Van Woord naar leven

MAAK ONS TOT UW EIGEN BEZIT Ex 34, 9b Beste mensen, zoekend naar een thema uit de lezingen stoot ik, zoals ook in het verleden al vaker, op die ene zin uit Genesis: Maak ons tot uw eigen bezit . Voor een zin uit de Bijbel, heb je een context nodig, een tekst waarin duidelijk wordt wat ermee bedoeld is in die bepaalde situatie. Daarnaast kan die zin dan een eigen leven gaan leiden in je persoonlijke levenssituatie. Waarom worden jij of ik getroffen door een bepaalde zin die anderen misschien nog nooit is opgevallen? In welk verband wordt deze zin gezegd? We hoorden gisteren al een deel van de geschiedenis. Samengevat: Mozes is, tijdens de tocht door de woestijn, de berg opgeklommen om contact te maken met God en zijn instructies te mogen ontvangen. Hij blijft lang weg. Het volk wordt ongeduldig, maakt zich een afgod in de vorm van een stierkalf, het volk gaat tot aanbidding over, danst eromheen. De woede van Mozes om hun ontrouw, het kapot gooien van de twee stenen tafelen waarop God

WARME AANDACHT VOOR ELKAAR (Bij Mt 13, 31-32) God heeft ons in zijn goedheid geplant met de bedoeling een boom te worden met uitgestrekte takken waar vele vogels in kunnen komen rusten. De mens is zowel boom als vogel. We mogen boom zijn voor elkaar en we mogen ook in elkaars takken komen rusten. Vraag is: zijn we die boom ook werkelijk voor elkaar? Mag iedere medemens (niet enkel degene waarvoor we sympathie voelen maar ook degenen waarmee we het moeilijk hebben) in onze takken komen rusten? Of zeggen we: 'Nee, enkel hij en zij, maar zeker niet die daar, of die ginder.' Dit laatste kan een keuze zijn, maar het is niet echt evangelisch te noemen. Een christen opent zijn hart voor ieder, hoe menselijk de natuurlijke voorkeur ook is. Een christen zou dit in naam van Jezus moeten kunnen overstijgen en zijn hart openen voor ieder, ook voor hem of haar waar we niet zo van houden (om welke reden ook). Hoe lopen we over straat, hoe kijken we naar onze collega's, onze broeders o

VREUGDE OMWILLE VAN DE GEVONDEN SCHAT De overweging van deze zondag is van de hand van Frans Mistiaen, sj Vandaag gaat het over de schat en de vreugde van het Rijk Gods, of, zoals Matteüs het liever noemt, het 'koninkrijk van de hemel'. Maar wat is dat Rijk Gods? Natuurlijk is het geen stuk land, afgebakend achter grenspalen; ook geen toekomstige hemel ná onze wereld. Het Rijk Gods is een bepaalde levenshouding in het hart van mensen van nu en van vandaag, die, naar Jezus' voorbeeld, de liefde in het centrum van hun leven zetten. Jezus' onvoorwaardelijke, gratuite liefde is onmiddellijk te merken bij hen die proberen te leven, vanuit een mentaliteit, niet van "eisen" en "veroveren", maar van "danken" en "geven". Het Rijk Gods ervaart men bij hen die enerzijds fundamenteel dankbaar zijn voor het leven dat hun wordt gegund door de Vader en die anderzijds ruim mededeelzaam zijn en hun liefde doorgeven aan anderen. Jezus' leven

GELOVEN, NIET BEGRIJPEN Joh 11, 19-27 Vandaag lezen we het indrukwekkende verhaal van de twee zussen Marta en Maria. Ze zijn diepbedroefd nu hun broer Lazarus gestorven is. Vrienden tonen hun meeleven door Maria en Marta te bezoeken. Zo ging dat al in oude tijden, en zo gebeurt het ook nu. Met zo’n diep leed is het nodig dat je op allerlei manieren gesteund wordt. Velen van ons zullen dat herkennen. Jezus is op het moment van Lazarus’ sterven niet in Judea, maar wil er wel naar terug, ondanks het feit dat het daar steeds gevaarlijk voor hem wordt. Lazarus is zijn vriend. Het vreemde is dat Jezus, die veel van Lazarus houdt, niet à la minute opstapt en naar zijn zussen toegaat. Hij laat hen nog twee dagen wachten. Dat is heel lang. Als Jezus aankomt is Lazarus al begraven. Waarom wacht Hij zo lang, is de vraag die bij ons op kan komen. In het verhaal van vandaag komt Marta over als de actieve vrouw. Zo kennen we haar vanuit een andere tekst waarin zij de gastvrouw is, terwijl Maria a

