zaterdag in week 14 door het jaar

WEES NIET BANG
uit: Mt 10, 24-33

Beste mensen, vandaag gaat het evangelie weer verder op de tekst van gisteren. De leerlingen van Jezus worden uitgezonden om te verkondigen. Tot driemaal toe horen we: Wees niet bang.

Als iemand dat tegen je zegt, eigenlijk ter geruststelling, dan kan het zijn dat er juist wel reden is om bang te zijn. De geruststelling kan omgekeerd werken. Maar als Jezus dat tegen zijn leerlingen en ook tegen ons zegt, mogen we die geruststellende woorden zonder meer geloven. De leerlingen worden geroepen om zelfs dingen van de daken te schreeuwen, ondanks het feit dat omstanders dit niet willen horen. Ze zullen wel niet de daken zijn opgeklommen, maar het beeld is duidelijk. Ze moeten zich niet schamen om op te komen voor de waarden die ze van Jezus hebben geleerd: liefde, recht van degenen die verdrukt worden, genezende handen, openheid en verkondiging dat Jezus de Verlosser is waarop al zo lang gewacht is. En dat het Jezus is die mensen ten diepste gelukkig kan maken.

Elke tijd is anders, en mensen kunnen heel verschillend reageren op angstig makende zaken. Destijds betrof het de gedachten en leefwereld van Jezus waaraan bekendheid moest gegeven worden.  Wij denken misschien meteen aan de gevaarlijke oorlogssituaties waarin een bepaalde mening met de dood bekocht kan worden. Of de dreiging dat het klimaat niet meer te herstellen zou zijn en dat de verschijnselen alleen maar zullen toenemen.

Angst is menselijk, maar blokkeert. De motivatie om voor een bepaald goed doel op te komen kan zo sterk zijn dat de angst overwonnen kan worden.

Hoe zit het met onze eigen angsten? Ook buiten oorlogsgevaar heeft ieder mens wel iets waarvoor hij of zij bang kan zijn. Het gaat bijna altijd over het verlies van geborgenheid, over vrezen dat je je niet meer beschermd en veilig kunt voelen.

Wat in dit evangelie tegen de leerlingen gezegd wordt, mogen we ook als een boodschap aan ons verstaan. Het voorbeeld van de twee mussen, die door de Vader gezien worden en de haren op ons hoofd die geteld zijn, is heel heldere beeldspraak. Die woorden mogen ons vertrouwen geven in welke levenssituatie we ook zijn. Er wordt beroep gedaan op ons vertrouwen dat we ten diepste gezien worden door de Ene die ons in alle levenssituaties liefheeft!

Ik wil een klein deel citeren uit een tekst die Nelson Mandela aanhaalde bij de plechtige bevestiging van zijn presidentschap in 1994. (Hij gebruikte een tekst van Marianne Williamson). Ik heb lang over de inhoud nagedacht, vond het aanvankelijk een vreemde tekst, maar ben er nu vertrouwd mee. Laat de tekst maar sudderen in jezelf en kijk of je er iets mee kunt. Het is een geweldig positieve uitdaging, het tegenovergestelde van in een hoekje kruipen met bange voorgevoelens. Ook wij klimmen niet op de daken, maar als de kracht van de tekst zich in ons ontwikkelt, stralen we het wel uit, en misschien geven we er ook woorden aan.

Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze diepste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis die ons het meest bang maakt.
We vragen onszelf af:
Wie ben ik om briljant, schitterend, getalenteerd en fantastisch te zijn?
Zowaar, wie ben je om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Jezelf klein maken dient de wereld niet …
We zijn geboren om de glorie van God die in ons is,
tot uitdrukking te brengen.

Laten we bidden

Goede Vader,
bevrijd ons van al onze angsten.
Help ons om steeds te geloven
in onze geborgenheid in U,
wat er ook in ons leven gaande is
en ons soms onrustig maakt.
Mogen wij zo uw licht doorgeven in onze zekerheid
dat U ons tot stralend licht van Uw licht maakt,
zodat wij bevrijdend en lichtend mogen leven
zonder angst of onrust,
tot steun voor mensen die leven in duisternis.
Leef  in ons en sta borg voor ons,
door Jezus,
uw Zoon en onze Broeder.
Amen, ja amen!

Een groet voor ieder van jullie, wees licht van Licht vandaag en alle dagen!

Ricky Rieter