Van Woord naar leven

LEVEN IN GODSONTMOETING Bartimeüs riep de Heer, en bleef roepen. Waarop, zo lezen we, de Heer zich over hem ontfermde, en hem daadwerkelijk genas. En dan die mooie woorden: Hij volgde Jezus op zijn weg. Geliefde mensen, gods-ontmoeting komt van twee kanten. God ontmoet ons, en als het goed is ontmoeten wij ook Hem. Dat Hij ons ontmoet, en wel dagelijks, en in wezen voortdurend, is een feit. Dat staat zelfs los van het feit of wij in bewustzijn Hem ontmoeten of niet. In Christus bewoont God ons, heeft Hij ons lief, raakt Hij ons aan, roept Hij ons op. Zijn verblijf in ons is niet van passieve aard, integendeel. Zijn tegenwoordigheid is actief; een levende liefde zeg maar. Wij, van onze kant uit, zijn geroepen God in Christus te ontmoeten. God-zij-dank moeten we Hem niet zoeken ver van ons weg. Gewoon naar binnen kijken: daar is Hij. Of rondom ons: ook daar is Hij. Dit te vatten vraagt geloof; een eenvoudig en puur geloof. Goed nieuws voor hen die geen hogere studies hebben gedaan inza

ZALIG DE ARMEN VAN GEEST Geliefde mensen, vandaag horen we het Magnificat zingen uit de mond en het hart van Maria. Dit lied zijn woorden die thuishoren binnen de spiritualiteit van de ‘armen van geest’, de zogenaamde 'anawim'. Het zijn zij die innerlijk leeg en beschikbaar zijn voor God, zich toevertrouwend aan Hem. Het Magnificat is zo rijk aan inhoud dat het de moeite loont het dagelijks te bidden, of te zingen. Je zult merken dat het je zal stuwen richting God. Het zal je maken tot een eenvoudig mens, tot een biddend iemand; aanbiddend in de diepe betekenis van het woord. Het zal je voeren in Gods tegenwoordigheid waaraan je je in alle graagte zult willen toevertrouwen. Het Magnificat bezit de rijkdom je in die grote stroom van mensen te plaatsen die bereid zijn te leven ‘in God’, voor zijn aanschijn, in zijn genade, drinkend van Hem, in pure ontvangenis. Priesters en religieuzen zijn vertrouwd met het Magnificat omdat het iedere avond gezongen wordt bij de vespers. Uite

VRIJGEVIG ZIJN VANUIT ONZE ARMOEDE uit: Jezus Sirach 35, 1-12 Beste mensen, vandaag denken we samen na over woorden die een wijs man uit oude tijden ons aanreikt. De schrijver van het boek Wijsheid van Jezus Sirach aan het woord: Verschijn niet met lege handen voor de Heer (vers 6) en wat verderop: Breng de Heer hulde met je vrijgevigheid (vers 10) en nog veel sterker: Geef de Allerhoogste naar wat Hij gegeven heeft … (vers 12). Misschien roepen deze zinnen al meteen wat vragen in ons op: In de eerste zin: Hoe kunnen we met volle handen staan als alles ons gegeven is? Uit onszelf hebben we immers niets. In de tweede zin: hulde brengen aan de Heer. Dat zou een vrucht kunnen zijn van het feit dat we beseffen dat alles Hem toebehoort. De goede dingen die we doen hebben we niet allereerst aan onze eigen inzet te danken. De derde aansporing: Geef de Allerhoogste naar wat Hij gegeven heeft. Hoe zouden wij dat kunnen? Hij geeft zich totaal. Hoe beperkt kan ons geven soms zijn. Wat

BRUID EN MOEDER Waar we gisteren met Pinksteren de komst van de heilige Geest vierden, gedenken we vandaag Maria als zijn Bruid en Moeder van de Kerk. In het evangelie van vandaag lezen we hoe Jezus vanop het kruis zijn eigen moeder geeft aan Johannes en Johannes de opdracht geeft zijn Moeder welkom te heten. Of anders gezegd: Jezus laat de Kerk deelgenoot worden van Maria’s moederschap over Hem. Over Maria is relatief weinig neergeschreven in het Nieuwe Testament. We weten van haar ontmoeting met de engel Gabriël waar ze ‘ja’ heeft gezegd, dat ze Jezus fysiek gedragen heeft en gebaard nabij Bethlehem, dat ze met Jozef en haar kind enige tijd gevlucht zijn naar Egypte, dat ze af en toe aanwezig was op een feest waar ook Jezus was of op plekken waar Hij de mensen toespraak. En zij ging ter zijde met Hem mee op zijn kruisweg waar ze bij Hem bleef tot zijn dood, zijn kruisafname, en graflegging. En vandaag hoorden we in de eerste lezing wat we gisteren vierden: dat ze met de leerlingen

