25 juli, Jakobus
Vandaag zegt Jezus ons: ‘Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal jullie dienaar moeten zijn – zoals de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.’
Wie leeft vanuit z’n diepste zelf (waar God van gezegd heeft dat Hij het geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis) heeft zich een thuis verworven in de liefde. Hij is niet bezig om plaatsen van eer te verwerven; zowel niet op vlak van plaats, functie, woorden of wat dan ook. Hij leeft enkel in de liefde: daar en enkel daar is zijn thuis. Daar ontvangt hij van God, leeft hij in Hem en geeft van wat hij ontvangt: liefde.
Laat ons leven in de Liefde; goed gemutst, blij en dankbaar dat je geven kan.
kris
Wij hebben deze week al een hele reeks mooie heiligen mogen vieren. Laurentius van Brindisi, een minderbroeder, een talenknobbel. Hij mocht heel Europa doorreizen om de christenen die uiteenvielen (opkomst van het protestantisme) weer bij Jezus te brengen.
BeantwoordenVerwijderenMaria Magdalena, de apostel van de apostelen. Eentje dat niet zo goed begonnen was. Zeven duivels bezaten haar. Maar dan kwam Jezus. Hij maakte haar zo nieuw dat ze alleen nog haar zinnen op de hemel ging zetten. Zij bleef zoeken naar haar Zielsbeminde en vond Hem. Ze was de eerste getuige van de verrezen Heer.
Birgitta, een getrouwde vrouw met acht kinderen, die Europa doorreisde vanuit Zweden naar Rome en er een congregatie stichtte: de zusters van de Verlosser. Wij hebben een Verlosser, een Salvator, een Redder.
De heilige Charbel, eentje die voortdurend naar binnen keek, naar God die boven was, maar ook in zijn ziel. Heel de wereld bracht hij binnen in zijn gebed en dus bij God.
Vandaag een apostel. Jacobus. Niet de geringste. Met zijn broer Johannes weggeroepen van zijn rederijtje. Een man met ambitie. Hij ambieerde de beste postjes in Gods Koninkrijk. Daar heeft Jezus hem van af doen zien. In het Rijk van God gaat het er niet om de beste te zijn, maar om door God gevonden te worden waar je verloren liep. Jacobus is een goede leerling geworden. Een kroongetuige met Petrus en Johannes. Aanwezig bij Jezus’ wondere gedaanteverandering, aanwezig ook bij Zijn doodsstrijd. Zelf stierf hij als eerste van de apostelen de marteldood. Neen, over Jezus kon hij niet meer zwijgen. Maar de wereld heeft hem doen zwijgen. Toch straalt zijn getuigenis voor onze ogen. De genade moet zich ook in ons vermenigvuldigen, zodat steeds meer mensen dank brengen aan God, ook nu (eerste lezing).
Nog een heilige van deze maand H. Christina de Wonderbare!!! Christina Mirabilis (1150-1224), kluizenares en mystica.
VerwijderenChristina is bekend door het wonderlijke verhaal van haar verrijzenissen dat is opgetekend door Thomas van Cantimpré, een theoloog uit de Middeleeuwen die o.a. heiligenlevens (vitae) schreef. Christina leefde bij Sint-Truiden (België), stierf maar liefst drie maal en was bekend om haar verschijningen op onwaarschijnlijke plaatsen. Vandaar dat ze met vleugels wordt afgebeeld. De symboliek van dit wonderlijke leven is dat ze haar eerste, aardse leven losliet om volkomen trouw aan God, maar vervreemd van mensen te leven en dat ze pas werkelijk Gods roeping volgde, toen ze haar leven in dienst stelde van anderen.
Ze was al vroeg wees en herderin toen ze in 1182 voor de eerste keer plotseling overleed. Tijdens de uitvaartmis in de kerk stond ze op uit haar kist en werd gezien bij het plafond, keerde terug en vertelde dat ze de hemel en het vagevuur had gezien en door God voor de keuze was gesteld of ze in de hemel wilde blijven of de mensen wilde waarschuwen en verlossen van de pijnen van het vagevuur. Ze koos voor het laatste en in haar tweede leven ging ze boete doen voor de mensen en leed vele geestelijke en lichamelijke pijnen. Ze werd mensenschuw en leefde als kluizenares in bossen, op kerkhoven en andere verlaten plekken, omdat de mensen haar voor gek verklaarden. Ze werd gezien in bomen, op torenspitsen en molenwieken. Ze werd tot twee maal toe gevangen genomen, omdat men dacht dat ze bezeten was, maar toen vreselijke wonden wonderbaarlijk genazen door de substantie uit haar borsten, herkenden ze de heilige in haar en werd ze met rust gelaten. Ze werd vervolgens een groot raadgeefster en bekend om haar wijsheid, menselijk inzicht en goede zorgen bij stervenden. Ook is een bezoek aan graaf Gerard bij Loon opgetekend, die ze adviseerde en de gruwelen van Saladin te Jeruzalem openbaarde (de Egyptische sultan die Jeruzalem veroverde op de kruisvaarders in 1187). Ze gaf vele hooggeplaatsten raad, advies en aanmaningen.
In Wellen doopte ze zichzelf in de doopvont (deze bevindt zich nu in het Metropolitan Museum in New York), werd rustiger en ging een poos leven bij de kluizenares Jutta in Borgloon. Toen een zuster van het nabijgelegen klooster benedictinessenklooster St. Catharina in Sint-Truiden, zuster Beatrijs, ziek werd, overleed Christina voor de tweede keer. In datzelfde klooster verbleef in die tijd Lutgardis van Tongeren, die later cisterciënzerin werd. Christina vroeg God om terug te mogen keren om voor haar geliefde medezuster te zorgen. Pas nadat Beatrijs stierf, overleed Christina voor de derde en laatste keer, in 1224. In 1234 werd haar graf geopend en werden haar relieken overgebracht naar de Onze Lieve Vrouwekerk van Sint-Truiden. In 1863 werd de verering van haar relieken goedgekeurd door de bisschop van Luik.
In Wellen staat een kapelletje aan haar gewijd aan de Dorpsstraat.
"Laat ons leven in de Liefde; goed gemutst (ook bij warm weer), blij en dankbaar dat je geven kan."
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Kris om het zo eenvoudig en tegelijk krachtig te verwoorden. Laat ons inderdaad blij zijn als we geven kunnen.