zaterdag in de 7e paasweek

JIJ, VOLG MIJ

Jezus zegt iets tegen Petrus dat blijft nazinderen: “Wat met hem gebeurt, is niet jouw zaak. Jij moet Mij volgen.”

Het klinkt scherp, bijna afwijzend. Maar achter deze woorden gaat een bevrijdende uitnodiging schuil. Jezus wijst Petrus niet terecht, Hij bevrijdt hem. Hij hoeft zich niet bezig te houden met het pad van de ander. Er is maar één ding nodig: dat hij Jezus volgt.

Dat is niet altijd eenvoudig. Zeker als het gaat om mensen die ons dierbaar zijn. Ouders bijvoorbeeld kunnen veel zorgen koesteren over hun kinderen: hoe het met hen zal gaan, welke richting ze moeten inslaan, hoe ze hun weg zullen vinden in de wirwar van keuzes en verwachtingen. Vanuit liefde willen we onze kinderen behoeden en begeleiden. We denken mee over hun studies, hun toekomst, hun geluk. En voor alle duidelijkheid: daar is niets verkeerds mee! Maar laten we er ons van bewust zijn dat we als christenen een diepere laag mogen aanraken dan enkel een goed bedoelde bezorgdheid, namelijk die van Gods Geest in hun leven.

De Geest van Pinksteren - die we morgen vieren - is geen abstracte kracht. Hij roept, Hij wekt leven, Hij leidt mensen op hun unieke weg. Petrus krijgt zijn weg, Johannes de zijne. Niemand kan voor de ander bepalen hoe God hem of haar roept.

Misschien is dat wel - wanneer we denken aan onze kinderen en jongeren - een van de grootste uitdagingen in het opvoeden: leren loslaten. Niet alles willen vastleggen of plannen voor hen. Wel nabij zijn, maar op een manier die de ander vrijmaakt. Jongeren mogen ontdekken dat er Iemand met hen meetrekt, dat hun leven niet op toeval berust, maar gedragen wordt door een roepstem van liefde.

En dat is precies wat we hen kunnen meegeven: dat ze leren luisteren. Dat ze durven vragen stellen aan God. Dat ze bidden, zoeken, wachten. Dat ze hun keuzes leggen in het licht van Hem die hen kent en roept.

Ouders, grootouders, begeleiders: laat ons biddend aanwezig zijn bij onze jongeren. Niet sturend, wel steunend. Niet duwend, wel dragend. Opdat zij in vrijheid hun pad mogen ontdekken, geleid door de kracht van de Geest.

Laten we bidden

Goede God,
zend uw Geest over onze gezinnen.
Maak jonge ouders tot mensen van gebed
die hun kinderen begeleiden
met liefde én vertrouwen.
Wek in jongeren een open hart,
een verlangen om uw stem te herkennen.
Geef hun moed om keuzes te maken
vanuit de gloed van uw Geest,
vrij en verbonden,
op hun eigen unieke weg.
Dat zij Jezus mogen volgen
met vreugde en vertrouwen.
Amen.

Een mooi Pinksterweekend voor ieder van jullie!
Genegen, kris


Om mee op weg te gaan

Neem ik dagelijks de nodige tijd om mijn gezin en mezelf onder Gods zegen te plaatsen, met de bede dat de heilige Geest ons leven mag leiden?
Hoe kan ik een open gesprek voeren met mijn kinderen over hun levens- of studiekeuze en Gods plan?

Reacties

  1. Het gedicht 'Je kinderen zijn je kinderen niet' van Kahlil Gibran sluit naadloos aan bij deze overweging. Treffend verwoord.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten