vrijdag in week 17 door het jaar

AANSTOOT

Na heel wat rondtrekken en verkondigen, komt Jezus vandaag op z'n eigen erf. Hij komt thuis. Normaal zou je dan denken: Feest, want onze Jezus komt thuis. Maar nee hoor. Ze nemen ‘aanstoot’ aan Hem. En ook hier om dezelfde reden dan dat men ook op andere plaatsen aanstoot aan Hem nam: men nam het namelijk niet dat Hij in naam van God sprak, in naam van God vergeving schonk, in naam van God wonderen verrichtte. Of anders gezegd: men kon niet geloven dat Hij Gods Zoon was, de verwachtte Messias.
Niet thuis komen in z’n eigen familie … zoiets komt binnen. Ook voor Jezus moet het een harde noot geweest zijn.

En wat is het gevolg van het ongeloof van de mensen? Hij kon niet veel wonderen verrichten, zo lezen we. Geloof heeft immers te maken met je hart openen, je ziel geven aan het gebeuren, je hele zijn toevertrouwen aan wat (aan Wie) er naar je toekomt. Kan je dit laatste niet - uit ongeloof - dan kan het wonder van Gods aanraking nauwelijks, moeilijk, of zelfs niet plaatsvinden.

Daarom is het zo belangrijk de Heer te herkennen als wie Hij is: God die Mens geworden is onder ons; ten volle gelijk aan ons, én helemaal God. En je aan Hem toevertrouwen. Dán kan het wonder geschieden: het wonder van eenwording tussen ons en de Heer, het wonder dat Hij door ons heen kan leven, werken, bidden, zingen.

Laten we ons verbinden met de Geest in ons; de Geest die ons in ontmoeting zal brengen met de Heer. Ja, laten we ons openen voor dit wonderlijk gebeuren, opdat we vanuit een diepe godsontmoeting de dingen mogen doen die we te doen hebben.

Laat ons bidden

Goede God,
uw Zoon, Jezus onze Heer,
verbaasde de mensen door zijn woorden,
door zijn wijsheid,
en toch geloofden velen niet in Hem.
Wij bidden U:
kom met uw Geest over ieder van ons,
kom ons ongeloof te hulp.
Geef dat wij uw Zoon mogen herkennen
zoals Gij Hem naar ons zendt.
Alle dagen van ons leven.
Amen.

Een toegewijde vrijdag voor ieder van u.
Genegen, kris