Van Woord naar leven

UW WIL GESCHIEDE Onderstaande overweging is van de hand van Vincenzo Paglia (voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven en spiritueel raadgever van de gemeenschap Sant'Egidio), ontleend aan het boek 'Het Woord van God elke dag - 2023', uitgegeven bij Halewijn. Jezus keert terug naar de tempel, waar Hij de dag tevoren de verkopers en de geldwisselaars had verjaagd en veel zieken had genezen die tot Hem waren gekomen. De hogepriesters en de oudsten van het volk komen Hem ondervragen met welke bevoegdheid Hij dat deed. Zij hadden immers gezag over de tempel. Jezus beantwoordt hun vraag niet rechtstreeks en vraagt op zijn beurt dat zij Hem zeggen met welk gezag de Doper doopte. Op deze vraag van Jezus weten zij niet te antwoorden en uit vrees voor de reactie van het volk zeggen ze: "We weten het niet". Jezus vertelt daarop de korte gelijkenis die we vandaag horen, die van een vader die zijn twee zonen vraagt om in de wijngaard te gaan werken. De eerste ze

GOD HEEFT AAN ONS GEDACHT (Zach 2,5-9a.14-15a) Beste mensen, vandaag lezen we een fragment uit de kleine profeet Zacharia.  Zijn naam betekent: ‘God heeft aan ons gedacht’, of ‘God denkt aan ons’. Dat is een heel positief geluid. Zacharia leeft na de Babylonische ballingschap. In die tijd is het belangrijk dat de verwoeste tempel herbouwd zal worden, de tempel als religieus middelpunt van de stad. Zacharia krijgt een visioen, ziet in beelden, en is zelf, binnen het verhaal in gesprek met een van de figuren: een man met een meetlint. Hij vraagt aan hem waar hij heengaat en krijgt als antwoord: Ik ga opmeten hoe groot Jerusalem moet worden. Daarna komen er twee engelen die met elkaar praten: Vlug, z eg tegen die jongeman dat Jeruzalem een open stad zal blijven, niet ommuurd … Die woorden treffen me, temeer daar ik de muur gezien heb die het Joodse volk afscheidt van de Palestijnen. Het was in 2006 rond Kerstmis met een Solidariteitspelgrimage, waarin we ondergedompeld werden in alle l

WAPENS VAN GEBED EN LIEFDE Onderstaande is geïnspireerd aan Vincenzo Paglia, voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven en spiritueel raadgever van de Gemeenschap van Sant'Egidio. Vandaag gedenkt de Kerk de heilige aartsengelen Machaël, Gabriël en Rafaël. Het boek Openbaring helpt ons hun belang in Gods plan van liefde te begrijpen. De Openbaring gebruikt figuurlijke taal om een strijd te tonen tegen de draak, het symbool van het kwaad,  ‘de slang van weleer, die duivel of Satan wordt genoemd en die de hele wereld misleidt’ . Het is het kwaad van de verdeeldheid dat ook vandaag nog in de wereld werkzaam is door mensen tegen elkaar op te zetten. Tegenover dit kwaad zijn er de engelen, wier naam afkomstig is van het Griekse  angelos , wat ‘gezondenen’ betekent. Zij strijden onophoudelijk tegen het kwaad en overwinnen het. Zij herinneren ons eraan dat er tegenover de kracht van het kwaad, dat soms zo machtig lijkt, een kracht van het goede is, opgewekt door Gods liefde. H

ONTMOETING Herodes zocht naar een gelegenheid om Jezus te ontmoeten. Herodes is niet dood. Hij leeft midden tussen ons, meer: in ons. Want ook wij zijn geen mensen uit één stuk. Ons hart is een weefsel van zwak en sterk, van goed en kwaad. Op het podium van het leven spelen wij vaak dubbelrollen: de rol van de heilige of van de duivel, of ergens daar tussenin met ingrediënten van beiden. Het verhaal van Herodes gaat over die eeuwige slingerbeweging tussen goed en kwaad; een beweging waarvan ook wij af en toe zeeziek worden. Laten we dan niet in slaap vallen, maar er werkelijk wakker van liggen, zodat we door alles heen Jezus mogen blijven zien, naar Hem blijven verlangen, Hem willen ontmoeten. Moge dit verlangen puur gebed worden. Laten we bidden Heer, net zoals bij Herodes worden wij dikwijls heen en weer geslingerd tussen goed en kwaad. Beziel ons met uw heilige Geest opdat ons hart en al onze verlangens mogen gericht zijn op U. Vervul ons met de genade te kiezen voor U, ons ge

