zaterdag in week 23 door het jaar

WAAROP BOUWEN WIJ ?

Tekst overweging: Kris

Jezus spreekt vandaag over een huis dat blijft staan in storm en regen. Het geheim is het fundament. Wie bouwt op zand ziet zijn werk uiteenvallen, maar wie bouwt op rotsgrond blijft staan. Die rots is Christus. Wie Hem tot fundament maakt, bouwt zijn leven niet op zichzelf maar op de Heer. Dat geeft stevigheid. Het bestaan wordt dan gedragen door een kracht die dieper gaat dan ons eigen kunnen.

Stormen horen bij het leven. Het kwaad dat om ons heen raast, is zichtbaar in het nieuws van elke dag, in onrecht en oorlog, maar ook dichterbij in spanningen, conflicten of woorden die ons raken. Vaak toont het kwaad ook zijn gelaat in onszelf.

Het kwaad ervaren we soms als een inbeuken tegen onze diepste kern. Het kan voelen alsof de grond onder onze voeten wegzakt. Toch zegt Jezus: wie op Mij bouwt, stort niet in. Het geloof spaart ons de stormen niet, maar het geeft wel een fundament dat blijft staan. In Christus kunnen we vrede bewaren en kracht vinden, ook als het leven beukt.

Leven levert altijd vruchten op, zoals het evangelie van vandaag zegt. Een goede boom draagt goede vruchten, een slechte boom slechte. Vruchten zijn het teken van wat in ons leeft. Als we gegrondvest zijn in de Heer, dan zullen onze vruchten niet enkel vruchten van standvastigheid zijn, maar tevens goede vruchten. Ze zijn herkenbaar aan hun oorsprong: zij dragen de stempel van de Heer en weerspiegelen Gods goedheid.

Maar zoals gezegd, er bestaan ook kwade vruchten. Wie bouwt op Christus vindt de kracht om zich daarvoor te behoeden. Dat is het principe. De realiteit leert ons dat ons eigen leven ook wel eens kwade vruchten oplevert. Laat ons daar gewoon heel eerlijk in zijn. Een harde reactie, een gebaar van onverschilligheid, een woord dat anderen kwetst, ontrouw; het zijn vruchten die niet bij de Rots horen.

Als zulke vruchten opduiken, nodigt het evangelie ons uit om in de spiegel te kijken. Waarop bouwen wij? Van waaruit leven wij? Als er vruchten verschijnen die niet passen bij Christus, dan is dat een teken om terug te keren naar het fundament. Dan is het tijd om ons hart te herijken en opnieuw te kiezen voor Hem die onze rots is. Het ‘blijde’ aan de Blijde Boodschap is dat Jezus ons op die momenten niet veracht, integendeel. We kennen de verhalen uit de evangelies: het verloren schaap dat Hij opzoekt en op zijn schouders neemt (Lc 15,4-7), Zacheüs bij wie Hij te gast wil zijn (Lc 19,1-10), de Samaritaanse vrouw bij de put die Hij opwacht (Joh 4,5-42), de verloren zoon die Hij tegemoet loopt wanneer deze besluit huiswaarts te keren (Lc 15,11-32).

Christus brengt ons altijd opnieuw naar Zichzelf, Hij de rots van ons bestaan. Laat dit vooral gebeuren. Het is Gods barmhartigheid in al zijn glorie.

Laten we als Kerk vooral hiervan zingen, doorheen daad, woord en verkondiging.

Laten we bidden

Heer,
wees ons fundament in dagen van storm.
Bewaar ons in uw vrede,
opdat wij standvastig blijven.
Laat ons goede vruchten dragen
die uit U voortkomen.
Maak ons innig één met U,
de vaste rots waarop wij leven.
Groeiend in U.
Amen.

Geliefde mensen, laten we bouwen op de Heer en zo een bron van hoop en licht zijn voor deze wereld.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Stel jezelf de vraag: is Christus een spie van je levenstaart, waarvan je af en toe een stukje neemt wanneer het je past? Of mag Hij het fundament van het geheel zijn, het deeg dat alles samenhoudt en de smaak geeft? Alleen waar Hij het fundament mag zijn, krijgt het leven ware stevigheid en zal het getekend zijn door trouw en liefde. Laat Hem heel je bestaan doortrekken. Bouw op Hem.