woensdag in de paasweek

STEEDS MEER PELGRIMS VAN HOOP WORDEN
(bij Lc 24, 13-35)

Pasen is voorbij. Natuurlijk niet echt voorbij, want Pasen blijft in onszelf voortleven.  Of vragen we ons misschien af hoe lang we dit paasgevoel vast kunnen houden? Twijfelen we aan de voortzetting in ons leven?

De kracht van onze tocht door het leven kan regelmatig veranderen door de omstandigheden. Van pelgrims die leven vanuit een zekerheid tot pelgrims die regelmatig twijfels hebben over wat ze nu eigenlijk geloven, en wat onze wezenlijke drijfveer is.

Zo is het ook met de leerlingen van Jezus gegaan. We zien het vandaag aan de twee mannen op weg naar Emmaüs, waar ze wonen. Moedeloos gaan ze terug naar huis. Ze worden onderweg totaal in beslag genomen door hetgeen er gebeurd is met Jezus. Gebroken en ontgoocheld zijn ze. Teleurgesteld en heel verdrietig. Soms lopen ze stil naast elkaar, omdat ze, hetgeen er gebeurd is, totaal geen plaats kunnen geven. Ze zoeken wel naar woorden, maar elk woord is te veel, terwijl ze het zo graag zouden begrijpen. En niemand kan hen troosten.

Toevallig ontmoeten ze een vreemdeling die niets blijkt te weten van de geschiedenis. Hoe is het mogelijk? Hun eigen wereld is ingestort en deze man weet van niets, terwijl het wereldnieuws is.
Toch luistert hij heel aandachtig naar hun verhaal. Dat is wel bijzonder en doet hen goed. Het vreemde is wel dat hij een eigen kijk heeft op hun verhaal. Hij is blijkbaar een gedegen Schriftkenner. Aan de hand van teksten uit het grote Boek, legt hij rustig allerlei dingen uit. Ze krijgen nu een duidelijker beeld van wat er voorgevallen is. Het verwarmt hun hart. Het leven van Jezus blijkt geen fiasco te zijn. Zou die man beter voelen dan zijzelf dat dit alles zo moest gebeuren? Hadden ook zij dit kunnen weten? De man praatte hun verdriet niet weg, zoals zo vaak gebeurt bij heel erge dingen die in de geschiedenis misgaan. Hij laat voorzichtig iets zien, vanuit de Schrift waarmee zij ook wel wat vertrouwd zijn, maar wat deze man vertelt hadden zij toch niet paraat. Het raakt hen dat over de voorbije geschiedenis dit alles ook daarin te lezen is. Dat geeft hen te denken. Ze worden er wat rustiger van.

Het begint al donker te worden buiten, ze zijn bijna thuis. De man wil doorlopen, maar zoals oosterlingen dit gewend zijn nodigden de twee mannen hem uit. Hij zou immers ook wel trek hebben en het was zo fijn om met hem te praten. ‘Zullen we samen wat gebruiken?’ vragen ze. Hij neemt hun gastvrijheid van harte aan. Het gesprek kan worden voortgezet, want helemaal duidelijk is het hen nog niet.
Wat brood en wijn op tafel gezet, en dan zien ze tot hun verwondering dat hij het brood in zijn handen neemt, het breekt en het zegent. Er gaat een trilling van herkenning door hen heen. Hij, hun rabbi, is het zelf. Dat ze Hem nu pas herkend hebben. Door dit gewijde gebaar wordt alles duidelijk.
En dan is Hij meteen verdwenen.

Een ontmoeting als deze is heel uitzonderlijk, maar toch vraag ik me af: heb je wel eens iets meegemaakt wat je in verwarring bracht en dat het probleem wat later tot helderheid kwam? Voelde je toen iets dergelijks: het was allemaal zo moeilijk en bijna onoplosbaar en toch kwam er plotseling een omwenteling. Je hoefde er niets voor te doen, en het gebeurde! Was je een tijdje blind voor een eventuele opening. Misschien was je zelf te hevig bezig met een oplossing te zoeken, en kon je niet openstaan voor een andere weg?

Weet wel dat Pasen dezelfde boodschap heeft voor ieder mens om stil te worden en te horen dat er nooit een weg is die niet verder gaat. Ons leven lijkt soms een doolhof, maar is in feite een labyrint. Het verschil tussen een doolhof en een labyrint is dat er in een doolhof vele doodlopende weggetjes zijn en dat een labyrint een weg heeft die altijd doorloopt naar het midden, naar het centrum en dat je, na daar genoten te hebben, je zonder problemen weer rustig terug kon wandelen: je kunt het gevoel krijgen dat je opnieuw geboren bent.

Laten we bidden

Goede God,
wij willen U danken voor het geweldige voorbeeld
van hetgeen Jezus gedaan heeft.
Het is te groot voor woorden.
Pasen is, ook voor ons een nieuwe geboortedag geworden.
We mogen weer leven met een groot perspectief.
Het heeft met een eeuwigdurend feest te maken
waarin we ondergedompeld zijn
en als nieuwe mensen
met vreugde weer tevoorschijn komen.
Blijf ons leiden door alle levenservaringen heen.
Mogen wij Uw paaslicht verspreiden
waar we ook gaan.
Dank U voor Jezus, uw Zoon.
Amen

Beste mensen, mogen jullie ogen schitteren van alles wat nieuw geworden is, na een tijd van ellende. Pasen is tegenwoordige tijd.
Ricky

---

Om mee op weg te gaan

Mocht in je binnenste de paasklok nog niet resoneren, omdat er nog geen opening is gekomen in je eigen problematiek, weet dan, dat je opgenomen bent in een veel groter verband van mensen die elkaar in den blinde een hand kunnen geven. Ook de Levende is in het heden onder ons. Die twee mannen hadden het immers net zomin in de gaten als wij, maar Hij was en is er, vandaag en morgen en altijd. Laten we steeds meer pelgrims van hoop worden, hoe de omstandigheden ook zijn.