GODS TAAL ... wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden. Pinksteren is de opheffing van de spraakverwarring ten tijde van de toren van Babel. Door hoogmoed en eigenwaan kon men elkaar, en vooral ook God, niet meer verstaan. Ieder was bezig met zichzelf. God, en dus de liefde, kreeg geen plaats meer. Dat was ten tijde van Babel. Met Pinksteren werd en wordt het ware luisteren weer ten volle hersteld. En wel als gave geschonken in de heilige Geest. In het ontvangen van die gave komt ook een eenheid tot stand die leidt tot nog maar één taal: de taal van God, de taal van de liefde, de taal van de vrede. Deze gemeenschappelijke taal is een teken en een gevolg van een diepe verbondenheid die God in zijn Geest schenkt aan álle christenen, en in de diepte aan álle mensen van 'goede wil'. Het is het vuur van gemeenschap waardoor God zichzelf wil belichamen doorheen onze levens die zich maar al te graag - al dan niet bewust - geven aan het leven van Christu

CHRISTUS PERSOONLIJK VOLGEN Vandaag horen we Jezus tot Petrus over Johannes zeggen: ‘Wanneer Ik wil dat hij in leven blijft totdat Ik kom, is dat niet jouw zaak. Jij moet Mij volgen.’  Hier was het niet de zaak van Petrus om te weten wat de verdere weg en opdracht van Johannes zou worden naar de toekomst toe. Petrus moet zich daar, naar het woord van de Heer, niet druk om maken. Het enige wat hij moet doen is zelf Jezus volgen. Ik denk dat vele ouders in deze valkuil terecht komen. Vanuit een goed bedoelde zorg voor hun kinderen hebben ze dikwijls een droom voor zoon- of dochterlief. In het beste geval wordt er samen nagegaan en beslist welke studierichting zij het beste kunnen volgen, zodat ze daarna dat werk kunnen verrichten dat hen ligt en dat ze aankunnen. Versta me niet verkeerd, daar is natuurlijk niets mis mee. Maar gaan ouders ook het gesprek aan met hun dochter of zoon wat de wil van God zou kunnen zijn in hun leven? Het gesprek van de studiekeuze moet natuurlijk ook gebe

GODS WEGEN ZIJN DE ONZE NIET Vandaag horen we Jezus zeggen tot Petrus:  ‘Toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen, je je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wilt.’ Het zijn woorden die gericht zijn tot Petrus, maar we mogen ze ook rustig beluisteren alsof ze aan ons adres zijn gericht. Want ook voor ons is het een feit dat, toen wij jong waren (of nog zijn) we vol vuur ons een eigen gordel omdeden en onze eigen weg gingen. Wanneer we ouder worden (zeg maar volwassen in het geloof) zullen we inzien dat een ander (de Ander) ons een gordel wil omdoen om ons te brengen op een weg waar we zelf in eerste instantie misschien nooit voor gekozen zouden hebben. Maar dit vraagt een geloof dat geleerd heeft zich te geven aan de Heer, en wel op zo’n wijze dat de gelovige inziet dat het in het leven niet draait om hem of haar, maar om wat God wil, en dat Jezus op zo’n wijze genadig kan zijn dat

DELEN IN CHRISTUS' GROOTHEID Jezus bidt: 'Ik heb hen laten delen in de grootheid die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn zoals Wij: Ik in hen en U in Mij.' Wat een diepe woorden alweer. Jezus laat ons dus delen in de grootheid die de Vader Hem gegeven heeft. Dat is nogal wat. Vraag die zich hier aandient is: Hoe spelen wij het in godsnaam klaar deelgenoot te worden van Jezus' grootheid? Wel, mijn gedachten gaan uit naar de voetwassing waar Jezus zegt tot Petrus (en ik gebruik hier bewust een wat oudere vertaling omdat hier op klaardere wijze over dat deelgenoot-zijn wordt gesproken): 'Als Ik je voeten niet mag wassen kun je mijn deelgenoot niet zijn.' (Joh 13, 8). Met andere woorden: wij kunnen alleen in de grootheid van Jezus treden wanneer we ons door Hem de voeten laten wassen. Stoppen dus met jezelf te reinigen. Gedaan met zelf redder te willen spelen. Het roer van bevrijding uit handen geven, en wel aan Christus zelf. Het komt erop aan nederig te w

