14e zondag door het jaar C

VREDE ALS ZENDING

Wie zich verdiept in de lezingen van deze zondag, voelt zich binnengeleid in een stroom van vrede. In de profetie van Jesaja zien we het beeld van Jeruzalem als een moeder, een stad die voedt en troost, die vrede uitstraalt zoals een rivier die haar bedding overstroomt. De vreugde is tastbaar, de troost nabij. God zelf zegt: “Zoals een moeder haar zoon troost, zo zal Ik jullie troosten.” Wat een tederheid, wat een diepe belofte. De vrede die hier wordt geschilderd, is niet enkel de afwezigheid van strijd, maar een toestand van gedragen worden, gekend zijn, geliefd zijn.

In de brief van Paulus klinkt een echo van die vrede, maar via een andere weg. Hij wijst niet naar een moederlijke stad, maar naar het kruis van Christus. Dat kruis, bron van verzoening, heeft hem losgemaakt van de wereld zoals ze was. In Christus is hij een nieuwe schepping geworden. Niet uiterlijke vormen zijn doorslaggevend, maar de innerlijke omvorming. Daar, in de diepe eenheid met de Gekruisigde, vindt Paulus de ware vrede. “De genade van onze Heer Jezus Christus zij met u,” zegt hij als groet, en die genade is drager van vrede en barmhartigheid.

In het evangelie stuurt Jezus zijn leerlingen de wereld in. Tweeënzeventig in totaal, symbool voor de volken van de aarde. Hun zending is eenvoudig en krachtig tegelijk: breng vrede. “Zeg eerst: Vrede aan dit huis.” Dat is hun eerste woord. Geen leerstelling, geen oordeel, enkel vrede. "Het koninkrijk van God is nabij", moeten ze zichzelf voor ogen houden. Dat koninkrijk – dat haar wortels heeft in de Heer zelf – wordt zichtbaar waar mensen in vrede leven met elkaar, waar zieken worden genezen, waar men deelt wat men heeft.

Vrede. Troost. Vreugde. Zending. Alles lijkt samen te komen. De leerlingen, zo lezen we, komen terug met blijdschap: zelfs de machten van het kwaad weken voor hen. Maar Jezus richt hun blik verder: “Verheug je erover dat je naam staat opgetekend in de hemel.” Vrede is meer dan succes. Ze wortelt in een naam die geborgen is bij God.

Wie vandaag rondkijkt in de wereld, merkt hoezeer vrede een schaarse schat geworden is. Grote conflicten branden, in landen waar wapens het laatste woord lijken te hebben. Maar ook talloze kleinere haarden van geweld en onbegrip tekenen onze tijd: polarisatie in samenlevingen, spanningen tussen groepen, uitsluiting van wie anders denkt of leeft. De vrede die God bedoelt, staat onder druk. Tegelijk groeit in veel harten het verlangen naar echte verbondenheid, naar een wereld die leefbaar is voor allen.

Wat kunnen wij - kleine mensen - doen, wij die geroepen zijn tot vrede? We kunnen allereerst beginnen waar we leven: in ons huis, in onze gemeenschap, in onze buurt, op onze werkplek. Vrede begint in het kleine: bij aandacht, bij mildheid, bij het weigeren om mee te stappen in de spiraal van hardheid. Soms is een luisterend oor, een vergevend woord, een helpende hand al een daad van vrede. Maar voor wie het gegeven is, kan het verder gaan, en mag men zich ook engageren in initiatieven die het goede nastreven, die mensen samenbrengen over verschillen heen. Vriendschap tussen culturen, dialoog tussen medegelovigen en andersgelovigen, solidariteit met wie in armoede leeft – het zijn allemaal wegen waarop de vrede tastbaar wordt.

En biddend dragen we ook de grote wereld mee. De volkeren die lijden onder geweld. De leiders die keuzes moeten maken. De kerken en religies die dragers van vrede kunnen zijn. Want wij geloven: er is Iemand die groter is dan onze onmacht. Iemand die vrede zendt, zoals een rivier die leven brengt aan alles wat zij raakt.

Moge de God van de vrede onze harten vervullen. Moge Hij ons land, onze wereld, onze tijd omvormen tot een plek waar zijn Koninkrijk nabij komt.

Laten we bidden

Heer,
U bent een God van vrede en nabijheid.
Maak ons stil vanbinnen,
zodat wij uw oproep verstaan.
Leer ons vrede brengen,
in woorden en in daden,
bij de mensen die U op ons pad plaatst.
Zegen wie werken aan verbondenheid,
en geef licht aan wie wegen van verzoening zoeken.
Blijf onze wereld omhullen met uw vrede.
In deze tijd en alle komende tijden.
Amen.

Geliefde mensen, laat ons dragers zijn van Christus’ vrede. Moge ze zichtbaar zijn in onze omgang met elkaar.
Zegen over deze zondag.
Genegen, kris

---

Om mee op weg te gaan

Waar kun jij, heel concreet, Gods vrede toezeggen aan de mensen die jou vandaag zijn toevertrouwd? Laat dat denken niet blijven hangen in goede bedoelingen, maar doorwerken in kleine, concrete daden.
Ben je bereid om elke dag de wereld neer te leggen in de schoot van de Heer, biddend dat er vrede mag komen?