TIEN WOORDEN VAN LEVEN De overweging van vandaag is ontleend aan 'Het Woord van God elke dag - 2023', door Vincenzo Paglia, uitgegeven bij Halewijn. God bevestigt het primaat van de liefde over Israël: Hij is het die hen bevrijdde uit de slavernij van Egypte, en niemand anders, ook niet de Israëlieten zelf. Deze historische ervaring ligt ten grondslag aan het geloof van Israël, van het Bijbelse geloof. Het is geen filosofische, theoretische bespiegeling, maar de concrete ervaring van de bevrijding uit de slavernij. In dit historisch perspectief moeten alle regels van de wet begrepen worden. God wil niet eenvoudigweg gehoorzaamd worden. Hij wil dat de mensen Hem liefhebben, Hem tegemoet treden. De wet naleven betekent dus God erkennen als de enige Heer, als de enige die redt. De wet gaat dus niet alleen over ons doen en laten, maar vooral over ons hart dat verbonden moet zijn met God en met Hem alleen. De Tien Geboden zijn tot Israël gericht, maar een oude traditie houdt ze

LUISTEREN DAT NAAR ONTMOETING LEIDT De leerlingen kwamen naar Jezus toe en vroegen: ‘Waarom spreekt U in gelijkenissen tot hen?’  Waarop Hij met geen mis te verstane woorden antwoordt: 'Omdat zij ziende blind en horende doof zijn en niets begrijpen. In hen komt deze profetie van Jesaja tot vervulling: “Jullie zullen goed luisteren maar niets begrijpen, en jullie zullen goed kijken maar geen inzicht hebben. Want het hart van dit volk is afgestompt, hun oren zijn doof en hun ogen houden zij gesloten. Met hun ogen willen ze niets zien, met hun oren niets horen, met hun hart niets begrijpen. Want anders zouden ze tot inkeer komen en zou Ik hen genezen.”' Nochtans, zo hoorden we eerder deze week nog, gebruikte Jezus heel bewust parabels en gelijkenissen. Anders dan in gelijkenissen sprak Hij niet tot hen , zo staat er zelfs (Mc 4, 34). Doorheen de gelijkenissen verkondigde Hij zijn leer op een wijze die zij konden verstaan. Jezus gebruikte verhalen uit de natuur en het werk op he

BESCHIKBAARHEID 'Een zaaier ging uit om te zaaien ...' (Mt 13, 3) God klopt aan, God komt, God zaait. Hij houdt niet op de mens op te zoeken, zich aan zijn kind te schenken. Daar God liefde is, en liefde zich zonder ophouden verplaatst in de ander, is zijn komen van voortdurende aard voor ieder van ons. Nooit houdt het op. Als een gebed zonder ophouden zaait Hij zichzelf uit over elk mensenhart, van minuut op minuut. De parabel van vandaag leert ons dat het geen garantie is dat Gods zaad wortel schiet in ieders mensenhart, laat staan vruchten voortbrengt. Alles valt of staat met onze beschikbaarheid jegens Hem. Verlangen we werkelijk voor Hem, en in Hem, te leven? Of kiezen we maar half voor Hem, en half voor iets anders? God heeft lief, en dat staat aan alle begin. Dat is en blijft. Maar dat wil niet zeggen dat wij, mensen, niet moeten kiezen. Die verantwoordelijkheid draagt ieder van ons, ook u en ik. Laten we als gelovige gemeenschap kiezen voor God. Ten volle. Opdat

EEN LEERPROCES Mt 20, 20-28 Beste mensen, vandaag vieren we het feest van Jakobus de Meerdere. Deze heilige is misschien wel het meest bekend geworden door de pelgrimstochten naar Santiago de Compostela van latere jaren. (’ Santiago’ is een samenstelling van de woorden Sant Yago, Heilige Jakobus). De Feestdagen van heiligen zijn doorgaans niet de geboortedagen, maar juist de sterfdagen. Dit als bekroning van hun levensstrijd. Jakobus is volgen s de overlevering in opdracht van koning Herodes Agrippa met het zwaard omgebracht. Heilig word je niet zomaar, al zijn we er wel toe geroepen. Dat Jakobus ook niet als heilige geboren is lezen we vandaag in het evangelie, waarin hij en broer Johannes met hun moeder bij Jezus komen. De moeder komt bij Jezus pleiten voor een goede toekomst later. Moeders kunnen zo enorm trots zijn op hun kinderen, dat ze het allerbeste nog niet goed genoeg vinden voor hun zonen of dochters. Zo verging het ook deze moeder van de jongens. Wat een vraag durfde zij

