Van Woord naar leven

TOEGEWIJD LEVEN (bij de gedachtenis van Maria-Opdracht, en bij Mt 12, 46-50) Vandaag vieren we de gedachtenis van Maria-Opdracht, ook wel bekend als de ‘Maria Presentatie’. Dit feest vindt zijn oorsprong in het apocriefe Proto-evangelie van Jakobus, waarin wordt beschreven hoe Maria als jong meisje aan God wordt toegewijd. Deze toewijding benadrukt hoe belangrijk het is dat ouders hun kinderen aan God 'schenken'. Zo deden de ouders van Maria dit voor haar, en later deden Maria en Jozef hetzelfde met Jezus (de Opdracht van de Heer in de tempel). Het was een gangbare traditie in de Joodse gemeenschap waarmee miljoenen mensen hun kinderen hebben toegewijd aan Jahwe-God. Na het scharnierpunt in de geschiedenis van Jezus’ leven op aarde heeft de Katholieke Kerk deze traditie overgenomen in de vorm van het sacrament van het doopsel. Ook hier staat de toewijding aan God centraal, met de hoop dat het kind de weg mag vinden die God met hem of haar wil gaan. Het toewijden van een kind

LEVEN IN DE GLORIE VAN GOD (Bij Ap 4, 1-11) In deze laatste weken voor de adventstijd worden we door de liturgie uitgenodigd om te lezen uit het boek Apocalyps. Op het eerste zicht geen makkelijk boek. De rijke symboliek en beelden vragen om een open hart en een biddende houding. Het is meer dan de moeite waard om ons hiervoor te openen, want - net zoals andere teksten uit de Bijbel - spreekt God ook doorheen deze teksten zelf tot ons, en verwijst Hij naar zijn liefde waarin wij als zijn kinderen mogen leven. Deze lezingen uit de Apocalyps wijzen niet enkel vooruit naar ons toekomstig leven bij God na ons aards sterven. Ze zijn ook een uitnodiging om hier en nu, in ons dagelijks bestaan, al te leven vanuit zijn liefde. Ze roepen ons op tot een mystieke houding, waarbij we ons laten raken door zijn aanwezigheid en onze blik te verheffen naar zijn heerlijkheid, midden in de werkelijkheid van ons dagelijks leven. Vandaag worden we doorheen het visioen van Johannes meegenomen naar een o

IK STA VOOR DE DEUR EN KLOP Het zou zomaar de titel van een boek kunnen zijn. Misschien herinneren we ons nog ‘De klop op de deur’ van Ina Boudier-Bakker, later ook als televisieserie. Of je herinnert je dat je zelf voor een deur stond, ergens aanbelde, maar dat er niemand thuis was. Nog even achterom geprobeerd, maar ook daar was de deur op slot. Wat jammer nou. Je wilde net iets gaan vertellen waar je heel blij mee was. In onze lezing gaat het niet over een roman van vele jaren geleden, noch over een nieuwtje dat je graag wilde vertellen. Een nieuwtje, ja toch: ‘Goed Nieuws.’ Daar gaat het over. De eeuwen door hebben we mogen luisteren naar goed nieuws. In dezelfde tijd was er ook veel slecht nieuws. De tijden zijn niet zo veranderd in dat opzicht. Wat dat goede nieuws betreft, denk ik dat de meeste lezers van deze site misschien uit zichzelf al de associatie krijgen met het Evangelie, want dit woord betekent juist, het Goede nieuws. Vroeg of laat ben je ermee in aanraki