GEHEILIGD WORDEN Vandaag horen we Jezus bidden:  ‘Heilig hen door de waarheid. Uw woord is de waarheid. Ik zend hen naar de wereld, zoals U Mij naar de wereld hebt gezonden. Ik heb mij geheiligd omwille van hen, zo zullen ook zij door de waarheid geheiligd zijn.’ Diepe woorden. Wij worden geheiligd door het woord dat waarheid is. Dat woord is Christus; woord van de Vader dat mens is geworden onder ons. Door Christus’ inwoning in onze ziel worden we geheiligd, door innig verenigd met Hem te groeien in Gods wil. Hoe? Door in deze wereld te leven, en wel als gezondenen, zoals Jezus dit ook gedaan heeft. Dus niet enkel leven om in leven blijven, maar leven om leven te geven, om liefde te geven, om de goedheid van God te tonen doorheen daad en woord. En dit mét de Heer, die de wereld met ons wil heiligen. Geliefde mensen, laat dit vooral geen opdracht zijn waar we tegenop kijken. Integendeel. Laten we ernaar uitkijken Gods liefde te mogen zijn. Ja, laat ons vreugde beleven door het wer

BEWAARD WORDEN Bewaar hen door uw Naam Joh. 17, 9b Beste mensen, vandaag gaat Jezus ons voor in een ontroerend afscheidsgebed. Hij richt zich rechtstreeks tot zijn Vader, niet ergens op een stil plekje alleen, zoals Hij dat vaak doet, maar in tegenwoordigheid van zijn meest nabije leerlingen. Hij spreekt niet in de ik-vorm, maar over de Zoon (van de Vader, dus over zichzelf). Uit alles voel je dat het een gewichtig moment is. De leerlingen zitten erbij, maar ook wij, over de eeuwen heen. Wie ooit bij een sterfbed heeft gezeten wordt stil, omdat de stervende misschien nog laatste woorden wil uitspreken voor nabestaanden die om hem of haar heen zitten. Veel mensen herinneren zich dat laatste woord, of een eerder woord uit een laatste gesprek. Dit zijn momenten die nooit meer terugkomen, zo kostbaar, het maakt de aanwezigen stiller dan stil. Wat wil Jezus nog overbrengen, geen persoonlijke groet, maar een lang gebed, gericht tot de zijn Vader, in het bijzijn van de leerlingen. Jezus

'Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: Ik heb de wereld overwonnen' , zegt Jezus ons vandaag. Wie het evangelie ernstig neemt komt sowieso het kruis tegen in zijn bestaan. Dat geldt voor hen die vervolgd worden omwille van hun geloof en het soms zelfs met de dood moeten bekopen. Maar het geldt tevens voor hen die misschien niet op die manier vervolgd worden; zeg maar de meesten van ons. Leven in het licht van het evangelie gaat vaak tegen de stroom in van de samenleving. Ik denk aan waarden als eerlijkheid, geen haat koesteren, geen oordeel willen vellen, armen niet uitbuiten, niet vreemd gaan, geen abortus willen plegen omdat het komend kindje toevallig de ziekte van Down heeft, niet zomaar euthanasie laten doen omdat iemand dementerend wordt of is. Maar ik denk ook aan het obsessief gedrag op vlak van zelfontplooiing waar Gods wil, en je persoonlijke groei in Christus, geen enkele plaats meer krijgen. Wie trouw is aan z'n christenzijn z

GEBED In de eerste lezing uit de Handelingen van de Apostelen horen we dat de leerlingen tussen de hemelvaart van Jezus en Pinksteren bij elkaar zitten om te bidden. We doen er goed aan om de leerlingen van de Heer te volgen en van hen te leren hoe we moeten bidden. De lezing zegt dat ze eensgezind baden. Dat is een kenmerk dat belangrijk is voor het christelijk gebed. De eensgezindheid is tegelijk voorwaarde voor, en vrucht van, het gebed. Het gebed - tenminste dát gebed dat zich aansluit bij het bidden van de Geest - brengt mensen samen in eensgezindheid. Als gemeenschap wendt men zich naar God, met een gezindheid die gemeenschappelijk is. Bidden is immers niet zomaar vragen wat we zelf willen. Het is - in de Geest - je hart richten op God en bidden in zijn wil. Als we dit als gemeenschap doen, eensgezind dus, stemmen we ons samen af op Gods golflengte. Het is van Gods wil je eerste ambitie maken. Van belang is ook de aanwezigheid van Maria, de Moeder van Jezus. Christelijk gebed ge