BINNENKANT '... en hier ziet u iemand die meer is dan Salomo!' De Ninevieten hadden zich bekeerd na de prediking van Jona, terwijl velen die Jezus zagen (die zoveel meer is dan Salomo) niet tot inkeer kwamen. Nog meer: zij vroegen alsmaar tekens, zonder tot waarachtig innerlijk geloof te komen. En dat maakte Jezus droevig, zelfs kwaad. Begrijpelijk. Want wat heeft God aan mensen die louter uit zijn op uiterlijke genezing van zichzelf, terwijl ze zich vanbinnen niet door Hem willen laten aanraken, laten genezen? In het leven gaat het niet om tekens. Hoewel de tekens die Jezus stelde - de vele genezingsverhalen uit de evangelies - van groot belang waren. Maar ze verwezen altijd naar een binnenkant; een binnenkant waar het uiteindelijk om te doen was. Wie aan dit laatste voorbij ging had niet door waar het bij Jezus om ging. Als Jezus vandaag zichtbare tekens stelt - wat soms gebeurt - laten we daar dan blij en dankbaar om zijn. Maar laten we er ons niet op blind staren. Net

OVER HET GOEDE ZAAD EN HET ONKRUID Onderstaande overweging is naar een homilie van Romain Debbaut Blijkbaar is het de tijd van parabels. Vorige week hoorden we de parabel van de zaaier. Vandaag en volgende week horen we telkens drie parabels. Verwonderlijk is dat niet: Jezus verkondigde zijn boodschap over het koninkrijk van God immers graag in parabels. 'Hij sprak uitsluitend in gelijkenissen tot hen' , zo staat er letterlijk. Alles samen vertelt Hij een veertigtal parabels, en die zijn allemaal gebaseerd op de herkenbare werkelijkheid. Onkruid tussen het graan, een klein zaadje dat uitgroeit tot een stevige boom, gist die de bloem doet rijzen ... het is vandaag even herkenbaar en even realistisch als in de tijd van Jezus. Even herkenbaar is ook de vraag die de knechten aan de zaaier stellen: 'Heer, hebt u soms geen goed zaad op uw akker gezaaid?' Heel herkenbaar is dat. Het is een vraag die ook wij vaak stellen als er iets fout loopt. Want hoe we het ook draaien o

ZOEKEN NAAR MIJN ALLERLIEFSTE Hooglied 3, 1-4a Beste mensen, ooit was ik, al pelgrimerend, in Vézelay, een Franse bedevaartplaats met een prachtige basiliek: de SAINTE-MARIE-MADELEINE. Deze basiliek staat sinds 1979 zelfs op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Vézelay is destijds zelfs, na Jeruzalem, Rome en Santiago, tot vierde in de rij pelgrimsplaatsen geworden. De basiliek zelf is wonderlijk mooi, met een schitterende lichtval en prachtige kapitelen. Maria uit Magdala, we kennen haar als de vrouw die in haar leven een enorme metamorfose heeft ondergaan, namelijk van hoertje naar de apostel van de apostelen. Zij was het, die het eerste werd uitgezonden om te vertellen dat Jezus verrezen was. Het verhaal over Maria Magdalena, staat met kleine variaties in alle vier de evangeliën. Het gaat over de zondares die Jezus voeten wast, deze met haar haren afdroogt, balsemt en in dit alles haar oprechte liefde vrijelijk laat stromen met hart en handen en ziel. Als zij werkelijk een vrouw is