LEVEN IN DE KRACHT VAN GOD Vandaag liet ik me inspireren door Jan Bots, SJ Jezus riep de twaalf bij zich en gaf hun macht en gezag over alle demonen, en de kracht om ziekten te genezen. Daarna zond Hij hen uit om het koninkrijk van God te verkondigen en zieken te genezen. Hij zei tegen hen: 'Neem niets mee voor onderweg, geen stok, geen reistas, geen brood en geen geld, en ook geen extra kleren.' Opvallend aan dit stuk evangelie is dat de evangelist meer aandacht besteedt aan het feit dat Jezus zijn leerlingen macht, gezag en kracht verleent in plaats van het over de inhoud van de verkondiging te hebben. Dat zal niet zonder reden zijn. Hij wil er de aandacht op vestigen dat de leerlingen geen macht uit zichzelf moesten hebben. Nee, Jezus zal hen die verlenen. Het is de kracht van God, het is Godskracht, Geestkracht, de kracht van de Allerhoogste, de heilige Geest. Macht, gezag, kracht. Het Griekse woord waarmee in het evangelie wonderen worden aangeduid, is meestal 'dyn

OPGAAN NAAR … Psalm 122 Beste mensen, in de Bijbel staan vijftien pelgrimsliederen, waarvan psalm 122 de derde is. Een psalm is een gezongen gebed. Eigenlijk zou je een psalm altijd ‘moeten’ zingen. Vanuit je hart. Veel psalmen zijn zeer bewogen liederen waarin allerlei emoties de ruimte kunnen krijgen. De pelgrimspsalmen worden ook wel de psalmen van de opgang genoemd. Zowel opgaan naar ‘Jerusalem’ als opgaan van je innerlijk naar je uiteindelijke bestemming. Ik houd van de pelgrimspsalmen omdat je ze snel van buiten kent en op allerlei tijden kunt bidden: tijdens een wandeling, op de fiets, onderweg als je een boodschap gaat doen. Deze psalmen worden op de pelgrimsweg naar Jeruzalem tijdens het opgaan gezongen. Ze hebben allemaal met de dubbele beweging te maken, de uiterlijke en de innerlijke. Die opgang naar Jeruzalem was een feestelijk gebeuren Verheugd was ik toen iemand me zei: ‘Wij gaan naar het huis van de Heer’ . En nu staan onze voeten binnen je poorten, Jeruzalem. Wat e

HET NIEUWE JERUZALEM In het boek Ezra lezen we vandaag hoe er wordt opgeroepen de tempel van God weer op te bouwen in Jeruzalem, en dat allen daarvoor hun bijdrage moeten leveren. Deze oproep wordt goed beantwoord en de tempel wordt inderdaad gebouwd. Zo lezen we. Zo was het toen. Het Nieuwe Testament geeft een heel andere, nieuwe en frisse kijk op die zogenaamde tempel in Jeruzalem. Jeruzalem wordt niet enkel aanzien als een stad in de fysieke zin van het woord, maar elke mens wordt uitgenodigd te werken aan het nieuwe Jeruzalem, dé plek bij uitstek waar God wordt aanbeden en belichaamd. Die plek is ons eigen hart, de lokale gemeenschap waarin we ons bewegen, de grote kerkgemeenschap. Daar wordt gevraagd de tempel te bouwen voor God om Hem te aanbidden als een levend gebed zonder ophouden. Concreet wil dit zeggen dat wij - u en ik - zijn geroepen om vandaag aan die tempel te werken, aan ons hart dus, aan het samenzijn met anderen. Het moet een plek zijn, een geestelijke tempel, waar