ZONDER OMWEGEN Vandaag zegt Jezus:  ‘Ik heb jullie dit alles in beelden verteld, maar er komt een tijd dat Ik niet meer in beelden spreek, maar jullie zonder omwegen over de Vader vertel.’ Fysiek zullen de leerlingen afscheid nemen van de Heer (we vierden het donderdag met Ons-Heer-Hemelvaart). De vele gesprekken en gebeurtenissen zullen niet meer plaats vinden, toch niet op de wijze zoals ze het drie jaar gewend waren. Tijdens deze gesprekken en gebeurtenissen heeft de Heer inderdaad zéér veel beelden gebruikt. Denk aan de Ik-ben-woorden: 'Ik ben het brood ... het licht ... de deur ... de goede herder ... de weg ... de opstanding ... de wijnstok'. Denken we aan de vele gelijkenissen die Hij maakte, de verhalen die Hij vertelde, verwijzingen die Hij deed, wonderen die Hij verrichte. Allemaal beelden en gebeurtenissen waarmee Hij uitdrukte wie God is, wie Hij was, wat onze opdracht is, hoe we deze kunnen vervullen, hoe we moeten bidden, enzovoort. Deze gesprekken, deze momente

Vandaag zegt Jezus ons:  ‘Jullie hebben nu verdriet, maar Ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn, en niemand zal jullie je vreugde afnemen.’ Toen de Heer deze woorden sprak droegen de leerlingen de verrijzenisgenade nog niet in zich. Wanneer alles zal voltrokken zijn, zal Hij, anders en meer dan ooit tevoren, bij hen terugkeren, en hen zijn vrede en vreugde schenken. Het zal zo diep geschonken worden dat niemand nog hen deze vreugde zal kunnen afnemen. Het zal een 'nieuw zien' zijn zijn van de Heer; niet fysiek, maar des ter sterker, of intiemer. Zo ook bij ons wanneer we ons hart openen voor de paasgenade: Christus’ vrede zullen we ontvangen. Ook wij zullen Hem 'zien'. En al ons doen en laten zullen we mogen beleven vanuit Hem, vanuit zijn vrede, en wel zo dat niets of niemand deze vrede en vreugde zal kunnen wegnemen. Zoals we lezen bij Paulus in de Romeinenbrief: 'Niets zal ons nog kunnen scheiden van de liefde van Christus.' In dit gebeuren moge

 FEEST VAN NABIJHEID 'Houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld' , zo zegt de Heer vandaag aan de elf, en daarmee ook aan ieder van ons. Hemelvaart is in die zin geen feest van afscheid. Het is integendeel een feest van nabijheid; van goddelijke nabijheid. Fysiek mag Hij dan de mensheid verlaten hebben, op mystieke wijze komt en blijft Hij ten diepste aanwezig in en onder ons. In al wat liefde, en oproep tot liefde is, mogen we Christus ontmoeten. Te beginnen in ons eigen innerlijk. Door aan te sluiten bij het gebed van de Geest mogen wij ons verenigen met Christus' aanwezigheid om in eenheid met Hem te bidden en biddend te leven. De Geest zal ons voortdurend in herinnering brengen dat onze roeping erin bestaat in naam van de Heer ons leven te geven aan de liefde. Moge ons leven getekend zijn door één groot 'ja' aan deze rijke oproep. Het 'Ik ben met jullie' is ook bijzonder aanwezig in de Kerk. Christus

Vandaag horen we Paulus tot de Atheners zeggen:  ‘In God leven wij, bewegen wij en zijn wij.’ Laten we bidden Oh God wat bent U groot. In U mogen we leven en bewegen, zingen en bidden. Moge we de nederigheid in ons dragen ons te geven aan uw heilige Geest die U zelf in ons hebt neergeademd. Moge Hij de spirit zijn van ons leven in Christus. Vandaag, en alle dagen van ons leven. Amen.