OVER HET HART VAN ONS CHRISTEN-ZIJN Barmhartigheid wil Ik, geen offers Wanneer je 'barmhartigheid' opzoekt in het woordenboek, krijg je: 'Barmhartigheid is de behoefte om hulp te verlenen aan mensen die in geestelijke of lichamelijke nood verkeren. Het is nauw verbonden met en rechtvaardigheid.' Christelijk geduid zou je dan kunnen stellen dat barmhartigheid de stap is om vanuit Jezus' aanwezigheid in jezelf naar de ander toe te gaan om die ander Gods liefde aan te bieden doorheen daden van ontvankelijkheid en warme goedheid. In het leven gaat het niet om het offer van schapen, bokken - of wat dan ook - om God goedgunstig te stellen. Het gaat om de gave van onszelf aan God; om een totale beschikbaarheid voor het werk van de Heer, vanuit een geworteld zijn in Hem. Dit laatste zal je maken tot een barmhartig mens, om de eenvoudige reden dat Degene in wie je geworteld bent - Christus - een en al barmhartigheid is. Laten we ons geven aan Jezus' aanwezigheid in o

GOD MET ONS Wanneer Mozes aan God vraagt wat hij aan de Israëlieten moet zeggen wanneer zij naar de naam van God vragen, antwoordt God: Zeg hen: ‘Ik ben die er zijn zal.'  Wat een diepe uitspraak van God. Een uitspraak met een dubbele laag. Enerzijds zegt Hij in twee woorden wie Hij is: 'Ik ben ...', om daarna een belofte uit te spreken '... die er zal zijn.' . 'Ik ben ...' : Hiermee drukt God heel kernachtig uit wie Hij is. 'Ik ben die is', zou je kunnen zeggen. In de woorden zelf zit een uitnodiging naar Hem te kijken, zonder invulling van onzentwege. God is degene die ons menselijk denken, onze verwoordingen, onze invullingen, zéér ver overstijgt. Hij is, en dat volstaat. Hem, die is, mogen we aanbidden, in heel zijn volheid, zonder invulling. En dat is goed. Dat leert ons geen beelden te vormen van God. Het maakt ons vrij van interpretaties. Het doet ons arm en geopend bidden. Hij die is ... naar Hem mogen we kijken. Van Hem mogen we ontvang

WIE BEN IK ? Vandaag in de eerste lezing horen we het roepingsverhaal van Mozes bij de brandende braambosstruik. Nadat hij door God gevraagd werd om de Israëlieten uit Egypte weg te leiden, antwoordde hij: ‘Wie ben ik dat ik naar de farao zou gaan en de Israëlieten uit Egypte zou leiden?’ Mozes voelt zich onwaardig. Zijn gevoel van onwaardigheid draagt iets moois in zich: het zegt iets over zijn nederigheid, zijn gevoel van zich klein weten tegenover de grote almachtige God. Maar desondanks blijft God hem roepen en we weten dat Mozes uiteindelijk ‘ja’ zal zeggen en het volk door de woestijn zal leiden naar het Beloofde Land. Wij zijn geen Mozes. Wij krijgen niet dezelfde vraag van God aan Mozes gesteld. En toch … Vraagt God ons niet om als gemeenschap onze vleespotten achter te laten om, geleid door Hem, de weg van de Liefde te gaan, om uiteindelijk het rijk van deze Liefde binnen te gaan, en anderen daarin mee te nemen; meegaand en dragend? Zijn we niet geroepen het juk van de sl

OMKERING VAN HET KWAAD Uit: Exodus 2, 1-15 Beste mensen, wat bijzonder is dit verhaal over de kleine Mozes, die eerst drie maanden verborgen is gehouden. Daarna op unieke manier in een mandje tussen het riet gelegd, gevonden door de prinses, de dochter van de farao (degene die juist de Hebreeuwse jongetjes liet doden). Blijkbaar had die barbaarse farao toch nog ergens een gevoelig hart, toen hij zijn dochter dolgelukkig en helemaal vertederd met de kleine baby aan zag komen. Om kort te gaan: Mozes bleef gespaard, kreeg een goede opvoeding, werd volwassen, maar kreeg ook gevoel voor zijn eigen wortels. Hij die niet gedood is in zijn jongste jaren beging zelf een moord toen hij een Egyptenaar iemand van zijn eigen volk zag mishandelen. Dit kwam de farao ter ore, met het gevolg dat deze Mozes wilde laten doden. Mozes die jaren geleden uit het water gered was, zou gedood worden als hij niet op de vlucht was gegaan. Wat me treft is dat dit verhaal gecomponeerd lijkt rondom het thema dood

