Van Woord naar leven

Acht in alle nederigheid de ander belangrijker dan uzelf.  Wat een prachtige levensregel houdt Paulus hier voor. Een gouden levensregel! Moest de mensheid zo met elkaar omgaan... wat zou de wereld dienend naar elkaar toe leven. Mensen zouden elkaar eren door inderdaad de ander hoger te achten dan henzelf. De liefde zou daardoor bezongen worden; de liefde voor elkaar, de liefde tot God. Zo dikwijls willen we heersen over de ander, hoger staan, bepalen hoe hij of zij moet zijn. Het is iets van alle tijden, we zien het in alle lagen van de bevolking, in alle beroepsgroepen, overal waar mensen samen komen, samen leven, samen werken. Hoe komt dat toch? Wat beweegt een mens om zo te doen? Het is voer voor psychologen. Misschien is het eigen aan het wezen mens. Wat zeker is dat Jezus deze houding is komen doorbreken. Hij heeft het voorgeleefd, het is zijn boodschap. Voor ons christenen die deze weg willen gaan is Hij er de genade van. Laten we ons geven aan zijn aanwezigheid in en onde...

Zacheüs leek geslaagd in het leven. Hij had een belangrijke functie en hij was rijk. Maar hij was 'klein van stuk' . Dikwijls vermeldt het evangelie iets over de buitenkant om in feite iets te zeggen over de binnenkant van de mens. 'Klein van stuk' betekent hier vooral: klein van gehalte, klein van mentaliteit, klein van binnen". Inderdaad, Zacheüs, hoofdontvanger van de belastingen, in dienst van de Romeinse bezetter - collaborateur dus - was hebzuchtig en stak blijkbaar geld in eigen zakken. Vooral innerlijk was Zacheüs een petieterig, egoïstisch, geborneerd manneke. Natuurlijk werd hij niet graag gezien en uitgestoten. Hij was rijk, maar kleinzielig en had geen vrienden. Eigenlijk was Zacheüs dus niet echt gelukkig. Onder de uiterlijke status en de rijkdom, leefde diep in zijn hart blijkbaar toch nog een groot verlangen naar iets anders, naar iets meer. 'Zacheüs wilde Jezus zien, om te weten te komen wat voor iemand het was'. Wij herkennen wel iets v...

'Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd, en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd.' Zo zegt Jezus ons vandaag. Volgelingen van Franciscus van Assisi noemt men wel eens franciscanen, verwijzend naar hun stichter. Maar eigenlijk is dat niet wat Franciscus wou. Hij wou namelijk dat zijn broeders zich minderbroeders zouden noemen; mindere broeders. Het hoort ook perfect thuis in de spiritualiteit die uitgaat van Franciscus, namelijk leven als minderen van allen en alles, bereid zijn steeds de minste te zijn. Dit mindere-zijn heeft in wezen te maken met nederigheid; nederigheid tegenover je Schepper, tegenover jezelf, tegenover je naaste, tegenover elk schepsel. Het is jezelf niet zien als een meerdere die het voor het zeggen heeft, maar als een mindere die enkel uit is op de ander eren en hem ten dienste zijn. Dit heeft niets te maken met een soort psychologische zelfvernedering waar je op termijn aan ten onder gaat. Het gaat om liefdevol door het leven gaan in de meest...

