zondag 23 door het jaar C

DE VRIJHEID VAN HET LOSLATEN

Tekst overweging: Kris

Het evangelie van vandaag spreekt ons over een radicale keuze voor de Heer. Jezus maakt duidelijk dat wie Hem wil volgen, alles in zijn leven in de juiste orde moet plaatsen. Het gaat niet om een afwijzing van de mensen die ons dierbaar zijn of om onverschilligheid voor de werkelijkheid van ons bestaan. Het gaat om een verschuiving van perspectief: wie kiest voor de Heer, plaatst Hem op de eerste plaats en leert van daaruit alle anderen te beminnen.

Zo’n keuze verandert de aard van onze liefde. Wanneer we beminnen puur vanuit onszelf, blijft onze liefde beperkt en sterk afhankelijk van ons eigen kunnen. De kans dat we verstrikt raken in verwachtingen, wisselende gevoelens en teleurstellingen is groot. Maar wie bemint in God, bemint vanuit een welbepaalde diepte. Het is liefde die ontspringt in de eenheid met Christus zelf. De mystieke dimensie van het christelijk geloof krijgt hier haar volle betekenis: Christus woont in ons, en vanuit die inwoning leren we onze naasten zien en beminnen. Onze liefde wordt dan gedragen door de Heer die in ons leeft.

Wie deze weg wil gaan, zal de kunst moeten leren verstaan van het loslaten. Loslaten van bepaalde gehechtheden die ons blind maken voor het waaien van de Geest. Loslaten van het ik dat zo graag zelf de touwtjes van het leven in handen wil houden. Je aan Christus geven betekent dat je je eigen ik in zijn handen legt. Het gaat hier over een loslaten dat geen verarming is, maar juist een verrijking, een weg naar een grotere liefde. Wanneer God de eerste plaats krijgt, wordt ons hart werkelijk vrij om te beminnen zoals Hij bemint, omdat zijn liefde in ons woont en onze liefde in die van Hem opgenomen is.

Loslaten betekent het kruis van de liefde op je nemen. Jezus zegt het onomwonden: “Wie niet zijn kruis draagt en achter Mij aan komt, kan niet mijn leerling zijn.” Dat kruis van de liefde is de gave van onszelf aan de Heer, met alle offers en consequenties die deze weg met zich meebrengt. Het is tegelijk het teken van onze verbondenheid met Christus, die zelf in liefde zijn leven voor ons gaf. In dat kruis openbaart zich de diepte van Gods liefde.

De woorden uit het boek Wijsheid – zoals we die vandaag horen – sluiten hier mooi bij aan. Daar lezen we: “Welke mens kent Gods bedoeling? Wie kan doorgronden wat de Heer wil? Armzalig is het denken van sterfelijke mensen, wisselvallig zijn onze overwegingen.” Het aardse denken blijft beperkt, ons verstand is vaak wankel en gericht op wat voor ogen ligt. Maar belangrijk is dat de tekst eraan toevoegt dat God zijn heilige Geest zendt om ons te onderrichten in wat Hem welgevallig is. Door de Geest leren wij de orde van Gods wijsheid kennen, namelijk dat ons leven pas richting vindt wanneer wij ons verankeren in Hem.

Dat is precies wat Jezus ons vandaag voorhoudt. Hij vraagt geen berekening zoals de torenbouwer of de koning die naar de slag trekt, maar een bewuste beslissing om Hem de eerste plaats te geven. Het gaat om een keuze die heel ons leven doordringt, radicaal en consequent.

Het evangelie van deze zondag wil ons wakker schudden: ben je bereid werkelijk alles af te stemmen op de Heer, of laat je je vasthouden door bezit, familiebanden en je eigen leven als hoogste goed?

Het is een keuze die veeleisend lijkt, maar tegelijk de weg opent naar vrede in onszelf en voor de naaste. Want in Christus groeit onze liefde voor hen tot een grotere diepte, een liefde die verder reikt dan wat wij zelf zouden kunnen opbrengen.

Het mooie is dat wie deze weg gaat, Christus zelf ervaart als zijn metgezel. Het is de ervaring Christus te ontmoeten als Degene die het kruis van de liefde mee opneemt en ons laat proeven van de vrijheid die voortkomt uit het beminnen zoals Hij bemint. In Hem wordt ons loslaten een binnengaan in Gods ruimte, waar de liefde bezongen wordt als een gebed zonder ophouden.

Moge God het centrum zijn van ons bestaan. Moge ons leven een blijde getuigenis zijn van zijn liefde: Christus in ons, door ons, met ons.

Laten we bidden

Jezus, U bent de bron van leven.
U roept ons op de weg van Gods liefde.
U opent ons hart om Hem in U te omarmen.

Het is uw Geest die ons hiertoe bezielt.
Hij vuurt ons aan onszelf te geven.
Los van angst en berekening.

U bent nabij, onze stappen worden licht.
Uw kruis opent de poort naar leven.
Uw naam is lof, zonder einde.

Amen.

Geliefde mensen, moge deze zondag ons vervullen met de vrede van Christus en ons de vreugde schenken elkaar te zien met ogen van Gods liefde.
Met een genegen groet, 
kris

---

Om mee op weg te gaan

Soms houden we vast aan dingen, mensen of onszelf, alsof daarin onze absolute zekerheid ligt. Toch kan juist dat vasthouden ons belemmeren om de weg van de liefde volledig te gaan. Loslaten betekent dan ruimte maken voor Gods aanwezigheid in ons leven. Zo kan onze liefde wortelen in Hem en vrucht dragen voor anderen.