VRIEND, IK WIL GEVEN De overweging van vandaag is van de hand van Isabelle Desmidt Vandaag horen we Jezus vertellen over een landeigenaar die de hele dag door mensen aanwerft om in zijn wijngaard te werken. De man trekt naar de markt heel vroeg in de morgen en keert daarna nog eens terug rond het derde, zesde, negende en elfde uur. Het evangelie vertrekt van een dagindeling in twaalf uren, met als eerste uur het moment van zonsopgang en als laatste, twaalfde uur het moment van zonsondergang. Rond de middag, wanneer de zon op haar hoogst is, valt het zesde uur (vandaar de benaming 'sext' voor het middaggebed). Het elfde uur rest er dus nog één uur zonlicht en loopt de werkdag ten einde. Toch werft de landeigenaar nog arbeiders aan en bovendien geeft hij hun uiteindelijk dezelfde verloning als de arbeiders die de hele dag werkten. Elke arbeider ontvangt één denarie. Met één denarie kunnen ze één dag voorzien in het levensonderhoud van zichzelf en hun gezin. Dat dagelijkse brood

TIJD EN EEUWIGHEID (1Tim 6, 13-16) Beste mensen, vandaag lezen we de bijna laatste woorden uit de eerste brief van Paulus aan Timoteüs. Waarschijnlijk is deze brief wel niet echt door Paulus geschreven, maar van latere datum in de geest van Paulus. Dit doet niets aan de boodschap af. Het is een heel compact stukje. Bedoeld ter aanmoediging van Timoteüs om zorg te dragen voor zijn taak om deze vlekkeloos en onberispelijk … te vervullen totdat onze Heer Jezus Christus verschijnt op de dag die is vastgesteld. Er is een tijd geweest waarin gedacht werd dat die dag heel spoedig zou komen, maar de auteur van deze brief laat die gedachte eerbiedig over aan de Eeuwige. Belangrijk is alleen de volle inzet van Timoteüs om ervoor te zorgen dat alle dwalingen in het geloof onderkend worden en de juiste leer bewaard blijft. Dat blijkt heel erg nodig te zijn. We kennen ook allemaal de Getuigen van Jehova die al jaren en jaren beweren dat de eindtijd er bijna is. Vele jaren geleden zeiden ze teg

LOFZANG OP DE VROUW Bron overweging: onbekend Het evangelie van vandaag is een echte parel. En we mogen gerust ook zeggen dat het een soort lofzang is op een al te vaak vergeten groep. Vaak hebben we de indruk dat het evangelie een zaak van mannen is. Vrouwen komen er nauwelijks of slechts terloops aan te pas. Een zieke vrouw wordt wel eens genezen. Een vrouw wast de voeten van Jezus. Vrouwen volgen Hem en zijn vrienden en zorgen voor hen uit eigen middelen. Vrouwen staan onder het kruis. Ze staan overal achter of onder, maar zelden of nooit op het voorplan. Grote rollen worden door mannen bezet. Apostelen en schriftgeleerden, een honderdman, een barmhartige Samaritaan of een goede herder. Dat Annas en Kàjafas, Herodes, Judas of Pilatus ook mannen waren, is hier helemaal geen troost. Maar zo ziet Jezus het niet. Op geen enkel moment. Want het evangelie is geen 'Guiness-book of records', waarin het om de grootste, de sterkste of de beste gaat, waarbij alleen prestatie of kwan

GEHOOR GEVEN IN GENADE Bij de overweging van vandaag liet ik me inspireren door Vincenzo Paglia, aartsbisschop en voorzitter van de Pauselijke Academie voor het leven en grootkanselier van het Pauselijk Instituut Johannes Paulus II, tevens spiritueel raadgever van de Gemeenschap van Sant'Egidio. In de Kerk vieren we vandaag de heilige apostel en evangelist Matteüs. Van beroep was hij tollenaar, een functie die een slechte faam had bij zijn landgenoten omdat hij de belastingen inde voor de Romeinse bezetter. Terwijl Jezus door de straten van Kafarnaüm gaat, merkt Hij Matteüs op, en in plaats van hem minachtend voorbij te lopen, zoals bijna iedereen deed, houdt Hij halt en nodigt hem uit:  ‘Volg Mij’.  Dit woord van de Heer volstaat voor Matteüs:  ‘Hij stond op en volgde Hem’. Belangrijk in deze is het feit dat het initiatief volledig van Jezus komt. Hij richt zijn woord. Dit woord raakt, met navolging tot gevolg. Een uitnodiging van de Heer is altijd bijzonder, is die zin dat ze

