Paaszondag

WANNEER DE KLOKKEN VAN HET HART LUIDEN

Het is vroeg in de morgen van Pasen. In de schemering gaat Maria van Magdala op weg naar het graf van Jezus. Haar hart is nog zwaar van verdriet, maar tot haar verbazing vindt ze de steen weggerold en het graf leeg. Wat rest, zijn de linnen doeken waarin Jezus was gewikkeld – stille getuigen van een wonder. Iets nieuws is begonnen, een licht breekt door in de duisternis.

Die achtergebleven doeken vertellen een verhaal. Ze liggen daar als tekens dat de dood niet het laatste woord heeft. Aartsbisschop Vincenzo Paglia ziet in hen een oproep voor ons allemaal: ‘Deze doeken zijn de doeken van de liefde, de doeken van medelijden, de doeken van mededogen, de doeken die velen omhullen die door geweld getroffen zijn. Die doeken die de Kerk en elke christelijke gemeenschap oproept ze uit te spreiden in de periferie van de wereld om te zorgen voor het lichaam van zoveel armen, zieken, ouderen, kinderen, vreemdelingen, vluchtelingen en verlatenen. Het zijn de doeken van de verrijzenis, de tekenen van de overwinning van de liefde op de verlating. Pasen vraagt ons om ze te vermenigvuldigen door de ruimte van barmhartigheid te vergroten.’ (Vincenzo Paglia, Het Woord van God elke dag 2025, Otheo/Sant'Egidio, p. 151)

In het lege graf worden de doeken van rouw tot doeken van hoop. Ze herinneren ons aan de liefde waarmee de enkele getrouwen het lichaam van de Heer bij de graflegging hebben omwikkeld – een liefde die trouw blijft, ook in de diepste duisternis. Ze roepen ons op om mensen die lijden niet los te laten, maar hen te omhullen met de zorg en tederheid van God.

Pasen daagt ons uit om het geloof in de verrijzenis concreet te maken. Jezus is niet in het graf achtergebleven; Hij leeft, en Hij gaat ons voor naar de plaatsen waar het leven wacht om op te staan. Als Kerk mogen wij Hem volgen naar de “periferie van de wereld” – naar de armen, de kleinen en al wie gebukt gaat onder onrecht. Daar mogen wij de doeken van liefde uitspreiden en zo laten zien dat liefde sterker is dan die krachten die het leven willen onderdrukken – sterker onrecht en onverschilligheid. Pasen vraagt geen oppervlakkig triomfalisme, maar een moedig mededogen dat bereid is de wonden van de wereld aan te raken.

Een christen is geroepen om de Levende zichtbaar te maken, daar waar Hij vaak opgesloten ligt in de graven van onze wereld. Hoe? Door tekenen van vrede te stellen in tijden van oorlog, verzoening te brengen waar relaties gebroken zijn, barmhartigheid te tonen aan wie in nood verkeert, recht te doen in situaties van ongelijkheid, en waarheid te spreken waar leugen regeert. Zulke daden – die vaak heel klein zijn – laten de verrezen Christus oplichten in onze tijd.

Voor alle duidelijkheid: Pasen is bij uitstek een feest van vreugde. Maar het mag geen vreugde zijn die blind is voor het lijden in de wereld. Het graf is leeg – Jezus leeft! – en juist dáárom kunnen wij de gebrokenheid van de wereld onder ogen zien zonder te wanhopen. Door het geloof in de verrijzenis vertrouwen wij dat geen wond zo diep is, of God kan er nieuw leven in brengen. Telkens wanneer wij Christus’ liefde belichamen, vieren wij ten diepste Pasen.

Vandaag luiden overal ter wereld de klokken van Pasen. Moge dit feestgeluid niet enkel weerklinken vanuit onze kerktorens – moge het ook en vooral opklinken in ons eigen hart, in onze woorden, in onze keuzes, in daden van liefde en gerechtigheid. Wij zijn geroepen om een Paasgemeenschap te zijn: dragers en uitdragers van Gods licht, tekenen van zijn aanwezigheid in deze wereld. God heeft in Jezus de dood overwonnen, opdat wij als zusters en broeders een levend getuigenis zouden zijn van zijn liefde. Laten we als Kerk de klokken van ons hart luiden, en zijn verrijzenis gestalte geven in een wereld die dorst naar leven, liefde en hoop.

Laten we bidden

Heer,
wij danken U voor de vreugde van Pasen,
voor het lege graf
en het licht dat sterker is dan de nacht.
Uw liefde heeft de dood overwonnen -
daarom mogen ook wij opstaan tot nieuw leven.
Laat deze vreugde zich niet beperken
tot liturgische rituelen of mooie preken hier en daar.
Maak van onze gemeenschap vooral een open plek van licht,
waaruit uw barmhartigheid de wereld in kan stromen.
Ja, zend ons naar alle plaatsen van pijn en verlatenheid,
opdat mensen mogen proeven dat de duisternis
niet en nooit het laatste woord heeft,
maar dat uw verrijzenis werkelijk leven brengt.
In uw Naam. Amen.

Geliefde mensen, een zalig Pasen voor jullie allen. Ook namens Ricky.
Met genegen groeten, kris

---

Om mee op weg te gaan

Hoe leeft de vreugde van Pasen in jou? Ben je je bewust van de paasgenade waarmee Christus jou van binnenuit bezielt? Laat Pasen zich weerspiegelen in je blik op de wereld en op de mensen die je ontmoet. Geef je aan de Heer, voel je gezonden, en durf met open hart het broze te omarmen – zo krijgt Pasen een gezicht, in jouw leven en in dat van anderen.