar dat het ‘zic

DRIE-ENE LIEFDE De overweging van vandaag is ontleend aan de Dominicanengemeenschap van Knokke Zoals elke mens een naam heeft zo heeft God ook een naam. Vandaag vieren wij zijn  naamfeest. Een naam die wij met huiver en eerbied moeten uitspreken en ook niet ijdel mag worden gebruikt, zoals het tweede van de tien geboden ons voorhoudt. Het is niet omdat je de naam van iemand kent dat je meteen ook weet wie die persoon is. Het is maar door jarenlange omgang met elkaar dat jij weet met wie je te doen hebt, en wie die persoon eigenlijk is. En dan nog, verrassingen zijn  nooit uitgesloten. Elkeen blijft uiteindelijk ondoorgrondelijk. Zo ook, en vooral, bij God. Het is niet omdat wij Gods naam kunnen uitspreken dat wij weten wie God eigenlijk is. God is niet op te sluiten in de begrippen en beelden die wij ons over Hem vormen. In een dagboek van een Spaans dorpspastoor, maakt de priester op het einde van zijn priesterleven de bedenking: heel mijn leven heb ik geprobeerd aan mensen duidel

TWEE BEWEGINGEN U hebt mij voor de ondergang behoed, uit de benauwenis gered. Daarom zal ik U danken en prijzen, de Naam van de Heer zal ik loven. Sirach prijst en dankt God omdat Hij hem behoedt en uit benauwenis redt. Verder in de lezing vertelt hij hoe hij altijd de wijsheid heeft gezocht én gevonden. En hoe hij zich nu nooit meer verlaten hoeft te voelen. We zien hier twee bewegingen. Eén van God uit en één van Sirach uit. Eerst Sirach. Hij moet een zeer vroom en biddend mens geweest zijn. Staande voor de tempel bad hij, met zijn handen naar de hemel gericht. Mooi ook om te lezen dat hij de grondhouding van het gebed zich eigen maakte door al 'luisterend' van de wijsheid te leren. Ook was hij zich ervan bewust dat dit alles moest rijpen, en wel als druiven. Na de rijping volgde de diepe vreugde. Sirach was ook een man van de keuze en de daad. Hij zocht het goede op, zich bewust zijnde dat ook hierin de wijsheid zich openbaart. Sirach was een man die geopend leefde voor

Vandaag liet ik me inspireren door Vincenzo Paglia, gebruik makend van zijn boek 'Het Woord van God elke dag - 2023', uitgegeven bij Halewijn/Sant'Egidio. Hun nageslacht blijft tot in eeuwigheid, hun roem zal niet worden uitgewist. Zo lezen we vandaan in de eerste lezing. Sirach prijst hier beroemde mannen - en heel zeker ook vrouwen - die in het verleden echte steunpilaren waren inzake geloof in de God van het Verbond. Terugkijken naar dergelijke grote mensen kan ook voor ons een ware stimulans en uitdaging zijn. Hun geloof en inzet gedenken is geen nutteloze nostalgie, integendeel. Het zal ons bevestigen dat God altijd in de geschiedenis door concrete mensen heeft gehandeld. Zij waren gidsen en voorbeelden van geloof, trouw en gerechtigheid. De geschiedenis is geen eeuwige terugkeer van hetzelfde, maar het is een weg die dag na dag wordt afgelegd met de hulp en de voortdurende aanwezigheid van de Heer naar een duidelijke bestemming. In deze heilsgeschiedenis wekt de He