Van Woord naar leven

NIET WAT IK VASTHOUD, MAAR WAT ZICH AANDIENT (Bij Joh 7, 40-53) Sommigen hoorden Jezus spreken en zeiden: dit is de profeet. Anderen herkenden Hem als de messias. Maar er waren er ook die struikelden over details – over afkomst, over onvervulde verwachtingen – en zo gingen ze voorbij aan het wonder dat vóór hen stond. Zelfs toen Nicodemus voorzichtig pleitte voor een eerlijke beoordeling, werd hij weggehoond. Wanneer het hart zich hecht aan zijn eigen beeld van God, kan het de werkelijkheid van God niet meer ontvangen. Het is belangrijk om te ontvangen van, en te spreken in, de Heilige Geest. De Geest zoekt harten die bereid zijn zich te laten raken, te laten breken en herscheppen. Niet onze opvattingen dragen ons naar de waarheid, maar de waarheid zelf komt naar ons toe — als wij haar niet tegenhouden. De Farizeeën dachten in controle en logica. Maar wie leeft in de Geest, weet dat waarheid een Persoon is, geen theorie. Jezus is die waarheid. Hij spreekt niet zoals een mens spreekt...

WAAR LEVEN GETUIGT (Bij Wijsh 2, 1a + 12-22) Waar we het gisteren hadden over het belang van de voorbede, wil ik vandaag met jullie nadenken over het belang van het afleggen van getuigenis. Zowel de eerste lezing als het evangelie hebben het vandaag over getuigenis. Laten we dit thema belichten vanuit de eerste lezing van vandaag uit het boek Wijsheid. Daarin lezen we hoe de rechtvaardige door zijn manier van leven een aanklacht wordt voor zijn omgeving. De goddelozen zeggen: “Hij is een levende aanklacht tegen onze opvattingen geworden; zijn verschijning alleen al is ons een doorn in het oog” . Getuigenis roept dus niet altijd bewondering op - het wekt ook weerstand. Toch is het precies dit getuigenis dat het evangelie geloofwaardig maakt. Wie vandaag kiest om rechtvaardig te leven, ontkomt niet aan die spanningen. De wereld is vandaag de dag jammer genoeg gekenmerkt door oorlogen, geweld, verdeeldheid en uitbuiting. Er zijn miljardenbudgetten voor defensie, maar miljoenen mensen leve...

WAAR LIEFDE BIDT (Bij Ex 32, 7-14) Vandaag wil ik – vanuit de eerste lezing – stilstaan bij een moeilijke, maar wezenlijke vraag: wat is het belang en het nut van de voorbede? Waarom blijven bidden voor een wereld die zoveel lijden kent? Heeft het zin? En hoe mogen we dat verstaan zonder te vervallen in simplistische voorstellingen, alsof God als een automaat werkt waarin we gebeden stoppen in ruil voor verhoorde wensen? Mozes staat voor God met lege handen, maar met een vurige overgave. Hij waagt het op te komen voor een volk dat zich van God heeft afgekeerd. Hij bidt niet vrijblijvend. Zijn woorden wegen, zijn houding getuigt van diepe solidariteit. Hij wil niet buiten het lot van zijn volk staan. Dat is de kracht van ware voorbede: niet spreken over de ander, maar spreken met God voor de ander, gedragen door een solidariteit die sterker is dan schuld en groter dan afstand. Voorbede is geen ruilmiddel, geen hemelse transactie waarbij meer gebed meer resultaat garandeert. Ze is ev...