HET WAPEN VAN DE LIEFDE Vandaag zegt Jezus: 'Denk niet dat Ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.' Men zou dit evangelievers kunnen gebruiken om gewapenderhand ten strijde te trekken tegen al degenen die het christendom niet naleven zoals jij en je gezindten vinden dat dit zou moeten gebeuren. Natuurlijk zou dit zou een gigantische vergissing zijn met catastrofale gevolgen voor jezelf, je gezindten, de Kerk, en de mensen die je leed zou aandoen. We zagen, en zien, deze vergissing bij de Isis-strijders, of bij Boko-Haram, die menen vanuit een zeker islamitisch denken te moeten doden, of mensen te verplichten zich te bekeren. Vandaag zien we in het conflict tussen Rusland en Oekraïne dat God door sommigen misbruikt wordt om het opnemen van wapens in Gods naam te rechtvaardigen. Dit alles heeft niets met God of Allah te maken, maar enkel met het kwaad. Religie en geweld zijn niet en nooit te verenigen. Dat geldt z

DE GOEDE AARDE VAN ONS HART De overweging van deze zondag is van de hand van Frans Mistiaen, sj God zaait zijn goedheid over de wereld zoals de zaaier zijn zaad. Elke dag strooit de Heer over ons leven de kiem van de goedheid die ons de mogelijkheid geeft zelf goed te zijn. Alleen is het zo dat wij, door alles wat wij meemaken, nogal wat veranderen, zodat wij die goedheid niet elke dag op dezelfde manier ontvangen. Er kunnen van die dagen zijn dat ons hart zo verhard geraakt werd als een platgelopen weg. Wij moesten misschien een verwijt aanhoren dat ons diep vernederde; of wij werden ergens niet uitgenodigd of afgewezen. Dan kunnen wij de indruk krijgen dat mensen ons hart hebben platgetrapt. Op dat ogenblik is Gods goedheid er nog wel, maar, gekwetst als wij dan zijn, ervaren wij die niet meer. Wij kunnen ons dan niet meer dankbaar voelen. De kiem van goedheid dringt niet meer door tot ons binnenste, maar blijft zodanig aan de oppervlakte liggen dat zij heel gemakkelijk door eende

WEES NIET BANG uit: Mt 10, 24-33 Beste mensen, vandaag gaat het evangelie weer verder op de tekst van gisteren. De leerlingen van Jezus worden uitgezonden om te verkondigen. Tot driemaal toe horen we: Wees niet bang. Als iemand dat tegen je zegt, eigenlijk ter geruststelling, dan kan het zijn dat er juist wel reden is om bang te zijn. De geruststelling kan omgekeerd werken. Maar als Jezus dat tegen zijn leerlingen en ook tegen ons zegt, mogen we die geruststellende woorden zonder meer geloven. De leerlingen worden geroepen om zelfs dingen van de daken te schreeuwen, ondanks het feit dat omstanders dit niet willen horen. Ze zullen wel niet de daken zijn opgeklommen, maar het beeld is duidelijk. Ze moeten zich niet schamen om op te komen voor de waarden die ze van Jezus hebben geleerd: liefde, recht van degenen die verdrukt worden, genezende handen, openheid en verkondiging dat Jezus de Verlosser is waarop al zo lang gewacht is. En dat het Jezus is die mensen ten diepste gelukkig kan m

SPREKEN IN DE HEILIGE GEEST ' ... wat je moet zeggen, zal je op dat moment worden ingegeven. Jullie zijn het immers niet zelf die dan spreken, het is de Geest van jullie Vader die in jullie spreekt.' Jezus spreekt hier over een spreken in de Geest wanneer we - op welke wijze ook - vervolgd worden. De Geest zal ons woorden 'ingeven', zegt Hij. Wat zou dat kunnen betekenen? Moeten we dan zwijgen en komt er ineens een taal uit onze mond die van totaal ergens anders komt? Worden we plots een soort robot in de handen van God? Hoe zit dat? Wel, ik denk dat we het veel dieper moeten zoeken dan deze oppervlakkige en spectaculaire beelden. Spreken in, of spreken vanuit, de Geest gebeurt niet los van onze persoon. Het speelt zich ten volle af in onze persoon én met onze toestemming. Het is iets wat gebeurt van binnenuit. De zogenaamde ingeving van woorden door de Geest zijn een gevolg van het ons toevertrouwen aan zijn waaien in ons. Het is loskomen van een eigen taal die heel va