GEVANGEN EN BEVRIJD Hand 16, 22-34 Beste mensen, vandaag wordt onze aandacht in de eerste lezing gevraagd voor Paulus en Silas die in de gevangenis terechtgekomen zijn nadat ze een jonge slavin die bezeten was door een geest, daarvan bevrijd hadden. Die genezing werd door de eigenaars van de slavin niet in dank afgenomen, want wat ze luid schreeuwend uitbazuinde, bracht geld in het laatje. Paulus en Silas worden mishandeld, de kleren van het lijf gescheurd, met stokken geslagen. Vervolgens naar de binnenste kerker gebracht waar zelfs hun voeten in een blok gesloten werden, alsof ze gevaarlijke bandieten zouden zijn. Geen ontkomen aan.  Deze ‘bandieten’ ‘beantwoorden’ dit onmenselijk gedrag door, midden in de nacht, lofliederen voor God   (Hand 16, 25) te zingen waar de medegevangenen met aandacht naar luisteren. Plots gebeuren er wonderlijke dingen: een hevige aardschok, deuren gaan open, de voeten zijn ineens vrij van het blok. Een verrassende, bevrijdende en blije gebeurtenis voo

DOORVOELEN IN DE GEEST Geliefde mensen, meer dan ooit hebben we de Geest van God nodig om staande te blijven. De Geest immers doet diep in ons dat heilige vuur ontbranden dat ons in gebed doet roepen: ‘Abba Vader’. Het is de Geest die ons in relatie brengt met God, doorheen de Zoon. Net zoals Jezus de Geest nodig had om in de Vader te kunnen blijven, zo hebben ook wij de Geest nodig om in de Heer - en dus in de Vader - te blijven. Het is diezelfde Geest die ons ook zal aanzetten getuigen te zijn. Dit laatste - zo leert ons het evangelie vandaag - is geen evidentie. Jezus zegt ons immers dat er vervolging zal plaatsvinden. Hij zegt niet dat de kans bestaat dat dit kan gebeuren; Hij zegt dát het zal gebeuren. Spreekt Hij over de jaren van christenvervolging tijdens de eerste eeuwen? Of spreekt Hij over de christenvervolging van latere tijden? Of heeft Hij het over de vervolging in deze huidige tijd? Spreekt Hij over bepaalde gebieden in de wereld? Of spreekt Hij over vervolging waar ook

OVER DE GEEST VAN WAARHEID Veel mensen werden bevrijd van onreine geesten.  Zo lezen we vandaag in de Handelingen van de apostelen. Vincenzo Paglia schrijft over deze boze geesten het volgende: 'Het komt er op aan om met veel realiteitszin te erkennen dat er inderdaad veel boze geesten zijn. Die doen zich niet vreemd voor; ze hullen zich in normaliteit. Ieder van ons moet erkennen dat wij bezeten zijn, en ons zonder al te veel tegenstand te bieden, overleveren aan deze boze geesten. Zij zijn het die kwaad doen, die geweld, eenzaamheid, vijandelijkheden en oorlogen veroorzaken.' Einde citaat. Ik denk dat het inderdaad waar is. In zeker opzicht hebben we allemaal last van een zekere bezetenheid, omdat we - vaak zonder we het weten - toegeven aan allerlei zaken die ons wegtrekken van God, van zijn liefde, van onze roeping. Meer dan ooit hebben we de Geest van God nodig. Vincenzo Paglia: 'Wij hebben de Geest van de Heer nodig. Die Geest moet neerdalen en in een geestelijke

LEVEN IN DE WERELD ZONDER VAN HAAR TE ZIJN Jezus zegt ons vandaag:  ‘Als jullie bij de wereld zouden horen, zou ze jullie hebben liefgehad als iets van haarzelf, maar jullie horen niet bij haar, want Ik heb jullie uit de wereld weggeroepen.’ Wie zijn christen-zijn ter harte neemt, zal het kruis van de Heer altijd aan zijn of haar zijde weten. Vroeg of laat komt men immers in conflict met de ‘wereld’ waar de drang naar macht en geld, status, het spel der competitie, de verheelijking van het ‘ik’, heel dikwijls de overhand hebben. Het vraagt moed om daar afstand van te nemen en te houden. Tegelijk worden we door de Heer wel degelijk in de wereld gezonden. Daar, en enkel daar, zijn we geroepen in zijn naam Gods liefde gestalte te geven. De wereld is ons werkterrein. Maar het is perfect mogelijk Gods liefde in de wereld te belichamen, door deze wereld met haar mensen te omarmen; doch onthecht aan haar, gehecht aan Christus. Opgelet: die ‘wereld’ met zijn bekoringen kan zich afspelen buiten

