Van Woord naar leven

GEBORGEN IN GODS LIEFDE Tekst overweging: Kris We lezen verder in de brief van Paulus aan de christenen van Rome. Na een lange redenering over genade, geloof en de werking van de Geest evolueert zijn betoog steeds meer tot een lofzang op Gods onwankelbare liefde. De christenen in Rome leefden in een kwetsbare positie, te midden van vervolgingen en onzekerheid. Paulus spreekt hen moed in: wie in Christus leeft, staat in een onbreekbare relatie met God. Zelfs het lijden dat zij ervaren - waaronder vervolging - betekent niet dat God hen verlaten heeft. Niets hoeft hen te scheiden van zijn liefde, werkelijk niets. Wat kunnen die woorden voor ons vandaag betekenen? De wereld davert op haar fundamenten: oorlogen sleuren mensenlevens mee, machtsmisbruik tast de waardigheid van velen aan, armoede groeit, onrecht wordt vaak goedgepraat, en klimaatverwoesting tast de toekomst van onze kinderen aan. Ook in onze eigen Lage Landen voelen we hoe onzekerheid bij de mensen binnensluipt, hoe angst e...

DE ALTIJD WERKENDE GEEST (Bij Rom 8, 26-30; Lc 13, 22-30) Tekst overweging: Ricky Rieter Beste vrienden, vandaag kunnen we proberen om onze oren goed te gebruiken om de Geest, die het werk in stilte doet, de ruimte te geven. De Geest, we weten eigenlijk niet hoe we ons de Geest moeten voorstellen. In gebeden gaat het over de Vader, de Zoon en de Geest. Wat er bedoeld wordt met een vader, en met een zoon, daar hebben we concrete beelden bij, maar de Geest is eigenlijk een geheim woord. Ja, ook in menselijke taal begrijpen we het wel als je van iemand zegt dat hij of zij de geest van zijn of haar vader heeft. Het kan helpen om te verstaan dat Gods Geest de verbinding maakt met de Vader en de Zoon. Er bestaat zelfs een zeer hechte, en intieme band tussen hen. Uitleggen kunnen we het niet. Wat we niet echt kunnen bevatten, mogen we geloven. Elke zin uit de eerste lezing van vandaag is een pareltje. Het eerste pareltje is dat de Geest onze zwakheid te hulp komt. Hoe vaak voelen we ons te...

FEEST VAN GEMEENSCHAP (bij Ef 2, 19-22) Tekst overweging: Kris Paulus schrijft dat wij geen vreemdelingen of gasten meer zijn, maar huisgenoten van God . In Christus is dat werkelijkheid geworden: God woont niet op afstand, Hij komt wonen onder ons. Hij wil zijn nabijheid delen zoals huisgenoten dat doen - niet tijdelijk, maar blijvend. In een huis wordt het leven gedeeld: vreugde en zorg, stilte en gesprek, brood en werk. De kern van dat samenleven is liefde die gevierd en gedeeld wordt. Wanneer Paulus zegt dat wij huisgenoten zijn van God, mogen wij daarin de uitnodiging horen te wonen in het hart van God, niet als gasten die even mogen blijven, maar als mensen die daar thuis zijn. Een gast, hoe welkom ook, blijft toch altijd een beetje buitenstaander. Een huisgenoot leeft mee van binnenuit en deelt in het bestaan van alle bewoners. Zo wil God met ons zijn, en zo mogen wij met Hem zijn. Dat God ons in zichzelf opneemt, gebeurt niet buiten de realiteit van ons dagelijks bestaan, in...