LIEFHEBBEN OM NIET Jezus zegt ons vandaag: 'Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!' Veel in deze wereld kan je kopen, of verkopen. Er wordt in deze wereld dan ook heel wat gekocht en verkocht. We kopen om te hebben, we verkopen opdat het moet opbrengen. Gods wereld is van een totaal andere orde. Daar is niets te koop. Hij is niet te koop, wat Hij schenkt is niet te koop. Hij geeft gratis, om niet. Ons vraagt Hij - wat de liefde en het leven betreft - om in diezelfde orde te staan: onszelf geven om niet. Liefde kan nooit te koop zijn. Het heeft niet de intentie op te brengen. Het zou zijn glans en puurheid verliezen. Liefde is geen koopwaar. Je kan het enkel ontvangen, én schenken. Dan is het puur, zoals God puur is. Laat ons leven, om niet. Laten we bidden Heer, maak ons in het schenken van liefde rein en puur. Om niet hebben wij ontvangen; leer ons om niet te geven. In uw naam. Amen. Moge het schenken van liefde ons innerlijk brengen in de vreu

IN HEM, MET HEM, DOOR HEM Dit zijn de namen van de twaalf apostelen ... De groep leerlingen die Jezus uitkiest kent een grote verscheidenheid. Er zijn er die op het voorplan zullen staan en opvallend aanwezig zullen zijn. Door het feit dat ze gekend zijn kunnen we ons iets voorstellen wat betreft hun persoonlijkheid. Over anderen zal nauwelijks gesproken worden. Ze blijven op de achtergrond. We weten haast niets van hen. Deze groep leerlingen is geen volmaakte gemeenschap. Ze hebben gebreken en hangen aaneen met haken en ogen. Onder hen is zelfs een verrader aanwezig. Met dit bonte gezelschap - dat Hijzelf heeft samengesteld - gaat Hij op weg. Hij zal hen de Blijde Boodschap tonen en hen daarin opleiden. Om hen uiteindelijk ook te zenden: de wereld in, naar allen zonder onderscheid. Dat de leerlingen in oorsprong geen heiligen waren maar hele gewone mensen zoals jij en ik moet ons een zekere rust geven. In de zin van: God kiest niet de meest volmaakte mensen uit om in zijn dienst t

HET OOR NEIGEN VAN HET HART Uit: Spreuken 2, 1-9 Vandaag vieren we het feest van Benedictus van Nursia (480-547). Hij wordt wel de vader van het monnikendom van de Latijnse kerk genoemd. Ook vóór hem waren er al monniken, mannen die een gemeenschappelijk leven van gebed zochten, maar vaak met te strenge regels, waardoor dat leven soms niet volgehouden kon worden. Benedictus houdt meer rekening met de haalbaarheid, en ontwerpt een andere Regel, waarin het Ora et labora (Bid en werk) hand in hand gaan. In die tijd was het niet gewoon dat mensen die gestudeerd hadden ook gewone arbeid moesten verrichten. Dat moet wel even overschakelen zijn geweest voor deze monniken die de Regel van Benedictus wilden volgen. Wij, die deze site gebruiken, zijn voor het grootste deel, geen kloosterlingen, geen ‘zonen’ van Benedictus, maar wonderlijk genoeg is deze Regel van Benedictus mede geschikt gebleken voor leken, voor organisaties, bedrijven én ook voor vrouwen. De Regel kan helpen om balans te v

LEVEN IN GODS PRESENTIE De eerste lezing vertelt ons van een droom die Jakob had; een droom waarin Hij God aanwezig wist. Bij dit bewustzijn vervulde een diepe eerbied hem met de woorden: ‘Dit is zeker, op deze plaats is de Heer aanwezig. Dat besefte ik niet. Wat een ontzagwekkende plaats is dit. Dit is niets anders dan het huis van God, dit moet de poort van de hemel zijn!’ We lezen dan dat hij de steen wijdde waarop zijn hoofd te ruste had gelegen, en deze steen zag hij als het ‘huis van God’ . Geliefde mensen, moge dit een aansporing zijn om Gods aanwezigheid te zien in alles en iedereen. Overal waar wij komen of verblijven, op elk moment, mogen wij niet enkel leven in Gods aanwezigheid, maar komt Hij ook tot ons, vervult Hij ons met zijn liefde, roept Hij ons ons, schenkt Hij ons het volle leven. Altijd en overal. Zelfs in het kwaad is Hij aanwezig; niet door Hem gewild, wél als gekruisigde, die dorst naar liefde, naar vergeving, naar heling. Ja, in Hem mogen wij leven, van Hem