GODLOF In psalm 111 zingen we vandaag: Ik wil de Heer loven met heel mijn hart. God lof toezingen ... dat doen we heel vaak in ons gebed: doorheen psalmen, lofzangen, liturgische gebeden, eigen - al dan niet spontane - gebeden. En dat is goed. God is alle lof waardig en het is goed Hem die lof toe te zingen. Wanneer we God lof brengen verheffen we ons hart tot Hem vanuit dankbaarheid om wie Hij is, om wie en wat Hij geeft, om datgene waartoe Hij oproept. 'Hij is onze dankbaarheid waardig', bidden we in terecht in de liturgie. Ja, laat ons maar zingen! En zoals het dan vaak gaat: vanuit ons gebed stappen we het dagelijkse leven in. We doen wat we te doen hebben. Inkopen doen, het huishouden, werk, studie. En hier schuilt vaak een addertje onder het gras. Waarmee ik wil zeggen: het gevaar bestaat erin dat we ons gebedsleven en ons dagelijks leven opsplitsen in twee verschillende bezigheden. In tijd gezien is dat ook zo, maar naar inhoud hoeft dat niet zo te zijn. Eergisteren

LEVENWEKKENDE WOORDEN Lc 7,11-17 Beste mensen, Jezus is met zijn leerlingen en een grote menigte onderweg naar Naïn, een klein stadje in het zuiden van Galilea, in de buurt van de berg Tabor. Als ze het stadje naderen, komt er juist van de andere kant een stoet aan die door de poort naar buiten wil. Al gauw horen ze, door de weeklagende stemmen, dat het een begrafenisstoet is die hen tegemoetkomt. Daar worden ze vanzelf stil van. Eerbied voor een gestorvene. Iemand die de grens van leven naar dood overgegaan is waar zij en ook wij allemaal een keer over moeten. Ook in onze tijd worden we stil als er een begrafenisstoet in onze straten verschijnt. Wij hebben daarbij ook nog te maken met voorrangsregels die vastliggen. In Jezus’ tijd was dit niet aan de orde. Het gevoel en de eerbied voor de overledene zal altijd voorrang hebben gekregen op wat voor regels ook. Toen Hij de poort van de stad naderde, werd er net een dode naar buiten gedragen, de enige zoon van een vrouw die ook al weduw

OVER DE KRACHT VAN DE VOORBEDE De centurio stuurde enkele vrienden naar Jezus toe met de mededeling: ‘Heer, spaar u de moeite, want ik ben het niet waard dat U onder mijn dak komt. Daarom ook achtte ik mij niet waardig om zelf naar U toe te gaan. Spreek slechts een enkel woord en mijn knecht zal genezen.’ We herkennen hier de woorden die ook wij uitspreken net voor het ontvangen van de Communie: ‘Heer, ik ben niet waardig dat U tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden’. Wanneer we die woorden bidden is dat enerzijds een heel persoonlijke bede die jij als individu uitspreekt tot de Heer, je ervan bewust zijnde dat je zijn genezing nodig hebt. Anderzijds zijn het woorden die we bidden midden, en in naam, van de grotere gemeenschap. Dan wordt het een voorbede voor de Kerk, voor de hele mensengemeenschap. En dat laatste is niet onbelangrijk. Mensen in gebed voor de Heer brengen … Daar drukken we niet enkel een solidariteit in uit, maar we smeken ook genade af voor hen. We vrag

OVER DE KRACHT VAN VERGEVING Onderstaande overweging is van de hand van Romain Debbaut Meer en meer leven we in een wereld van onvrede en ellende. Kijk naar de barbaarse oorlog in Oekraïne. Ook in Afrika volgt de ene staatsgreep na de andere. Tegenstanders van regimes worden vermoord. Er is veel onderling wantrouwen, zelfs vijandschap. Velen beschuldigen elkaar onterecht van valsheid, onbetrouwbaarheid, zelfs misdrijven. Social media zijn dikwijls vergaarbakken van leugens, haat, wrok en keiharde standpunten, die meer dan eens leiden tot de zelfmoord van de slachtoffers van al die haatberichten. Politieke tegenstanders weigeren naar elkaar te luisteren, racisme en vreemdelingenhaat zijn schering en inslag. En om het helemaal erg te maken lijken weinigen zich te willen inzetten om de hardheid waarin we leven te verzachten. Maar is dat wel zo? Is er echt niemand die wil luisteren naar de wijsheid van Jezus Sirach die in de eerste lezing zegt: 'Wrok en woede zijn afschuwelijk, een

