Paasmaandag

PAASVREUGDE ALS WEG VAN HET LEVEN

In het evangelie van vandaag zien we hoe geld wordt ingezet om de waarheid van de verrijzenis te verdoezelen. De leugen wordt omgekocht met muntstukken, uit angst voor het Licht dat doorbreekt. Maar de waarheid van Pasen laat zich niet kopen. De Opgestane is niet tegen te houden. Hij leeft, en Hij laat zich zien.

De vrouwen verlaten het graf ontzet en opgetogen. Twee gevoelens die elkaar niet tegenspreken, maar samen iets dieps uitdrukken: verbijstering en verrukking tegelijk. In hun haast om het nieuws te delen, worden zij als eersten gezonden met de Blijde Boodschap: “Daar zullen ze Mij zien.” Die ontmoeting met de Levende verandert alles. Wat begon in rouw en verlies, mondt uit in aanbidding en vreugde.

Het is die vreugde die ons vandaag opnieuw wordt aangeboden. Geen zoete emotie, maar een innerlijke zekerheid, geworteld in Pasen. De Heer is werkelijk verrezen, en Hij leeft ook onder ons. Vreugde die geboren wordt uit ontmoeting, uit de zekerheid dat het leven sterker is dan de dood, dat liefde uiteindelijk overwint. Vreugde die niet blind is voor het lijden, maar erdoorheen breekt.

In 2015 zei paus Franciscus: “De vreugde van de verrijzenis zou van ons gelaat moeten afstralen, in onze gevoelens en houdingen, in de wijze waarop we met anderen omgaan.” (Regina Caeli, 6 april 2015) Dat is een uitnodiging en opdracht voor iedere christen. De vraag is: zijn wij mensen die de vreugde van Pasen uitstralen? Is onze Kerk een gemeenschap waarin die vreugde zichtbaar is en tastbaar wordt? Niet als een oppervlakkige blijheid die het leed in de wereld verbergt, maar als vrede die blijft, te midden van het leed.

Christelijke vreugde is geen gevoel, maar een weg. Een weg die begint bij het lege graf en verdergaat, telkens opnieuw, in de ontmoeting met de Levende en met ieder mens die Hij op ons pad brengt. Het is een vreugde die groeit in de gemeenschap, wanneer we samen bidden, met elkaar delen en de wereld dienen. Ze geeft de Kerk haar aantrekkingskracht én haar geloofwaardigheid.

Laten we ervoor waken dat het geen zelfgemaakte vreugde wordt, als een soort voldoening over heldendaden die we als christenen zouden verrichten. Daarover gaat het duidelijk niet. Het is een vreugde die haar wortels heeft in de Opgestane Heer, die ons in zichzelf opneemt om ons te laten delen in zijn leven, zijn liefde, zijn zending. Het is geen vreugde die wij opwekken, maar een die ons geschonken wordt in de Heilige Geest, die ons hart van binnenuit doet jubelen, door ons - als een gebed zonder ophouden - binnen te leiden in Christus.

Zo wordt onze vreugde echte paasvreugde: gedragen door genade, steeds opnieuw ontvlamd in de ontmoeting met Christus. Laten we vanuit dit gebeuren elkaar en ieder ander ontvangen.

Laten we bidden

Heer Jezus, opgestane Heer,
mogen wij ons verinnigen
met de gloed van uw Heilige Geest
opdat de vreugde van uw verrijzenis
ons hart van binnenuit vervult.
Mogen wij zo elkaar en allen omarmen
met uw vrede, uw licht.
Vandaag, en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, laten we ons verheugen in de Heer.
Een blijde paasmaandag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Hoe diep is Pasen in jouw leven geworteld? Is het vooral iets wat je met je hoofd weet, of mag het ook iets worden dat je van binnenuit beleeft, gevoed door de ontmoeting met de Levende? Laat je raken door de vreugde die Hij wil schenken, en groei in een geloof dat je van binnenuit vernieuwt. Bid dat Gods Geest jou binnenvoert in het feest van Pasen.