 ZACHTMOEDIG EN NEDERIG VAN HART ‘Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.' (Mt 11, 25-26) De eenvoudigen waarover Jezus hier spreekt zijn zij die leven in diep ontzag voor hun Schepper. Ze leven in zijn aanwezigheid, erop vertrouwend dat Hij hen bijstaat, behoedt en leidt. Dit in tegenstelling tot de zogezegde wijzen en verstandigen die alles in handen nemen en het leven zich toe-eigenen. Vaak zijn ze uit op macht en pracht. En ze aarzelen niet de kleine mens te gebruiken om hun macht te bestendigen. Wel, tot deze kleine, vaak lijdende mens, zegt Jezus vandaag: 'Kom bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.' Hij

'GESTOLEN' ZEGEN Gen 27, 1-5.15-29 Als we in de Bijbel lezen, zou je hopen dat er woorden in staan die ons helpen een beter mens te worden, levend zoals God ons bedoeld heeft. Toch komen we heel vaak teksten tegen die vragen bij ons oproepen. Zo ook vandaag het verhaal uit Genesis, het eerste Bijbelboek. Het kan ons bevreemden wat er hier gebeurt. De geschiedenis is vrij bekend. De oude, blind geworden, Isaak ziet zijn einde naderen en wil zijn zegen doorgeven aan de eerstgeborene, Esau, (de eerste van een tweeling). Dat is een plechtig moment. Het zal een speciale zegen zijn voor het nageslacht volgens Gods belofte. In de voorgeschiedenis heeft Esau het speciale voorrecht verkocht aan zijn broer, Jacob, voor een bord rode-linzensoep. Je kunt maar grote honger hebben en je, op dat moment, niet druk maken over het eerstgeboorterecht. Wat moet ik met mijn eerstgeboorterecht , zegt Eau tegen Jacob. Op verzoek van zijn broer zweert Esau om te bekrachtigen dat hij van het geboorte

GEEN OFFERS, WEL BARMHARTIGHEID 'Overdenk eens goed wat dit wil zeggen: “Barmhartigheid wil Ik, geen offers.” Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’ (Mt 9, 13) Het evangelie van vandaag spreekt over Jezus' liefde voor de zondaar. Voor hen was Hij immers gekomen. Bij hen wou Hij te gast zijn. Hen wou Hij vergeven. Hen wou Hij bevrijding aanbieden. Hen wou Hij een nieuw leven schenken. Hij kon het - bij wijze van spreken - niet verdragen dat er mensen waren die de zonde meer beminden dan God. Hij was bezorgd om deze mensen. Want ze leefden naast hun roeping. Zijn bezorgdheid was zo sterk dat Hij naar hen toeging; om hen aan te raken tot in hun diepste duisternis, om hen weer op te tillen in het licht van Gods bestaan. Wij, als christenen, zijn geroepen, in naam van de Heer, ook deze liefdevolle bezorgdheid voor de zondaar in ons te dragen. Geen veroordeling. Enkel barmhartigheid. Ik ben me ervan bewust dat dit snel is uitgesproken. Het is een van de m

LUISTEREN DOORHEEN DE BEPROEVING Onderstaande overweging is van de hand van Jan Verheyen, pastoor-deken van de Pastorale Eenheid Mozes - Heist-op-den-Berg - Putte 'Dankzij jouw nakomelingen zullen alle volken op aarde zich gezegend noemen. Want jij hebt naar Mij geluisterd.'  (Gen 22, 18) Als kind vond ik dit verhaal van Abraham en Isaak spannend. Ik was blij dat het allemaal goed afliep. Dat het verhaal ook een gruwelijke kant had, deed me eigenlijk niet zo veel. Ook sprookjes waren niet altijd zachtzinnig, denk maar aan de stiefzussen van Assepoester die met afgehakte tenen en een afgesneden hiel rondliepen. Later kreeg ik wel problemen met het verhaal van Abraham. Hoe kon God hem vragen zijn zoon te slachtofferen? Was God vergeten wat Hij tegen Noach gezegd had: ‘Wie bloed van mensen vergiet, diens bloed wordt door mensen vergoten, want God heeft de mens als zijn evenbeeld gemaakt’  (Gen. 9, 6)? En Hij had toch zijn regenboog gespannen over de wereld als teken van zijn ee