Alvorens Jezus zijn apostelen koos trok Hij zich terug om te bidden. Geen vijf minuten, maar een hele nacht lang, zo lezen we. Wat Jezus ons hier toont is het belang van het ‘kiezen in Gods licht’. Een mens kan keuzes maken: ofwel vanuit God ofwel vanuit zijn allerindividueelste ikje los van God. De verleiding om te kiezen vanuit ons ikje los van God is dikwijls groot omdat dat op het eerste zicht doorgaans de meest aangename keuze is. Het is een keuze die gewoonlijk geen al te grote offers vraagt, en dikwijls streelt het ons ego wat - oppervlakkig gezien - een goed gevoel geeft. Zo leven, zo keuzes maken, is mager. Voor een christen mag het iets meer zijn. Wilt dat nu zeggen dat we ons ‘ik’ volledig buiten spel moeten zetten? Nee, tuurlijk niet. Maar een christen is wel geroepen zijn ‘ik’ af te stemmen op God, zodat hij keuzes maakt vanuit Gods inwoning, vanuit een diepe overgave aan Christus in hem. De Heer wil immers door ons heen leven, spreken, aanraken, zingen,… We kunnen Hem,...

Vandaag horen we Jezus zeggen: 'Hoe vaak heb Ik je kinderen niet bijeen willen brengen zoals een hen haar kuikens onder haar vleugels hoedt, maar jullie hebben het niet gewild. Jullie tempel wordt aan zijn lot overgelaten. Ik verzeker jullie: jullie zullen Mij niet meer zien, totdat je zult zeggen: “Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer!”’ Ja, gezegend die komt in de naam van de Heer... Verlangen wij niet allemaal naar zulke mensen? Mensen die komen in naam van God, mensen die ons komen vertellen en voorleven wat het betekent in Gods liefde te leven? Mensen die verwijzen naar de bron van ons bestaan, het einddoel van ons leven, het middel om lief te hebben... Mensen die vredebrengers zijn, verzoening tot stand brengen... Mensen die aanzetten tot het schenken van vergeving, die gekwetste relaties weer tot heling brengen... Mensen die eenvoudig en echt spreken over Gods aanwezigheid, over God die genade, kracht en moed geeft aan hen die zich aan Hem schenken... Mensen die een...

‘Heer, zijn er maar weinigen die worden gered?’ Al bekennen we het zelf niet vlug, toch zijn we af en toe ook bezig met deze vraag. We zouden graag willen weten of we op de wachtlijst naar de hemel staan. Jezus ziet deze vraag een beetje als een kinderlijke vraag, naïef en niet zo verstandig. Want Hij antwoordt erop als een vader tot zijn kind, geduldig maar toch vermanend: 'Begin alvast maar je best te doen en dan zullen we verder wel zien'. 'Doe alle moeite... ' Jezus antwoordt naar de maat van onze vraag. God is een verstandige Vader. Hij kent zijn kinderen. Hij weet, dat wij, als gelovigen, vaak te laat komen, als de deur gesloten is . Toch heeft Hij het ons anders geleerd. We zouden er als eersten bij moeten zijn om de wil te doen van de en om de nood te lenigen van de mensen op aarde. Vaak zijn we echter de eersten om onze eigen wil en zin door te drijven, en de laatste om zijn wil te laten geschieden. Zo uitgebreid zijn we dikwijls met onszelf bezig dat de na...

Vandaag een dubbel 'Van Woord van leven'. Aanleiding is de eerste lezing van vandaag die voor heel wat mensen 'schurend' overkomt. Graag laat ik, wat de eerste lezing betreft, het woord aan Vincenzo Paglia, die wijs licht laat schijnen over het thema dat Paulus hier aanhaalt. Voor het evangelie schreef ik zelf wat neer.  Eerste lezing Paulus interpreteert de relaties binnen het gezin volgens de logica van het evangelie. Hij is er zich terdege van bewust dat de leden van een christelijk gezin zich onderling op een nieuwe manier moeten gedragen, dat wil zeggen als personen die in de eerste plaats Christus toebehoren. Vanuit hun geestelijke gerichtheid op Jezus ontstaan namelijk nieuwe relaties binnen het huwelijk en het gezin. Allen zijn geroepen om zich naar elkaar te schikken in het licht van Christus. Eerder dan elkaar behoren man en vrouw beiden Christus toe. Als man en vrouw zo naar elkaar kijken, valt elke verleiding weg om autoritair te zijn, of narcistisch, of o...