dinsdag in de 7e paasweek

BEWAARD WORDEN

Bewaar hen door uw Naam
Joh. 17, 9b

Beste mensen,
vandaag gaat Jezus ons voor in een ontroerend afscheidsgebed.

Hij richt zich rechtstreeks tot zijn Vader, niet ergens op een stil plekje alleen, zoals Hij dat vaak doet, maar in tegenwoordigheid van zijn meest nabije leerlingen. Hij spreekt niet in de ik-vorm, maar over de Zoon (van de Vader, dus over zichzelf). Uit alles voel je dat het een gewichtig moment is. De leerlingen zitten erbij, maar ook wij, over de eeuwen heen.

Wie ooit bij een sterfbed heeft gezeten wordt stil, omdat de stervende misschien nog laatste woorden wil uitspreken voor nabestaanden die om hem of haar heen zitten. Veel mensen herinneren zich dat laatste woord, of een eerder woord uit een laatste gesprek. Dit zijn momenten die nooit meer terugkomen, zo kostbaar, het maakt de aanwezigen stiller dan stil.

Wat wil Jezus nog overbrengen, geen persoonlijke groet, maar een lang gebed, gericht tot de zijn Vader, in het bijzijn van de leerlingen. Jezus zegt dat Hij op aarde de grootheid van de Vader getoond heeft door het werk te doen dat de Vader Hem had opgedragen. Nu is het de tijd om tot een afronding te komen van die opdracht die Hij tot het einde toe zal gaan volbrengen.

Jezus bidt voor zijn dierbare leerlingen, en over hun hoofden heen bidt Hij ook voor ons.

Hij staat boven de tijd, spreekt over eeuwig leven. Eeuwig leven is een wat vaag begrip. Ik sprak ooit een man die er geen raad mee wist. Het leek hem oneindig saai. Ik zelf had er nooit zo over nagedacht. Voelde alleen dat het juist heel fijn zou kunnen zijn, maar zodra we er wat concreter over wilde communiceren met elkaar, vielen we eigenlijk stil voor het mysterie.

Indruk op mij maken de woorden waarin Hij zijn zorg uitspreekt over hen die Hij achterlaat. Wij zijn aan Hem gegeven door de Vader. In ons mag de grootheid van de Vader zichtbaar worden. We kunnen niet echt beseffen hoe geweldig dit is en hoe dit dan zal gebeuren. De grootheid van de Vader zal alleen zichtbaar worden in ons door Jezus, met Jezus en in Jezus. We zullen ons maar laten verrassen rond de vormgeving in dit leven en daarna.

Als kleuter gingen we naar de ‘bewaarschool’, die nu al lange tijd niet meer zo heet. Daar zit het woord ‘bewaren’ in. Dat woord heeft allerlei associaties met dingen die je graag bewaren wil: postzegels, herinneringen, je afkomst (stambomen), cadeaus die je van een dierbare kreeg … Bewaren heeft in elk geval met iets wat je niet kwijt wil te maken, iets wat kostbaar is, een schat.

Bewaar hen door uw Naam. Hoe vaak bid ik dit niet voor mijn eigen kinderen, als kleine echo van wat Jezus toen gebeden heeft. Het is zo groots. Elk gestameld woord van ons is te klein, maar we mogen weten dat we geborgen en bewaard zijn om één te worden met de Vader en de Zoon, door de Geest.

Dat Hij ons bewaart en borg voor ons staat, is een enorm geschenk! Het geeft ons veiligheid in de wisselvalligheden van ons leven.

Laten we bidden samen met Jezus,
ons richtend op de Vader
met de woorden uit psalm 68, 20 - 21:

Geprezen zij de Heer,
dag aan dag,
deze God draagt ons en redt ons.
Onze God is een reddende God.

Wij danken U Vader
en vertrouwen onszelf toe
aan uw bewarende
en liefdevolle nabijheid,
en uw nooit aflatende zorg,
in verbondenheid met en in Jezus,
uw geliefde Zoon.
Amen

Moge het verheven afscheidsgebed
van Jezus wortelschieten in onszelf,
vandaag en alle dagen van ons leven.
Ricky Rieter