VRIENDEN Vandaag zegt Jezus:  ‘Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem Ik jullie, omdat Ik alles wat Ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb.’ Cultuurhistorisch gezien valt er heel wat te zeggen over de ‘slaven’ in Jezus’ tijd, en de relatie met hun werkgevers. Maar laten we het hier even eenvoudig houden door te zeggen dat we het in zekere zin mogen vergelijken met het feit dat nu nogal wat mensen bijvoorbeeld een poestvrouw/man hebben in huis. In de zin van: iemand komt voor u werken, komt en gaat op een bepaald uur, en krijgt daar een vergoeding voor. Het is iemand in loonverband die zijn werk komt doen om z’n boterham te verdienen. Als ‘werkgever’ heb je daar een band mee, een band die goed en hartelijk kan zijn, maar het blijft een relatie werkgever versus werknemer. Vandaag zegt Jezus tot zijn leerlingen, en tot ieder van ons: ‘Voor mij ben je geen werknemer, maar een vriend.’ En dat is natuurlijk een heel

LEVEN IN DE VREUGDE VAN DE HEER Jezus zegt ons vandaag:  ‘Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals Ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. Dit zeg Ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn.’ Geliefde mensen, ik wil vandaag met u wat dieper ingaan op die  ‘vreugde’   waarover Jezus spreekt. Net zoals de vrede waarover de Heer eerder deze week sprak, gaat het hier ook over een vreugde die Hij geeft. Wij, mensen, zijn niet de makers van deze vreugde. Nee, het gaat over een vreugde die haar wortels heeft in het bestaan van de Heer; meer bepaald in zijn Pasen. Hij schenkt ze ons. Of anders gezegd: Hij maakt ons deelgenoot van zijn eigen vreugde. Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over een soort van oppervlakkige pretgevoelens of een beleving van feestelijke leut, ook niet over het gevolg van het maken van sfeertjes bij gekozen muziek of kaarsjes. Het gaat over een

Jezus zegt ons vandaag:  ‘Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vruchten voortbrengen. Maar zonder Mij kun je niets doen.’ Als wij in de Heer blijven, en Hij in ons, zullen we dus vele vruchten dragen. Het zullen niet onze vruchten zijn, maar de vruchten van de Heer. Door ons heen zal Hij zijn vruchten voortbrengen. Wil dit zeggen dat we onze persoon in Hem moeten verliezen, dat we onze persoonlijkheid helemaal moeten prijsgeven? Vraag is waar onze persoonlijkheid te vinden is. Het evangelie leert ons dat onze ware identiteit te vinden is in Christus. Met andere woorden, wie in Christus leeft zal zijn ware identiteit vinden. Ons ware ik, waarvan God gezegd heeft dat Hij het geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis, zal meer en meer tot bloei komen in de Heer. Ons valse ik, dat leeft voor zichzelf, zal afsterven in Christus om met Hem te verrijzen tot ons ware ik. Dát ik, dat leeft in eenheid met de Heer, zal vrucht drag

Vrede nalaten Joh 14, 27-31a Beste mensen, ouderen onder ons denken zeker, bij het vorderen van hun leeftijd, regelmatig na over hetgeen ze aan hun kinderen of familie of vrienden na kunnen laten als ze zelf overleden zijn. Ze schenken vaak tevoren al dingen: voorwerpen, geld, boeken, kunst enzovoorts. Hoe waardevol ook, het mooiste wat we na kunnen laten is nog altijd het niet-materiële. Jezus denkt er ook over na wat Hij na kan laten aan de leerlingen, en in feite aan heel de wereld, want Hij is voor het heil van de mensen naar de aarde gekomen. In het Johannes-evangelie van vandaag horen we: Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Nee de wereld van toen kon dat niet, en de wereld van nu, net zomin.  Hoeveel oorlogen hebben niet gewoed in de loop van eeuwen, en dat gaat altijd maar door. En niet alleen de grote oorlogen. Vrede is een kracht van Boven, oorlog is een tegenkracht van beneden, een kracht die ontmaskerd zou moeten worden

