donderdag in week 15 door het jaar

GOD MET ONS

Wanneer Mozes aan God vraagt wat hij aan de Israëlieten moet zeggen wanneer zij naar de naam van God vragen, antwoordt God: Zeg hen: ‘Ik ben die er zijn zal.' 

Wat een diepe uitspraak van God. Een uitspraak met een dubbele laag. Enerzijds zegt Hij in twee woorden wie Hij is: 'Ik ben ...', om daarna een belofte uit te spreken '... die er zal zijn.'.

'Ik ben ...': Hiermee drukt God heel kernachtig uit wie Hij is. 'Ik ben die is', zou je kunnen zeggen. In de woorden zelf zit een uitnodiging naar Hem te kijken, zonder invulling van onzentwege. God is degene die ons menselijk denken, onze verwoordingen, onze invullingen, zéér ver overstijgt. Hij is, en dat volstaat. Hem, die is, mogen we aanbidden, in heel zijn volheid, zonder invulling. En dat is goed. Dat leert ons geen beelden te vormen van God. Het maakt ons vrij van interpretaties. Het doet ons arm en geopend bidden. Hij die is ... naar Hem mogen we kijken. Van Hem mogen we ontvangen. In Hem mogen we bidden.

Later zal Jezus, omdat Hij uitdrukkelijk tot mensen spreekt, wél een invulling geven aan het 'ik ben' woord van God. In eenheid met de Vader zal Hij zeggen: 'Ik ben het  brood, Ik ben het licht, Ik ben de deur, Ik ben de goede herder, Ik ben de opstanding, Ik ben de wijnstok, Ik ben de weg, de waarheid en het leven'. In Jezus vinden we dus een antwoord op de vraag - moesten we deze al stellen - wat God inhoudelijk bedoelt met zijn uitspraak tot Mozes: Zeg aan het volk dat mijn naam is 'Ik ben'.

'... die er zal zijn.': Wat een belofte! Een waar engagement van God naar de mens toe. Het doet ons denken aan een profetie uit Jesaja waar gezegd wordt dat een jonge vrouw spoedig zwanger zal worden en een zoon ter wereld zal brengen die Immanuel zal genoemd worden (Jes 7, 14). Later lezen we de betekenis van 'Immanuel' bij Matteüs die bij monde van de engel laat zeggen aan Jozef: 'De maagd zal zwanger zijn een een zoon baren, en men zal Hem de naam Immanuel geven', wat in onze taal betekent: 'God met ons.' (Mt 1, 23)

Vanuit Gods belofte - Hij die met ons is - mogen wij leven, bidden, dansen, zingen, beminnen. Nooit hoeven we te twijfelen aan zijn aanwezigheid; Hij die ons - in Christus - zal behoeden en leiden, met een trouw om U tegen te zeggen.

Wat Hij vraagt is dat we ons toevertrouwen aan zijn aanwezigheid, zodat Hij ons inderdaad kan behoeden, bijstaan en leiden. Daarom niet altijd op de manier zoals wij dat wensen, maar op de manier die Hij voor ons het beste acht.

Heel vaak gaat dit laatste over een innerlijk gebeuren waar wij niet altijd zo'n klare kijk op hebben. Al te vaak denken we dat 'behoeden' betekent dat God ons zal vrijwaren van tegenslagen in het leven, oorlogen of epidemieën. Of dat Gods leiding erin zou bestaan dat we sowieso geen 'foute wegen' gaan. De innerlijke weg die God met ons gaat is vaak zo anders dan wat wij ons daarover voorstellen of wensen. Lang geleden profeteerde Jesaja daar al over in niet mis te verstane woorden, leggend in de mond van God: 'Mijn plannen zijn niet jullie plannen, en jullie wegen zijn niet mijn wegen - spreekt de Heer. Want zo hoog als de hemel is boven de aarde, zo ver gaan mijn wegen jullie wegen te boven, en mijn plannen jullie plannen.' (Jes 55, 8-9)

Van één zaak mogen we zeker zijn: God is, en blijft, met ons. Op Hem mogen we vertrouwen. In Hem mogen we leven. Op Hem mogen we bouwen.
En met God - in Christus - aan onze zijde zijn we áltijd in goed gezelschap.

Alleluia !

Laten we bidden

Vader,
we zijn U zo dankbaar om uw belofte
dat U altijd bij ons zult zijn.
In U mogen we bewegen, leven en zijn.
Moge de heilige Geest
ons altijd opnieuw in U brengen.
Zodat ons leven geheel en al liefde mag zijn.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Een vreugdevolle donderdag.
Van harte, kris