EEN GOEDE BOOM EN EEN STEVIG FUNDAMENT (Lc 6, 43-49) Een goed mens brengt uit de schatkamer van zijn hart het goede voort … Beste mensen, het evangelie van vandaag is heel duidelijk: een goede boom en een slechte boom worden tegenover elkaar gesteld, zoals ook een huis op een stevig fundament gebouwd en een huis zonder fundament. Dat is klare taal die niet bestreden hoeft te worden, een kind kan het begrijpen. De praktijk van het leven ziet er anders uit. Er zijn duizenden mengvormen. Wanneer is een boom goed, wanneer is de bouw van een huis waardeloos? Ik zou geen enkele kweker kennen die een zeer beschadigde, ziekelijke boom aan zou prijzen en je wil doen geloven dat deze het komend jaar veel gave vruchten voort zal brengen. En ik zou evenmin geen enkele aannemer kennen die geen enkel fundament legt en zou beweren dat zo’n huis zonder fundament op deze plek toch heel stevig kan zijn en tegen stormen bestand is. De kweker en de aannemer zouden snel hun klanten kwijt zijn. De moeil

MOEDER Vandaag gedenkt de Kerk Maria als Onze-Lieve-Vrouw van Smarten. Men noemt haar ook wel eens Onze-Lieve-Vrouw van de zeven weeën, wat ik persoonlijk rijker vindt. Weeën, zoals een barende vrouw die kent, doen pijn, maar het is een pijn die onlosmakelijk verbonden is met het nieuwe leven dat weldra uit de moederschoot zal komen. Het lijden dat Maria gekend heeft had niet het laatste woord, zoals dat ook niet bij haar Zoon was, en zoals dat ook niet is in de Kerk. Christelijk lijden, verbonden met de Heer, betekent nooit een eindpunt, maar veeleer een weg van nieuw leven; hetzij voor jezelf, hetzij voor anderen, hetzij voor komende generaties. Naar Maria mogen we kijken als onze Moeder. Het evangelie van vandaag verhaalt hoe Jezus vanop het kruis zijn eigen moeder schenkt als moeder aan Johannes. En we lezen dat Johannes haar bij zich in huis neemt. Ook aan ons schenkt Jezus zijn moeder als onze moeder, en net zoals Johannes mogen wij haar bij ons in huis nemen. Dat betekent: we

AFDALING UIT LIEFDE Geliefde mensen, laten we, vandaag op deze feestdag van de Kruisverheffing, het kruis ten diepste aanschouwen. Enkele gedachten daarbij. Vooreerst zien we een trouw van Jezus aan zijn Vader om U tegen te zeggen. Hij had ook kunnen weglopen. Maar Hij nam de volle consequenties op zich wat het volbrengen betrof van zijn opdracht: het verkondigen van zijn Zoon-schap en daarmee de Blijde Boodschap. We kennen het gevolg: kruisiging. Wat een trouw! Om stil van te worden. Wat we ook zien is een ongelofelijke liefde voor de zondaar. Niet voor de zonde, wél voor de zondaar. Op het kruis vergaf Hij zijn beulen. Doe het maar na! Over liefde gesproken. Tientallen gebeurtenissen en parabels vertellen ons in de evangelies over die grote liefde die Hij had voor de zondaar, en zijn verlangen tot genezing van ieder zondig hart. Hij ging de zondige mens opzoeken, voerde met hem het goede gesprek, wilde bij/in hem te gast zijn en deed er alles aan dat de zondaar zich zou keren tot

OVER HET WONDER VAN GODS BARMHARTIGHEID 'Als u met Christus tot leven bent gewekt, streef dan naar wat boven is' , zo lezen we vandaag bij Paulus. Het is echter goed ons ervan bewust te zijn dat dit 'boven' geen plek is ergens weg van deze wereld; deze mooie wereld door God geschapen en dus gewild. Het 'boven' zullen we dus 'beneden' moeten beleven. Laten we, vooraleer we naar de beweging van de mens kijken, eens kijken naar de beweging van Jezus. Jan Bots, sj, schrijft daarover: 'Jezus gaat niet zomaar naar de mensen. Hij komt van boven, en doordat Hij van boven komt is zijn komen eigenlijk een afdalen. En bij het afdalen gaat Hij voorbij aan de gewone menselijkheid en de gewone medemenselijkheid, voorbij aan de verzadigden, voorbij aan de lof van de mensen. Jezus daalt af naar de geschonden mensheid. Het zijn dan ook geen gewone menselijke problemen die in het evangelie worden aangepakt zoals economie, beurs, cultuur, maatschappij-inrichting. He