IK VERGEET JOU NOOIT (bij  Jes 49, 8-15) Deze mooie woorden zijn een belofte, waar een mens helemaal blij van kan worden. Jesaja schrijft dit aan het einde van onze eerste lezing: Sion zegt: ‘De Heer heeft mij verlaten, mijn Heer heeft mij vergeten.’ Maar zou een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind dat zij droeg Zelfs al zou zij het vergeten, Ik vergeet jou nooit, Ik heb je in mijn handpalm gegrift. Dit zijn ontroerende woorden die niet alleen tot mensen in Jesaja’s tijd gesproken zijn, maar over de eeuwen heen, tot ieder van ons, ja, tot alle mensen in diepe nood. Elke dag op tv zien we beelden van diepbedroefde en innerlijk totaal verscheurde mensen. Moeders die schreeuwen van verdriet en wanhoop. Vrouwen die zich geen raad meer weten om kinderen die ze kwijt zijn, of om gestorven kinderen, die ze omknellen en vast tegen zich aandrukken met een mateloze liefde, de wanhoop nabij. De nood is te groot om er woorden aan te geven. Trouwens: troos...

KOM EN ZIE Vandaag horen we de psalmist zingen: Kom en zie wat de Heer heeft gedaan, verbijsterend is wat Hij op aarde verricht. Die uitnodiging zou de uitgestoken hand van de Kerk moeten zijn: een Kerk die verwelkomt, die gastvrij is – in de warme en religieuze betekenis van het woord. Gastvrij voor iedereen. Ik denk aan geloofsgenoten, maar ook aan allen met een andere religieuze of levensbeschouwelijke overtuiging: moslims, joden, boeddhisten – gelijk van welke religieuze strekking. Ook zij die tot een sekte behoren, hoe bedenkelijk ook. Mensen die het zogenaamde rechte pad bewandelen, maar ook zij van wie de levensweg kronkelig verloopt. Zij die menen onbevlekt ontvangen te zijn, maar evengoed de deugnieten van onze samenleving. Rijken zijn welkom, net zoals de armen dat zijn. Vluchtelingen en ontheemden. Zij die zogenaamd fluitend door het leven gaan, en zij die lijden onder depressie, eenzaamheid of welke donkerte ook. Mensen die tot nu toe ‘geslaagd’ zijn in hun huwelijk, ma...

WAKKER WORDEN VOOR GODS DROOM Jesaja schildert ons vandaag een visioen van licht en hoop. “Zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde,” belooft God. Jeruzalem wordt een stad vol vreugde, haar volk leeft in rechtvaardigheid en vrede, en er klinkt geen geween of geweeklaag meer. Het is een droombeeld van een wereld zoals God die bedoelt: geen vroegtijdige dood, geen verdriet – slechts leven in overvloed en diepe vreugde. Maar hoe pijnlijk contrasteert dit visioen met de huidige wereld om ons heen. We kennen de twee grote oorlogen en de vele andere gewapende conflicten die vandaag onze wereld pijnlijk verscheuren. Een nietsontziende wapenwedloop verslindt miljarden die hard nodig zijn om armoede te bestrijden. Een handvol machthebbers regeert met ijzeren vuist, terwijl de noden van gewone mensen vaak genegeerd worden. Deze harde realiteit staat mijlenver van de vreugdevolle, rechtvaardige aarde waarvan Jesaja droomt. Bijbelse visioenen zoals dat van Jesaja, dat ons vandaag wo...

BARMHARTIGHEID ALS ANTWOORD OP VERLORENHEID De parabel van de verloren zoon is niet enkel een verhaal over een berouwvolle jongen die terugkeert, maar ook over een vader die nooit is opgehouden lief te hebben. Die zich niet laat tegenhouden door trots of fatsoen, maar rent en omhelst omdat zijn kind weer thuis komt. Geen voorwaarde, geen ondervraging, geen straf. Alleen de vreugde om wat teruggevonden is. In die vader wordt zichtbaar wie God is. Barmhartigheid is geen toegift voor wie zich eerst bewijst. Ze is het antwoord van God op verlorenheid. De Persoon die deze parabel vertelt, is dezelfde die aan het kruis bidt voor zijn beulen. In Hem is Gods barmhartigheid niet enkel woord, maar vleesgeworden werkelijkheid. We lezen het vandaag bij Paulus in zijn brief aan de Korintiërs: “God heeft in Christus de wereld met zich verzoend.” Niet met theorieën of wetten, maar door Zichzelf te geven. Door zich te verbinden met ons bestaan tot in de diepte van de zonde en de dood. Een nieuwe s...