zaterdag in week 27 door het jaar

GELUK, GELUKKIGER, HET GELUKKIGST …
Lc 11, 27-28

Beste mensen, over gelukkig zijn wordt regelmatig gesproken. Maar wat maakt ons nu gelukkig? Daar zijn wel heel verschillende opvattingen over. In de tekst van vandaag is iets anders bedoeld dan hetgeen de reclames beloven. ‘Gelukkig worden’ heeft met een essentiële levensbehoefte te maken. Waar worden we gelukkig van?
De tekst die we gisteren hoorden over het feit vanuit welke macht Jezus de demonen uitdreef, gaat vooraf aan de tekst van vandaag. Het antwoord van Jezus is zo duidelijk dat een vrouw uit de menigte enthousiast uitroept: Gelukkig de schoot die U gedragen heeft en de borsten waaraan U gedronken hebt!

Wie is die vrouw uit de menigte die bij een groot aantal luisteraars zo enthousiast getuigt? Misschien een moeder, met een zoon waar ze zich al of niet zorgen over maakt, of misschien juist het missen van een zoon? Hoe dan ook, haar woorden roepen een duidelijke, enigszins ontnuchterende reactie van Jezus op: Gelukkiger zijn zij die naar het woord van God luisteren en ernaar leven. Jezus ontkent niet dat Hij blij is met zijn moeder, maar zegt dat je nog ‘gelukkiger’ wordt als je Gods woorden als basis van je leven in je hart opneemt en ernaar leeft. (Het is niet bedoeld als tegenstelling, maar als voortgaande beweging in jezelf).

De vraag is: worden wij echt helemaal gelukkig omdat we uit een goed nest komen, of omdat ons leven voorspoedig verloopt, of omdat we in dit deel van de wereld wonen waar welstand is, of geen veel voorkomende ernstige natuurrampen die ons teisteren? Waar worden we ten diepste gelukkig van?
Er zijn veel dingen op te noemen waar we gelukkig van worden, heel kleine dingen zoals de zon die schijnt, het uitbundig fluiten van een vogel, de glimlach van een naaste, het geuren van een bloem, een supermaaltijd met liefde bereid, een vriendelijk woord op het moment waarop we het juist nodig hebben. Of ook heel belangrijk: voor het feit dat onze kinderen het goed maken, of omdat we gezond zijn, enzovoorts.

Het is best een moeilijk te beantwoorden vraag of we werkelijk gelukkiger worden van het luisteren naar Gods woord dan het luisteren naar de beleving van andere geluksmomenten.
Het leven naar dat woord is trouwens niet altijd gemakkelijk. Toch zegt Jezus heel duidelijk, dat we daarvan nog gelukkiger worden. Dat luisteren doen we wel, maar ernaar leven is een hoofdstuk apart. We zijn nog onderweg, en proberen het, maar zijn ook beperkte mensen. Wat Jezus de menigte aanraadt is een levensopdracht. Hij kent onze goede wil, maar hij heeft ten diepste weet van onze zwakheden. Hij wil ons bemoedigen en stimuleren om onderscheid te maken in de manier waarin en de vorm waarop we het geluk zoeken. In uiterlijke dingen, of in wezenlijke dingen. Die twee hoeven elkaar niet in de weg te staan. Alle gelukkigmakende ervaringen in ons leven kunnen op vele lagen beleefd worden. Misschien groeien we op den duur uit tot mensen die het goddelijke steeds meer in het menselijke ontdekken en minder leven in het ‘óf- óf’.

Laten we bidden

Heer Jezus,
wij staan in de menigte om U heen,
we luisteren naar uw woord,
horen wat U tegen ons zegt.
Wij willen U danken voor de wijsheid
die in uw woorden verborgen zit.
Help ons om deze in ons hart te bewaren
en in het menselijke geluk ook de Bron te ontdekken.
Bovendien open te staan
voor de ‘woorden van eeuwig leven’
die onze weg banen om die twee waarden
steeds dichter bij elkaar te brengen.
Wees Heer, aanwezig
in het kleine en grote geluk!
Amen

Beste mensen: ‘geluk, gelukkiger, het allergelukkist’, climax van woorden, een mix die we herkennen als we diep in onszelf durven te kijken.
Ricky Rieter