dinsdag in week 15 door het jaar

OMKERING VAN HET KWAAD
Uit: Exodus 2, 1-15

Beste mensen, wat bijzonder is dit verhaal over de kleine Mozes, die eerst drie maanden verborgen is gehouden. Daarna op unieke manier in een mandje tussen het riet gelegd, gevonden door de prinses, de dochter van de farao (degene die juist de Hebreeuwse jongetjes liet doden). Blijkbaar had die barbaarse farao toch nog ergens een gevoelig hart, toen hij zijn dochter dolgelukkig en helemaal vertederd met de kleine baby aan zag komen.

Om kort te gaan: Mozes bleef gespaard, kreeg een goede opvoeding, werd volwassen, maar kreeg ook gevoel voor zijn eigen wortels. Hij die niet gedood is in zijn jongste jaren beging zelf een moord toen hij een Egyptenaar iemand van zijn eigen volk zag mishandelen. Dit kwam de farao ter ore, met het gevolg dat deze Mozes wilde laten doden. Mozes die jaren geleden uit het water gered was, zou gedood worden als hij niet op de vlucht was gegaan.

Wat me treft is dat dit verhaal gecomponeerd lijkt rondom het thema doodsbedreiging en uitvoering. En dat niet alleen, maar ook dat die dreiging niet uitsluitend van de farao komt, maar ook van de goede partij, waar je Mozes graag in geplaatst wilt zien. Hij die aanvankelijk wonderlijk genoeg gespaard bleef voor de dood, beging nu zelf een moord. Blijkbaar zit die agressie in iedereen en kan die zomaar tevoorschijn komen. Dat moord niets oplost is een besef dat later zou kunnen ontstaan.

Laten we eens kijken hoe wijzelf met, weliswaar in milderere vormen dan die van moord en doodslag, omgaan met kwaad dat ons aangedaan wordt. Na een aanvankelijk logische weerstand tegen het onrecht, kunnen we kijken hoe we erop reageren. Is onrecht te overwinnen door er nog een schepje bovenop te doen? Of hebben we ook het gevoel ontwikkeld dat dit niets oplost, in tegendeel? Zijn we in staat om omgekeerd te reageren, dus kwaadheid niet met nieuwe boosheid te beantwoorden?

Het eerste begin ligt in observatie van onszelf. Zo was eens de spreuk van Bond zonder naam: Verbeter de wereld begin bij jezelf.  Matteüs heeft er al eerder over gesproken. Je overwint het kwade, door het omgekeerde te doen.

Zachte vormen zijn ontwapenend.

Pessimisten zullen denken. Het kwaad laat zich niet overwinnen, het hoort bij de mensen, terwijl elke positieve benadering, al is het maar in onze eigen leefkring, een bijdrage tot verbetering is. Wat klein is, kan groter worden, en zal uiteindelijk overwinnen, in de kracht van Christus die de dood overwonnen heeft.

Henriëtte Roland Holst, een Nederlandse dichteres zegt: De zachte krachten zullen winnen in het eind.
Misschien kunnen we daar naartoe werken.

Laten we bidden

Goede Vader,

uw leiding in onze levens is immens.
Enerzijds worden we behoed voor het kwade,
anderzijds worden we ermee geconfronteerd
en zitten die neigingen ook in onszelf
en in alle wereldbewoners.
Leer ons hoe we met het kwade in onszelf
en in anderen om moeten gaan.
Leer ons, naar het voorbeeld van Jezus, Uw Zoon
het kwade te beantwoorden
met de tegenpool van het kwaad, het goede,
zodat de kiem van het kwaad gedood wordt.
Wij vragen om de genade en de power
om het kwade om te keren naar het goede,
tot harmonieus leven met elkaar
als broeders en zusters.
Dit vragen wij U door Jezus, uw Zoon,
die daar ons grootste voorbeeld van heeft gegeven.
Amen!

Beste mensen, moge bij de ontmoeting met het kwaad, de liefde ons antwoord zijn.

Ricky Rieter

Reacties

  1. Mozes moet nog veel leren. Wij moeten allemaal nog veel leren. We zien het alle dagen om ons heen: de gele hesjes, de buitensporige rellen in Frankrijk, de oorlog in Oekraïne, enz. Er is onrecht en wij nemen het eigen heft in handen. Mozes deed dit ook. Hij zag hoe zijn volk onderdrukt werd in Egypte en hij nam zelf het recht in handen. Hij sloeg een Egyptenaar die een Hebreeër sloeg neer. Nu moet hij vluchten. Het recht kan je niet in eigen handen nemen. Morgen gaan we horen hoe het lot van zijn volk Mozes niet loslaat. Maar dan wordt hij door God geroepen, dan zal hij door God het recht laten geschieden. De uittocht o.l.v. Mozes zal Egypte doden, maar de Hebreeën zullen zelf geen hand uit moeten steken. Sommigen vinden dat ook nog onrechtvaardig, maar mooi toch is dat Israël zelf Egypte niet doodt. God strijdt voor hen. Ik las onlangs in Tertio dat Israël nooit in Egypte geweest is, maar dat het door de grootmacht Egypte onderdrukt werd in Kanaän. Het maakt uiteindelijk niet veel verschil uit. Toch blijf ik dan met vragen zitten hoe de Bijbel zo de zaken zou kunnen verdraaien zonder dat er een werkelijkheid aan beantwoordt. Het zal zeker ook weer om een nieuwe theorie gaan, zoals ik er al veel heb zien passeren, een hypothese die na een tijd weer verdwijnt. Wij weten het niet en wij hoeven het ook niet te weten. Ik probeer te geloven in God en Deze heeft mij nog nooit teleurgesteld. En van Jezus leren wij nog het meest en het best hoe God is: liefde en barmhartigheid. Zondag gaan we meer horen over goed en kwaad die naast elkaar blijven bestaan tot aan het einde der tijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een klein, maar pittig detail: het rieten mandje, bestreken met teer en pek, is precies hetzelfde woord als dat dat de Bijbel gebruikt voor de ark van Noah. Ook die ark was van riet, bestreken met teer en pek. Dit Hebreeuwse woord komt slechts hier en bij de ark van Noah voor.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten