vrijdag in de 7e week van de paastijd

DE GORDEL VAN DE GEEST

In de lezingen van vandaag ontmoeten we twee getuigen, elk op hun eigen kruispunt: Paulus, die gevangen wordt gehouden en zich moet verantwoorden voor zijn geloof; en Petrus, die door de verrezen Jezus persoonlijk wordt aangesproken en geroepen. Beiden bevinden zich op een kantelmoment: Paulus op weg naar Rome, Petrus op weg naar zijn zending. Wat hen bindt, is dat ze hun leven geven voor Iemand die leeft – voor Jezus, de Gekruisigde die verrezen is.

Paulus staat voor een Romeins gezag dat zijn verkondiging maar vreemd vindt. Wat hem verweten wordt, zijn geen misdaden, maar zijn geloof in een levende Heer. Festus begrijpt het niet: “een zekere Jezus, die dood is, maar van wie Paulus beweert dat Hij leeft.” Voor Paulus is dat niet zomaar een bewering. Het is zijn hartslag, zijn reden van bestaan. Hij is bereid zijn vrijheid, zijn toekomst, zijn leven te riskeren omwille van die Ene.

Petrus wordt op zijn beurt door Jezus apart genomen. Drie keer stelt Jezus hem dezelfde vraag: Heb je Mij lief? Het is een vraag die tot diep in zijn ziel snijdt. Petrus weet wat hij fout deed, hij had immers de Heer driemaal verloochend. De les aan Petrus is dat liefde niet uit woorden alleen blijkt. Ze vraagt daden, overgave, trouw. Jezus geeft hem het herderschap in handen, maar kondigt ook het kruis aan. De weg van de liefde is geen gemakkelijke weg. Het is de weg waarop men de eigen wil opgeeft om zich te laten leiden door de Geest.

Jezus zegt het eerlijk, en zo herkenbaar: Toen je jong was, deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde. Maar wanneer je oud wordt, zal een ander je handen grijpen, je je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wilt. Het zijn woorden die tegelijk confronteren en bevrijden. Als we jong zijn in jaren maken we plannen, kiezen onze richting, bepalen ons tempo. Maar wie wijs wordt – en soms vraagt dat enige evolutie in ons ouder worden – merkt dat christenzijn om iets anders draait. We worden geroepen om ons te láten leiden, om onze eigen plannen los te laten en beschikbaar te worden voor wat God vraagt: een leven dat niet langer draait om wat wij willen, maar om wie wij toebehoren. Het is een weg van overgave, die niet minder menselijk maakt, maar juist voller, dieper en waarachtiger.

En dan de vraag: Heb je Mij lief? Je hoeft daarvoor geen kandidaat-paus te zijn. Hij stelt die vraag aan ieder die zijn naam draagt. Aan mensen in ziekenhuizen en woonzorgcentra, aan vaders en moeders, aan jongeren en ouderen, aan mensen die zorgen, leiden, werken of zoeken. Het is een indringende en beslissende vraag. Geen vrijblijvende toets, maar een uitnodiging om jezelf te geven, bereid zijnde het kruis van de liefde daarvoor op te nemen en te dragen. Wie van Jezus houdt, houdt ook van het kruis. Niet om het lijden op zichzelf, maar omdat het kruis ons verbindt met een Liefde die alles geeft.

Heb je Mij lief? Deze vraag hoeft geen last te zijn, integendeel. Het is een vraag vol van genade, een vraag die ons leven opent naar het Zijne.

Heb je Mij lief? Laat ons antwoorden met ons leven, diep verbonden met Hem.

Laten we bidden

Heer Jezus,
ook aan ons stelt U die grote vraag: Heb je Me lief? Zend ons uw Geest, opdat ons antwoord meer mag zijn dan woorden alleen. Vorm ons hart tot een woning voor uw liefde, maak ons bereid om U te volgen, ook wanneer de weg niet de onze is. Geef ons de moed om het kruis van de liefde te dragen, de kracht om ons leven te geven voor wie U ons toevertrouwt. Moge Uw Geest ons in beweging zetten. En leid ons, dag na dag, op de weg die U met ons wilt gaan.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge ons leven een antwoord zijn op de liefde van de Heer.
Een toegewijde vrijdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Herken je het ook bij jezelf? Dat je in je jongere jaren vooral je eigen weg wilde gaan – vol plannen, verlangens, idealen die je zelf gekozen had? En dat je nu, met wat meer levenservaring, anders bent gaan luisteren? Dat je de stem van de Heer nu beter herkent, of op een andere manier ervaart – de stem die jou vandaag uitnodigt om Hem te volgen, ook als dat niet jouw eerste idee was? Kun je dat voor jezelf zien, dat groeien in geloof ook betekent: loslaten wat je zelf bedacht had, en je toevertrouwen aan wat groter is dan jij?