AANDACHT ALS PLAATS VAN GENEZING Tekst overweging: Kris In het evangelie van vandaag horen we hoe Jezus op sabbat onderricht gaf in een synagoge. Daar bevond zich een vrouw die al achttien jaar gebukt ging onder een kwaal waardoor ze niet meer rechtop kon staan. Jezus zag haar, riep haar bij zich en sprak: “U bent verlost van uw ziekte.” Meteen richtte ze zich op en begon God te loven. Wat voor sommigen een schending van de sabbat leek, was voor Jezus juist de vervulling ervan: de dag van rust werd een dag van bevrijding. We zouden kunnen blijven stilstaan bij het twistgesprek over het al dan niet mogen genezen op de sabbat, maar ik stel voor om onze blik te richten op de vrouw zelf voor haar genezing. Lucas beschrijft haar met aangrijpende woorden: “Ze was helemaal krom en kon met geen mogelijkheid rechtop staan.” Het ging hier ongetwijfeld ook om een fysieke kwaal, maar haar houding van kromgebogen zijn symboliseert ook een bestaan dat naar beneden getrokken wordt, een mens die ...

GERECHTIGHEID IN GODS OGEN De overweging van vandaag is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia De evangelist Lucas vertelt de gelijkenis van de farizeeër en de tollenaar en geeft daarbij hun beweegredenen aan. Jezus stelt het zo: “Met het oog op degenen die zichzelf rechtvaardig vinden en anderen minachten, vertelde Jezus de volgende gelijkenis.” Het is een gewoonte van Jezus om in gelijkenissen te spreken: door middel van goed begrepen scènes uit het leven wil Hij zijn toehoorders er direct bij betrekken. Het is een effectieve manier om ook ons te helpen zijn koninkrijk niet alleen te begrijpen, maar er ook naar te leven. Binnen de vroegchristelijke gemeenschap kwamen soortgelijke houdingen voor als in deze gelijkenis: zichzelf beter achten dan anderen en daarom op hen neerzien. Bij Matteüs waarschuwt Jezus: “Wat kijk je naar de splinter in het oog van een ander, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt?” (Mt 7,3). In plaats van een les over bidden te geven, gaat de...

LEVEN IN DE GEEST, MIDDEN IN DE WERELD Tekst overweging: Kris Paulus spreekt vandaag opnieuw over leven in de Geest tegenover leven in de wereld. Op het eerste gezicht lijkt hij een scherpe grens te trekken tussen wat van de Geest is en wat van de wereld is. Laten we daar wat dieper op ingaan. Wat hij vooral niet bedoelt, is dat wij de wereld waarin wij leven zouden moeten verafschuwen, alsof ze enkel beheerst zou worden door de duivel en slechts vergankelijkheid zou kennen. Het christelijke geloof vraagt ons niet om de wereld te verachten of te ontvluchten, alsof ze iets vies of minderwaardigs zou zijn waaruit we moeten ontsnappen om God te vinden. We zijn integendeel geroepen haar te bezingen in haar schoonheid, ons door God gegeven: haar schepping, haar mensen, haar vele kansen om het koninkrijk van God gestalte te geven. De aarde is geen vijand, maar het werk van Gods handen, ons ‘gemeenschappelijk huis’, zoals paus Franciscus het zo vaak verwoordde. Met ‘wereld’ bedoelt Paulus...

IN DE STROOM VAN GODS GENADE Tekst overweging: Kris Vandaag lezen we bij Paulus: ‘Ik doe niet wat ik wil, het goede, maar juist wat ik niet wil: het kwade, dat doe ik.’ Zo menselijk. Zo herkenbaar. Hoe bevrijdend om te lezen dat ook Paulus, die zoveel voor Christus heeft betekend, dit innerlijk gevecht kende. Want ieder mens die naar het goede verlangt, voelt vroeg of laat de spanning tussen verlangen en daad. Diep vanbinnen weten we wat het goede is; ons hart stemt ermee in, maar onze daden lopen vaak achter. Die ervaring legt iets bloot van het mysterie van ons bestaan: in de diepte woont het verlangen naar God, maar eromheen woelt het rumoer van het ego, de angst, de zelfhandhaving. De mens leeft als tussen twee stromen: de ene trekt naar zichzelf toe, de andere voert naar de Bron. Paulus noemt dit de strijd tussen de wet van het vlees en de wet van de Geest. Toch is het geen strijd die we uit eigen kracht kunnen winnen. Wie meent zichzelf te kunnen zuiveren, raakt verstrikt in...