dinsdag in week 22 door het jaar

WAAKZAAMHEID ALS EEN WEG VAN LIEFDE
(Bij de eerste lezing van vandaag)

Tekst overweging: Kris

Waar we gisteren stil stonden bij de wederkomst van de Heer als een horizon van hoop, roept Paulus ons vandaag op tot waakzaamheid. Hij schrijft dat “de dag van de Heer komt als een dief in de nacht”. Dat slaat op de komst van Christus aan het einde der tijden, maar we mogen dit ook verstaan als het uur van ons eigen sterven, dat we niet kennen. Paulus roept ons op wakker te blijven, alert in geloof en hoop.

Waakzaamheid is geen krampachtige spanning, alsof we verstandelijk voortdurend op onze hoede moeten zijn voor wat er elk moment kan gebeuren. Het gaat om een open houding, een alertheid van het hart. Wie wakker is, leeft bewust, in het licht van Christus. Wie waakzaam leeft, laat zich niet meeslepen door gemakzucht of oppervlakkige zekerheden.

In ons dagelijks leven betekent waakzaamheid dat we ons niet laten meesleuren door het alledaagse. Hoe vaak gebeurt het dat we zo opgeslorpt zijn door werk, zorgen of ontspanning, dat we nauwelijks meer kijken naar wat er werkelijk toe doet? Waakzaam leven is tijd nemen voor de ander, de kleine signalen van nood of vreugde rondom ons opmerken, en de moed hebben om ernaar te handelen. Het is ook eerlijk in de spiegel kijken: welke gewoonten verdoven mijn hart, welke woorden had ik beter niet gezegd, welke kansen tot liefde heb ik laten voorbijgaan?

Waakzaamheid betekent ook: de blik openhouden voor het Rijk van God dat onder ons aanwezig is. Jezus zegt immers: ‘Men kan niet zeggen: Kijk, hier is het, of daar is het. Want het koninkrijk van God is midden onder u’ (Lc 17,21). Vaak herkennen we dat in kleine tekenen: een onverwachte ontmoeting, een woord van troost, een gebaar van barmhartigheid. Als we innerlijk slapen, glippen die tekenen ons voorbij. Als we wakker zijn, ontdekken we erin de nabijheid van de Heer.

Paulus verbindt waakzaamheid ook met een houding van steun en bemoediging. “Troost elkaar en wees elkaar tot steun.” Waakzaamheid hoort niet enkel thuis in het persoonlijke leven, maar ook in de gemeenschap. Als gemeenschap hebben we de opdracht elkaar wakker te houden, elkaar te helpen volharden in geloof, hoop en liefde. Een gelovige die alleen leeft, loopt het gevaar weg te dommelen. Samen blijven we wakker in het licht van Christus.

Het dagelijks gebed – persoonlijk en als gemeenschap – is hierin van wezenlijk belang. Wie bidt, opent zijn hart voor God en leert wakker worden voor zijn aanwezigheid. Het gebed is geen slaaplied dat ons wegvoert uit de werkelijkheid, maar een wekker die ons doet opstaan in aandacht. In het stille, volgehouden gebed worden we gevoelig voor de stem van de Heer. Het herinnert ons eraan dat we niet leven voor onszelf, maar voor Hem die ons roept tot liefde. Het is de heilige Geest die ons wakker houdt, zodat we niet indommelen, en die ons leert onderscheiden wat echt is en wat schijn, wat blijvend is en wat voorbijgaat.

Waakzaam leven is dus leven met een geopende ziel. Het is bereid zijn om de Heer te ontvangen op elk moment, of dat nu in het onverwachte van ons eigen leven gebeurt, of op de dag dat Hij zal komen in heerlijkheid. Het is leven met een innerlijke helderheid die niet verdoofd wordt door de duisternis van onverschilligheid of angst.

De oproep van Paulus vandaag is geen reden tot vrees, maar een uitnodiging tot vreugdevolle aandacht. Wie wakker leeft, leeft ten volle, en leeft met Christus, nu al en tot in eeuwigheid.

Laten we bidden

Heer,
maak mijn hart wakker
voor uw licht in deze dag.
Bewaar mij voor de sluier
van gemakzucht en verstrooiing.
Leer mij de kleine tekenen zien
waarin Uw Koninkrijk nabij is.
Geef mij de moed om te handelen
waar liefde wordt gevraagd.
Moge de Geest mij dragen
zodat ik waakzaam blijf in U.
Alle dagen van mijn leven.
Amen.

Geliefde mensen, moge ons leven getekend zijn door een waakzaamheid die ons hart ontvankelijk maakt voor Gods liefde.
Een toegewijde dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Sta ik innerlijk open voor de Heer die mij telkens opnieuw nabij komt? Merk ik Hem op in de omstandigheden van het leven en in de blik van mijn naaste? Is mijn wakker zijn geworteld in Christus, zodat mijn ‘ja’ gedragen wordt door zijn liefde?