BEGRAVEN WORDEN MET HEM, VERRIJZEN MET HEM (Kol 2, 6-15) Beste lezers, wat een warm pleidooi houdt Paulus in deze brief.  Zijn zorg drukt hij met kracht en verve uit. Hij kan vanuit de gevangenis te Rome niets anders doen dan bidden en een bewogen brief schrijven, in het vertrouwen dat hij gehoord en verstaan wordt. De kern van hetgeen hij zeggen wil heeft met het verlossingswerk van Jezus te maken. Als dwalenden in Kolosse dan al mochten beweren dat de figuur van Christus niet zo belangrijk is, en dat er andere krachten en machten zijn waarop we ons beter kunnen richten, dan moet men dat niet geloven, want het is een afwijking van de weg die we door Jezus hebben leren kennen. Paulus herinnert de mensen eraan dat Jezus, na zijn sterven, uit het graf is opgestaan. En dat wij, toen we gedoopt werden, er ook met Hem uit zijn opgestaan. Dus als het ware nu al mogen delen in hetgeen Hij doorleefd heeft. Wij mogen deelhebben aan hetzelfde geheim. In de loop van ons leven gaat dit geheim w

KOM Jezus zei tegen de man met de misvormde hand:  ‘Sta op en kom eens naar voren.’ De dag van vandaag stelt men zich - zeer terecht overigens - de vraag hoe we als Kerk in de wereld méér getuigenis kunnen zijn van het evangelie. Wel, naar mijn aanvoelen geeft het evangelie van vandaag daarop een zeer duidelijk antwoord. Hoeveel mensen lopen er vandaag niet rond met misvormde handen, verschrompelde harten, donkere gewetens, gewonde relaties, ...? Velen! We moeten ons de vraag durven stellen of wij als Kerk niet meer de straat op moeten gaan, onze handen uitstrekken naar hen, en zeggen (al dan niet met die woorden): 'Sta op, kom naar voren. Kom in het midden staan. Je bent welkom, wie je ook bent, wat je ook hebt meegemaakt, wat je ook hebt uitgespookt. Kom, wees welkom.' Christenen zouden mensen van de straat moeten zijn, de hand reikend naar allen. En allen, dat betekent: iedereen zonder onderscheid. Christenen zijn mensen van gemeenschap die vanuit een innige verbondenhe

OVER HET WONDER VAN EENSGEZINGHEID Onderstaande overweging is ontleend aan 'Het Woord van God elke dag - 2023' van Vincenzo Paglia, uitgegeven bij Halewijn/Sant'Egidio ‘De wet vindt zijn vervulling in de liefde’, schrijft Paulus aan de Romeinen. Deze bevestiging gaat verder dan de logica van de wet, die de farizeeën in hun tijd oplegden. Paulus vat de leer van het evangelie kort samen en roept op om niet langer bekrompen te leven. De heilige Augustinus verbond deze gedachte aan de christelijke vrijheid en schreef de bekende zin: ‘Heb lief en doe wat je wilt’. De bevestiging van de volledige vrijheid van de christen betekent uiteraard niet dat er geen verplichtingen bestaan. Paulus voegt er onmiddellijk aan toe: ‘Wees elkaar niets schuldig, behalve de liefde’ (Rom 13, 8a) . De gelovigen, die van alle andere verplichtingen ontslagen zijn, behouden slechts deze bindende plicht. De anderen hebben het recht geliefd te zijn. Deze overtuigende uitspraak van Paulus botst met o

GEGRONDVEST IN DE HOOP Kol 1, 21-23 Paulus schrijft de brief aan de Kolossenzen vanuit de gevangenis in Rome. Brieven uit een gevangenis zijn altijd boeiend, omdat een gevangenis binnen de kleine afgesloten ruimte een mens als het ware bepaalt tot het wezenlijke. Deze plek kan zo een speciale gebedsplaats bij uitstek worden. Paulus die deze gemeente niet zelf gesticht heeft, komt ter ore dat er in Kolosse een vreemde opvatting ontstaan is rond geloven, een dwaalleer. Hij is er bezorgd over. Ondanks het feit dat hijzelf nooit in Kolosse is geweest, voelt hij een stuk zorg en verantwoordelijkheid. In de brief die hij schrijft moedigt hij de gemeente aan om trouw te blijven aan het geloof, onwrikbaar gegrondvest in de hoop … Dat klinkt nogal stevig. Die hoop vindt zijn oorsprong in het evangelie, dus in de blijde boodschap. Dat klinkt heel wat zachter. Paulus heeft zelf een bekeringsproces doorgemaakt dat als een bliksemslag zijn oude kennis en zijn oude opvattingen en praktijken drasti