BELICHAMING Vandaag zegt Jezus tot ons:  ‘Wanneer iemand Mij liefheeft zal hij zich houden aan wat Ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en Ik zullen bij hem komen en bij hem wonen. Maar wie Mij niet liefheeft, houdt zich niet aan wat Ik zeg.’ Het zijn niet mis te verstane woorden: Houden van Jezus is doen wat Hij vraagt. Wie niet doet wat Hij vraagt kan wel zeggen dat Hij van Jezus houdt, maar feit is dat hij zich niet houdt aan wat Jezus vraagt. Zoals het Bijbelcitaat van vandaag aangeeft, moet ‘houden van Jezus’ handen en voeten krijgen in ons dagelijks leven. Een geloof zonder daden is een dood geloof, daar heeft niemand iets aan; wijzelf niet en vooral onze naaste niet. Liefhebben vraagt act, engagement, in beweging komen. Niet enkel leven met de intentie een liefdevol mens te zijn, maar leven met liefdes-daden. Hoe kunnen we als Kerk geloofwaardig overkomen indien we Gods goedheid niet belichamen? We mogen geen clubje gelovigen zijn die op zondag mooie liturgie vier

WIE MIJ ZIET, ZIET DE VADER God, de Vader ... Hoe moeten we ons Hem voorstellen? Wat is zijn oorsprong? Hoe leeft Hij? Eet Hij? Slaapt Hij? Heeft Hij een menselijk voorkomen? Is Hij streng? Is Hij ver van ons? Of woont Hij in ons? Onder ons? In de naaste? En hoe moeten we die aanwezigheid dan voorstellen? Is het een soort licht? Een mystieke kracht? Een gewaarwording van vrede? Of vreugde? Ja, hoe moeten we ons God voorstellen? Het is een vraag die sinds mensenheugenis gesteld is, tot op heden. Ook de leerlingen van Jezus was deze vraag niet vreemd:  'Laat ons de Vader zien', vroeg Filippus. Al dan niet of de vraag van Filippus inhoudelijk was ... hij stelde de vraag. Jezus had een zéér lang antwoord kunnen geven, theologisch goed onderbouwd, een antwoord dat men uitgebreid ter boek zou kunnen stellen om aan te reiken aan al wie vragen heeft over wie de Vader is. Niets van dat. Enkel dat ene korte antwoord: 'Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien'. Dat betekent d

IN CHRISTUS' NAAM ‘Werkelijk, Ik verzeker jullie, wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik, en zelfs meer dan dat, Ik ga immers naar de Vader. En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal Ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt.’ Zo zegt Jezus ons vandaag. Sterke woorden. Wij, mensen, zijn dus in staat méér te doen dan wat Jezus gedaan heeft. Wat zou Hij daarmee bedoelen? Vanuit zijn fysieke aanwezigheid heeft Jezus enkele duizenden, misschien zelfs tienduizenden mensen bereikt. Na Pinkteren was en is het aan ons: als individu en tegelijk deel uitmakend van die grote gemeenschap van christenen. En als je dan de geschiedenis inkijkt, heeft Jezus’ boodschap een geweldige verspreiding gekend in de wereld; een boom met vele takken, een huis met heel wat kamers, een wereldwijde gemeenschap waarin vele verschillende vormen van spiritualiteit spreken van die ene Blijde Boodschap: God is liefde. Ja, de mens is tot veel in staat. Het is inderdaad mooi o

DE WEG NAAR HET WARE LEVEN Jezus zegt ons vandaag:  ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’. Het zijn woorden van de Heer tot ons gesproken. Kunnen wij op onze beurt nu ook zeggen tot Hem:  ‘Heer, Gij zijt mijn weg, Gij zijt mijn waarheid, Gij zijt mijn leven’. Mag inderdaad Jezus voor u ‘alles’ zijn: de bezieling van uw leven, de zin van uw bestaan, het vuur van uw doen, de ziel van uw liefde, de kern van uw zijn, het hart van uw ‘ik’? Of anders gezegd: Mag Jezus je Al zijn? Jezus je Al laten zijn, betekent Hem met je meedragen als degene waar je je aan toevertrouwt, waar je je aan hecht. Het is kiezen en toelaten dat Hij de weg van de liefde in en met jou bewandelt. Het is je geven aan de heilige Geest die dit alles in jou laat gebeuren. Dit kan verregaande consequenties hebben. Want, zoals we weten, is Jezus’ liefde geen oppervlakkigheid, geen kwestie van het volgen van eigen emoties gestoeld op je eigen ik, geen kwestie van het scheppen van sfeertjes. Het gaat over je leven

