maandag in week 25 door het jaar

 HERSTEL MIJN HUIS

Tekst overweging: Kris

Wanneer koning Cyrus het bevel geeft dat de tempel van Jeruzalem herbouwd mag worden, begint voor Israël een nieuw hoofdstuk. Opvallend is dat het geen Joodse leider is die dit mogelijk maakt, maar een heidense vorst die zich aangesproken weet door de God van de hemel. Zo laat God zien dat Hij onverwachte mensen en gebeurtenissen kan gebruiken om zijn plan te volbrengen. De tempel wordt zo opnieuw het teken van Gods aanwezigheid in het midden van zijn volk.

Met Jezus krijgt het beeld van de tempel een diepere betekenis. Het gaat niet langer enkel om stenen en muren, maar om de gemeenschap zelf die leeft vanuit de Geest. Paulus zegt: ‘Jullie zijn de tempel van de heilige Geest’ (1 Kor 3,16). En de Openbaring van Johannes schildert het visioen van ‘het nieuwe Jeruzalem, waar God bij de mensen zal wonen’ (Op 21,2-3). De tempel verwijst naar de woonplaats van God in ons en onder ons. Voor ons persoonlijk betekent dit dat ons leven een huis van gebed en liefde mag worden. Voor de Kerk als geheel betekent dit dat zij geroepen is om steeds weer een levende ruimte te zijn waar Christus zichtbaar en tastbaar wordt.

Telkens opnieuw zijn er in de geschiedenis mannen en vrouwen opgestaan die hieraan, vaak op heel verschillende wijzen, gehoor gaven. Een mooi voorbeeld is Franciscus van Assisi. Toen hij bad in het kerkje van San Damiano hoorde hij vanop het kruis de stem van Christus: “Franciscus, herstel mijn huis.” Hij begreep dit eerst letterlijk en begon met enkele broeders kapellen en kerken te herstellen, sjouwend met stenen en dakpannen. Later ontdekte hij dat deze opdracht veel dieper reikte. Het ging om het herstel van de Kerk zelf, die in zijn tijd zwaar gebukt ging onder corruptie, een voorkeur voor macht en rijkdom, en een gebrek aan trouw aan het evangelie.

Samen met zijn broeders koos Franciscus voor een geheel nieuw pad. Zij leefden sober en kozen zelfs voor armoede. Ze hechtten veel belang aan een warm en broederlijk gemeenschapsleven. Ze maakten zich vrienden van de armen, verzorgden de melaatsen, bleven trouw aan het gebed en de liturgie van de Kerk, en ondersteunden de priesters. Daarbij – en dat is niet onbelangrijk – beleefden zij hun trouw aan Christus binnen de Kerk, alsof ze hun zieke Moeder verzorgden.  Juist die evangelische radicaliteit en die liefde voor de Kerk raakten de paus diep, waardoor hun regel kerkelijk werd goedgekeurd. Tot vandaag waait de franciscaanse geest doorheen de Kerk en de wereld: eenvoud, broederlijkheid, nabijheid bij de mensen, vriendschap met de armen, een warm gemeenschapsleven. Zo dragen ook zij nog steeds bij aan de roeping om de Kerk telkens weer van binnenuit te vernieuwen.

Lang vóór Franciscus en tot op vandaag hebben talloze mannen en vrouwen, bewegingen en spiritualiteiten - elk met hun eigen kleur en accenten - bijgedragen aan hetzelfde grote werk: de opbouw van Gods huis onder de mensen. Ook wij zijn daarin betrokken. Het is onze roeping om het nieuwe Jeruzalem mee gestalte te geven, door ons leven te laten doordringen van het evangelie. Zo wordt ons bestaan zout dat smaak geeft en gist dat alles van binnenuit vernieuwt.

Het evangelie van vandaag sluit daar mooi op aan. Jezus zegt dat niemand een lamp aansteekt om haar te verbergen, maar dat het licht bedoeld is om te stralen. Wij zijn die lampen, aangestoken door het woord van God en door de Geest die in ons woont. Ons geloof is niet om op te sluiten, maar om zichtbaar te maken in woorden en daden. Het licht dat wij ontvangen hebben, wordt sterker naarmate we het delen. Zo wordt ons leven een stralend teken van de aanwezigheid van Christus, die in Kerk en wereld zonder ophouden zijn lied van liefde en barmhartigheid wil laten klinken.

Laat we bidden

God van leven,
U roept ons om te bouwen,
niet met stenen maar met harten,
niet met muren maar met gemeenschap.

Verzamel ons rond uw woord,
en zend ons uit als getuigen.
Dat ons bestaan zout en gist mag zijn,
een kracht die de wereld vernieuwt.

Laat uw Geest ons bezielen,
dat wij helder mogen stralen.
En ons leven een lamp wordt,
op de standaard van uw liefde.

Groeiend in U,
alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, mogen wij leven in eenvoud: dicht bij elkaar en dicht bij God. Mogen wij gaandeweg vrede brengen en hoop zaaien op al die plekken waar wij komen.

---

Om mee op weg te gaan

Waar kan jij je steentje bijdragen aan de opbouw van Gods koninkrijk? Bouwen aan het nieuwe Jeruzalem klinkt groot, maar het speelt zich af in onze dagelijkse werkelijkheid. We hoeven ons leven niet om te gooien, wel ons hart te richten: naar Christus, met de intentie om in Hem, met Hem en door Hem te leven. Moge de Geest ons daarin bezielen.