woensdag in week 13 door het jaar

LEVEN IN HET PASEN VAN DE HEER

Nu trok de hele stad uit, Jezus tegemoet. En toen ze Hem zagen, verzochten ze Hem dringend hun gebied te verlaten.

Zo eindigt het evangelie van vandaag. De mensen moeten geweldig geschrokken zijn van wat er gebeurd was en ze smeekten Hem hun gebied te verlaten. Schijnbaar waren ze bang voor het bovennatuurlijke, of voor verdere verliezen.  Zonder te beseffen wat ze deden gaven ze prioriteit aan de varkens, de ziekte, het kwaad, de onwetendheid. Ze gaven de voorkeur aan de demonen boven Jezus die macht had en heeft over ziekte en boze geesten.

Die angst om Jezus werkelijk toe te laten … Daar gaat het om. Huist die angst niet in ieder van ons?

Natuurlijk houden we van Jezus en we doen niets liever dan Hem welkom heten en Hem ontmoeten. Maar Hem toelaten in het diepste van onze (soms verborgen) nee-woorden … daar hebben we vaak schrik voor. We worden innerlijk nerveus bij het besef dat volledige overgave aan de Heer iets zal teweeg brengen in onszelf. Enerzijds willen we dit. Anderzijds boezemt het ons een zekere angst in.

Vanwaar die angst?
Misschien het besef uit onze comfortzone te moeten komen. Angst uit onze zetel geroepen te worden. Overgave aan de Heer zal ons inderdaad in een andere drive brengen; een andere dan die we misschien vaak gewoon waren. Het is de drive van het evangelie, de liefde voor de liefde. Het zal heel zeker betekenen: achterlaten, loslaten, afsterven. Het zal overgave vragen, zich toevertrouwen. Niet evident. En ja dus, dat geeft een zekere angst.

Vraag is: Wat doen we met die angst?
Wel, ik zou zeggen: leg ze biddend neer in de schoot van de Heer. Vertrouw jezelf, mét al je angsten, toe aan Hem. Neem er de tijd voor. Dagelijks. Wees vooral heel stil in dit soort gebed. Verbind je met de Geest in je. Laat Hij de ziel van je gebed zijn. Laat je door Hem binnenvoeren in het ja-woord van de Heer aan de Vader. Wees vooral instrument van dit gebeuren. En dan, binnen dit wonder van transformatie, zal je leiding ervaren als nooit tevoren. De angst zal weggesmolten zijn en plaats gemaakt hebben voor innerlijk enthousiasme dat je als gave zal ervaren. Naar het woord van Paulus zal je de diepe beleving kennen dat 'wij niet meer leven maar Christus in ons' (Gal 2, 20).

En voor dit laatste waren de mensen uit het evangelie van vandaag bang. En ze verzochten Jezus hun gebied te verlaten.

Wat doen wij?
Jezus klopt aan de deur van ons hart. Sturen we Hem de laan uit? Of heten we Hem welkom? Kiezen we voor de innerlijke dood? Of gaan we voor het volle leven?

Geliefde mensen, laat ons kiezen voor het leven. Laat ons paasmensen zijn, opgestaan in Christus. Moge Hij zijn lied van liefde en vrede door ons heen zingen als een lofzang zonder ophouden.

Laten we bidden

Vader,
mogen wij,
bevrijd van elke angst,
ons geven aan Christus.
Moge Hij door ons heen
leven, bidden en werken.
Moge de Geest
ons binnenvoeren in Hem.
Alle dagen van ons leven.
Amen.

Een vredevolle woensdag,
kris