OVER BEMOEDIGING Vandaag hoorden we in de eerste lezing - uit de Handelingen van de Apostelen - dat de leiders van de synagoge vroegen aan Barnabas en Paulus een bemoedigend woord te spreken. We horen dan hoe zij beginnen te spreken over hoe God lang geleden het volk geleid heeft door de woestijn, … en hoe uiteindelijk Jezus onder ons gekomen is. Morgen gaat deze toespraak verder waar gesproken wordt over de opstanding van Jezus. Ik zou met u willen nadenken over dat woord  ‘bemoedigend’ . Barnabas en Paulus werd gevraagd een woord van bemoediging tot het volk te richten. Een woord dat aanmoedigt, dat aanspoort, dat moed inspreekt, dat ondersteunt, dat opbeurt, dat troost, dat stimuleert. Hoe spreken wij met elkaar over geloof? Over het evangelie? Bemoedigen wij elkaar, maakt het ons tot enthousiaste en blijde christenen? Stimuleren we elkaar tot geëngageerde mensen in de samenleving? Moedigen we elkaar aan tot het vormen van gemeenschap? kunnen met elkaar over de zin van gebed en

Nog ken je me niet... horen we Jezus zeggen. Kennen, in Bijbelse betekenis, gaat veel dieper dan weet hebben van iemands bestaan. Het reikt ook verder dan puur informatie te hebben over iemand. Wanneer Jezus hier spreekt over kennen dan gaat het over een liefdevolle relatie, over een intiem samenzijn met elkaar. In het Hebreeuws staat er ‘jada’, wat betekent: omgang met elkaar. Kennen, in Bijbelse betekenis, gaat dus over een relationele beleving.  Je vindt dat nog een beetje terug in de wat oudere uitdrukking dat een meisje en een jongen 'kennis hebben met elkaar'. Ook hier gaat het verder dan weet hebben van elkaars bestaan: het is een kennen gericht op een liefdesrelatie. Wanneer Jezus vandaag Filippus teder vermaant door te zeggen dat hij Hem nog niet kent, zegt Hij dus dat Hij nog niet in relatie is getreden met Hem, of toch niet ten volle. Als voorbeeld (zo hoorden we deze week nog) haalt Hij z’n eigen relatie met de Vader aan. ‘… zoals de Vader Mij kent en Ik de Va

Luisteren naar zijn stem Joh 10, 22-30 Het lijkt er in de tekst van vandaag op dat de Joden die Jezus omringden een geestelijk gehoortoestel nodig hebben, want telkens vragen ze naar de al bekende weg. Willen ze niet horen? Heeft hun niet-horen te maken met ‘verstoppingen in hun binnenste’? Ontbreekt de bereidheid om Jezus als de Messias te erkennen? Ze doen net of ze, hetgeen Jezus herhaaldelijk al op verschillende manieren in het openbaar gezegd heeft, nog nooit gehoord hebben. De Joden, komen op het feest van de Tempelwijding, om Hem heen staan en geven aan dat Jezus hen steeds in het onzekere laat of Hij nu de Messias is of niet. Ze vragen Hem of Hij het nu eens ronduit wil zeggen. Jezus wordt er wat ongeduldig van: Dat heb ik u al gezegd, maar u gelooft het niet. Wat Ik in naam van mijn Vader doe getuigt over Mij, maar u wilt me niet geloven, omdat u niet bij mijn schapen hoort. Mijn schapen luisteren naar mijn stem . Dat is duidelijke taal van Jezus. Afstemmen op iemand heeft

OVER DE VOLHEID VAN LEVEN 'Een dief komt alleen om te roven, te slachten en te vernietigen, maar Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid.’ Zo houdt Jezus ons voor vandaag. Christus is de incarnatie van Gods leven. Aan dit leven wil Hij ons deelgenoot maken. Dit kan alleen maar doordat Hij ons geschonken is door God zelf, gebaard in ieders ziel. Onze roeping is ons met Hem te verinnigen opdat we inderdaad deelgenoot zouden worden aan Gods leven. Niet als zelfprestatie van onzentwege, maar als een gebeuren van de heilige Geest in ons. Het kwaad met zijn verlokkingen noemt Jezus vandaag dieven en rovers die komen om te slachten en te vernietigen. Het zijn al die zaken - vaak ook gemanifesteerd door mensen - die ons wegtrekken van het huwelijk tussen God en ons. Het komt tussen God en ons te staan en doet ons vreemd gaan. In al zijn creativiteit zal het kwade er alles aan doen om stokken in Gods wiel te steken. Waakzaam en aandachtig leven is hier de boodschap. Met