OP DE VLEUGELS VAN VERTROUWEN (Bij Mat 14, 22-33) In het evangelie van vandaag worden we uitgenodigd om met Jezus de weg van vertrouwen en geloof te bewandelen. Nadat de wonderbare vermenigvuldiging van de broden had plaatsgevonden, stuurde Jezus zijn leerlingen vooruit. In de stilte van de nacht zocht Hij de eenzaamheid van de berg om in gebed bij de Vader te zijn. Het is in deze stilte dat de verbinding met God steeds vernieuwd en versterkt wordt, een uitnodiging voor ons om ook regelmatig momenten van afzondering te zoeken en Gods aanwezigheid in de stilte te ervaren. De leerlingen bevonden zich ondertussen in de boot, ver van de oever, terwijl een storm hen teisterde. De golven waren hoog en de tegenwind sterk. Dit beeld is herkenbaar: momenten in ons leven waarin we ons overweldigd voelen door omstandigheden, wanneer we het gevoel hebben dat alles tegenzit. Jezus lijkt ver weg, maar in deze momenten komt Hij naar ons toe, vaak op manieren die we niet hadden verwacht. Hij wandelt

DE GEUR VAN BROOD EN GENADE (Bij Mc 13, 24-32, op het feest van de Werelddag van de Armen) Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia. Het evangelie van vandaag herinnert ons eraan dat de ‘Mensenzoon’ niet komt in de sleur van onze gewoonten, en dat Hij niet past in het gewone gangetje van altijd. De komst van de Mensenzoon brengt een radicale verandering in het leven van de mensen en in de schepping zelf teweeg. Jezus beschrijft deze transformatie met de typische woorden van de apocalyptische traditie, die in die tijd erg gebruikelijk was, en spreekt over kosmische gebeurtenissen die de natuurlijke orde aan het wankelen brengen. Jezus spreekt over de ‘dagen na de verdrukking’ , maar zegt ook dat deze gebeurtenissen zullen plaatsvinden 'in deze generatie’ . Deze ‘dag van de Heer’ overvalt elke generatie, elke dag van de geschiedenis. Jezus spreekt over ‘heel dichtbij’. In andere vertalingen schrijft men ‘vlak voor de deur’ . Deze uitdrukking wordt

ZORG OM HET GEBEDSLEVEN (Bij Lc 18, 1-8) We leven in een wereld waarin het geloof, met name het gebed – althans in onze streken – vaak naar de achtergrond is verdwenen. Veel mensen bidden zelfs helemaal niet meer. Dit zou ons kunnen verleiden om een oordeel te vellen over deze mensen, maar laten we dit vooral niet doen. Het is echter wel een zorg die we als Kerk ter harte mogen of moeten nemen. Gebed zou de adem van het leven moeten zijn voor iedere mens. Het is niet alleen de manier waarop we onze eigen relatie met de Heer voeden, maar ook de manier waarop we Kerk en wereld dagelijks neerleggen in de schoot van de Vader. Beide vormen van gebed zijn van wezenlijk belang. Laat de vraag van Jezus: 'Zal de Mensenzoon geloof vinden op aarde?' voor ieder van ons een spiegel zijn. Hoe staat het met ons eigen gebedsleven? En hoe kunnen we anderen, die moeite hebben om te bidden of het gebed helemaal hebben opgegeven, opnieuw warm maken voor deze verbinding met God? Laten we als K

LIEFDE, HET ALOUDE GEBOD (Bij 2 Joh, 1, 5) 'Ik houd u in deze brief geen nieuw gebod voor, maar een gebod dat ons vanaf het begin bekend is: laten we elkaar liefhebben.' Zo lezen we vandaag in de eerste lezing uit de tweede brief van Johannes. Elkaar liefhebben in vele vormen van kleine goedheid … daar gaat het om. Gewoon kleine daden, met liefde gedaan, niet opvallend, maar gemeend, van harte, omwille van de ander, niet om iets terug te krijgen, en als het kan met een zekere blijheid; een diepe vreugde die haar wortels heeft in de opstanding van de Heer. Want daar gaat het om: de liefde van Pasen belichamen. Niet op je eentje, maar mét de Heer, innig verenigd met Hem, vanuit zijn inwoning in jezelf, in het hart van de Kerk. Zie het niet te theoretisch, ook niet als een principe, of een goed gevonden idee. Het gaat om een leven mét de Heer, een leven in Christus, vanuit een innige verkering met Hem. En zie het echt niet te groots. Kleine goedheden. Met de mensen u gegeven.