LEVEN IN HET PASEN VAN DE HEER Nu trok de hele stad uit, Jezus tegemoet. En toen ze Hem zagen, verzochten ze Hem dringend hun gebied te verlaten. Zo eindigt het evangelie van vandaag. De mensen moeten geweldig geschrokken zijn van wat er gebeurd was en ze smeekten Hem hun gebied te verlaten. Schijnbaar waren ze bang voor het bovennatuurlijke, of voor verdere verliezen.  Zonder te beseffen wat ze deden gaven ze prioriteit aan de varkens, de ziekte, het kwaad, de onwetendheid. Ze gaven de voorkeur aan de demonen boven Jezus die macht had en heeft over ziekte en boze geesten. Die angst om Jezus werkelijk toe te laten … Daar gaat het om. Huist die angst niet in ieder van ons? Natuurlijk houden we van Jezus en we doen niets liever dan Hem welkom heten en Hem ontmoeten. Maar Hem toelaten in het diepste van onze (soms verborgen) nee-woorden … daar hebben we vaak schrik voor. We worden innerlijk nerveus bij het besef dat volledige overgave aan de Heer iets zal teweeg brengen in onszelf. En

KIJK NIET OM Gen 19,15-29 Na het bezoek aan Abraham komen er twee engelen naar Lot, zoon van Abrahams broer Haran. Lot zit behoorlijk in de knel. Hij woont in Sodom, een stad waar de zonde hoogtij viert, zodanig dat God besluit om deze stad als geheel te verwoesten. Lot is de enige rechtvaardige in die stad. Blijkbaar wil God hem (met vrouw en dochters) beschermen en redden voordat de stad ten onder gaat. Eigenlijk is de stad met inwoners al ten onder gegaan door een leven dat in geen enkel opzicht aan Gods bedoelingen beantwoordt. Gastvrij zijn de engelen ontvangen door Lot, maar ze willen haast maken want de woede van de hele stad loopt uit op meer dan een stevige rel. Zonder de twee engelen hadden Lot, zijn vrouw en de twee dochters het niet gered. De inwoners van de stad deinzen niet terug om geweld te gebruiken, maar krachtig treden de engelen op en voeren Lot met familie tot buiten de stad. Een van de engelen zegt: Vlucht, uw leven is in gevaar! Kijk niet om en sta nergens in

KERK ZIJN Thomas, die in eerste instantie moeilijk kon geloven dat zijn Heer zou zijn opgestaan uit de dood, verbleef  toch bij de groep van de leerlingen. En dat is mooi. Ondanks zijn twijfel, zijn gevecht, zijn ongeloof, mocht hij er zijn, werd hij niet afgewezen. Wat de groep leerlingen daar beleefden is een mooi beeld van de Kerk, of hoe de Kerk zou moeten zijn. Want zowel binnen de kerkgemeenschap, alsook 'aan de rand', alsook 'buiten' de Kerk, leven mensen die vechten, die twijfelen, die moeilijk kunnen geloven. Misschien behoren we zelf tot deze groep, of zijn er perioden geweest dat we bij deze groep hoorden. Dat is geen schande. Dat gebeurt. Méér: Het behoort zelfs wezenlijk tot de innerlijke groei van de mens. Vaak is het God zélf die toestaat dat wij in periodes verkeren van dorheid, en zélfs ongeloof. Al was het maar om ons te genezen van een geloof als vrucht van eigen prestatie. In de woestijn wil Hij ons genezen van dergelijke hoogmoed om ons te brenge

Onderstaande overweging is ontleend aan Preken.be GODWAARDIG LEVEN In het evangelie van vandaag staan nogal krasse uitdrukkingen. Als je denkt dat geloven alleen maar te maken heeft met zwevende woorden, met een tot niets verplichtende geloofsbelijdenis, word je hier wel flink wakker geschud: 'Wie meer van zijn vader of moeder houdt dan van Mij, is Mij niet waard, en wie meer houdt van zijn zoon of dochter dan van Mij, is Mij niet waard.' En 'Wie niet zijn kruis op zich neemt en Mij volgt, is Mij niet waard'. Het klinkt zo ongeveer als: ‘Wanneer je echt christen wil zijn, moet je je vader en moeder, je zoon en je dochter links kunnen laten liggen'. Dat is nogal wat. Nu mag je niet denken dat deze aansporing van Jezus om alles wat je lief is te verlaten, alleen geldt voor priesters en kloosterlingen, die zich teruggetrokken hebben in een klooster of naar een ander werelddeel gegaan zijn om daar te werken voor God en voor de mensen. Deze woorden zijn gericht tot a