BESCHIKBAARHEID Waarom vieren we in de Kerk de geboorte van Maria? Waarom vier je de geboorte van je partner, je kind, je vader of moeder, je medezuster- of broeder, een kennis, …? Omdat je van deze mensen houdt, omdat je hun leven liefhebt, omdat je van God houdt die hen het leven gaf. Verjaardagen zijn feesten van dankbaarheid, van verbondenheid; feesten van lof. Zo ook met de geboorte van Maria. Of Maria werkelijk op 8 september is geboren is nog maar de vraag, maar op zich is die vraag niet belangrijk. Van belang is dat we haar vieren om juist dezelfde reden waarom we de geboorte vieren van onze geliefden. We houden van haar, we houden van God die haar het leven gaf (vol van genade), we houden van haar beschikbaarheid, van haar ja-woord, van haar moederschap zowel over Jezus als over ons. Reden genoeg om haar vandaag in de bloemetjes te zetten. Het evangelie van vandaag verhaalt dat de engel aan Jozef verschijnt met de bemoediging dat hij Maria gerust tot zijn vrouw mag nemen; h

NAAR DE DIEPTE VAN GOD (bij Lc 5, 1-11) Geloven kunnen we moeilijk wanneer we ons laten drijven op de wind van onze lust, op de stroming van genot en eigenzin, door onze zeilen gewoon naar de wind te zetten. We hebben iemand nodig die ons zegt:  ‘Vaar naar diep water’ . Durf je netten daar uit te werpen. Gooi het met je leven over een andere boeg. We hebben een gids nodig, een loods, een kompas waar we gelovig op aansturen. Jezus wil dit zijn voor ieder van ons. Hij koos als zijn eerste leerlingen mensen van de zee en van het strand, mensen zoals wij, met haken en ogen, met stormschade en met breekbare netten. Hij roept ons om te luisteren naar zijn Woord, om zijn Boodschap te beminnen, om ons te schenken aan Hem. Laten we deze roep vol van genade niet missen. Jezus bezoekt meermaals per dag ons persoonlijk haventje om te zeilen naar het diepe van God. Hoor, koester, vaar en gooi uit. Hij is met je. Laten we bidden Heer Jezus, moge uw Geest ons in staat stellen U te beminnen, na

ZORGEND VOOR DE ANDER (bij Lc 4, 38-39) Simons schoonmoeder had hoge koorts, en ze vroegen Jezus om haar te helpen. Hij boog zich over haar heen en sprak de koorts bestraffend toe. Die verliet haar, en meteen stond ze op. Wie geraakt wordt door de Heer, wie door Hem genezen wordt, staat op. Bij de schoonmoeder van Petrus letterlijk, maar ook in het hart. Zij mocht bij wijze van spreken al even proeven van de genade van Jezus' opstanding die korte tijd later zou plaatsvinden. En dan die mooie woorden die volgen op haar ‘opstaan’: … en ze begon voor hen te zorgen. Geliefde mensen, moge dát de vrucht zijn van Jezus’ aanraking aan ieder van ons: zorgend in het leven staan, gericht naar de ander. In de hele kleine dingen, met het hart, diep gemeend, in de liefde van de Heer. Ook dát is christen-zijn. Vanuit Gods inwoning in Christus - die jou aanraakt en in Hem doet opstaan -, liefdevol in het leven staan; zorgend voor allen die je zijn toevertrouwd; biddend en/of handelend. Zo een

KINDEREN VAN HET LICHT (1 Tes, 5, 1-6. 9-11) Vandaag spreekt Paulus geruststellende en opbeurende woorden, al lijkt dat er aanvankelijk niet op, want hij spreekt over het komen van de Heer als een dief in de nacht . Dit in tijden waarin er juist vrede en veiligheid is en men er niet op bedacht is. Paulus verwacht juist wel dat die vrede en die veiligheid verstoord zou kunnen worden en dat er onrust of paniek uit zou kunnen voortkomen, maar hij stelt zijn gelovigen toch gerust met de woorden: … want u bent allen kinderen van het licht en van de dag. Ook voegt hij eraan toe dat zij niet aan de duisternis ten onder zullen gaan. Hij stelt zelfs heel duidelijk dat er andere mensen zijn die wel tot die duisternis en tot de nacht behoren. De voornaamste waarschuwing is dat ze op hun hoede moeten zijn en alert om de tekenen te kunnen verstaan en niet onbezonnen en ondoordacht hun leventje verder moeten leven. Dit vanuit het bewustzijn dat Christus voor ons gestorven is om ons juist te doen le

LEVEN IN CHRISTUS' PAASVREUGDE Zing voor de Heer een nieuw lied, zing voor de Heer, heel de aarde. Zing voor de Heer , prijs zijn Naam, verkondig van dag tot dag dat Hij ons redt. Geliefde mensen, laten we deelgenoot worden van de psalmist die deze verzen schreef. Of moeten we zeggen 'zong'. Hij (of zij) was schijnbaar vervuld van vreugde door het besef dat God reddend aanwezig is in deze wereld. Hoe zit dat eigenlijk - wat de vreugde betreft - bij ons? Dragen wij Jezus' paasjubel in ons? Of zijn wij ergens blijven hangen in het 'niets' van Stille Zaterdag? Oh nee, mensen, denk nu niet dat ik pleit om dat soort mens te zijn dat áltijd rondloopt met een brede glimlach, omdat dat als christen nu eenmaal zo hoort. Nee aub niet. Laat ons vooral gewoon doen. Maar laten we ons er wél van bewust zijn dat wij als christenen geroepen zijn te leven in Christus' paasvrede. En wel op zo'n wijze dat we er drager en uitdrager van zijn, of steeds meer worden. Het

JE LEVEN VERLIEZEN OM HET TE VINDEN De overweging van vandaag is ontleend aan Vincenzo Paglia uit 'Het Woord van God elke dag - 2023', uitgegeven bij Halewijn/Sant'Egidio. Het gebed is ontleend aan het Romeins Missaal eigen aan deze zondag. Voor Jezus breekt een beslissend uur aan: Vanaf die tijd begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken dat Hij naar Jeruzalem moest gaan. Jezus kondigt voor het eerst zijn lijden aan de leerlingen aan. Hij moest 'veel lijden' tot Hij ter dood gebracht zou worden, maar Hij zou de 'derde dag' verrijzen. Jezus weet goed hoe moeilijk het is om het mysterie van zijn dood en verrijzenis te aanvaarden en te begrijpen, maar Hij kan het niet verborgen houden voor zijn leerlingen. Zij begrijpen het echter niet. Meer nog, zij verzetten zich ertegen. ‘God verhoede het, Heer! Dat zal U zeker niet gebeuren,' zegt Petrus. Jezus antwoordt streng: ‘Ga terug, Satan, achter Mij! Je bent een valstrik voor Me. Je denkt niet aan wa

ANTWOORDEN Mt 25, 14-30 Vandaag lezen we de bekende parabel over de talenten. Al mijmerend over dit verhaal met ‘slechte afloop’ voor de derde persoon die niets met zijn ene talent gedaan had, wil ik achterhalen wat er met dit verhaal bedoeld kan zijn. Het brengt me twee woorden in mijn gedachten. Het ene woord is Angst , en het andere woord is Antwoorden. Tussen die twee woorden loopt een spanningsveld. Als we woorden uit de Bijbel beluisteren, dan wordt er vele, vele keren gezegd dat we niet bang behoeven te zijn. Het zijn altijd geruststellende woorden. Meestal in situaties waarin het menselijk is om wel bang te zijn. Zelfs Maria had het nodig om gerustgesteld te worden. Als Maria het zelfs nodig had, dan wij zeker. De derde man die één talent had was bang. Dat bleek pas achteraf toen de Heer terugkwam. De man geeft dit ook toe als de heer thuiskomt. Hij wist namelijk dat deze streng was. De derde man dacht slim te zijn door voorzorgsmaatregelen te nemen. Stel dat hij van dat ene