dinsdag in de 1e week van de veertigdagentijd

LEVEND IN GODS BEWEGING
(Bij Jes 55, 10-11 / Mt 6, 7-15)

Alles begint bij God, Schepper van hemel en aarde, bron van ons bestaan. Vanuit zijn liefde stroomt Hij – als het ware – voortdurend naar de aarde. Niet als een verre toeschouwer, maar juist als iemand die zich in het hart van ons menselijk bestaan innig nabij maakt. Dit belichaamde Hij in zijn Zoon Jezus Christus, die niet alleen fysiek onder ons heeft gewoond, maar ons ook in alle tijden nabij blijft als een goddelijke aanwezigheid. Op dit alles mogen wij als mensen een antwoord geven. We zijn niet alleen geroepen om ontvangers en dragers te zijn van wat Hij schenkt, maar ook om actief gehoor te geven door een leven te leiden waarin zijn liefde zichtbaar wordt in onze relaties met elkaar, en wel vanuit zijn inwoning. Met onze daden van goedheid geven wij terug wat we ontvangen hebben.

Welnu, deze stroom, deze beweging, lezen wij vandaag bij Jesaja:
‘Zoals regen of sneeuw neerdaalt uit de hemel en daarheen niet terugkeert zonder eerst de aarde te doordrenken, haar te bevruchten en te laten gedijen, zodat er zaad is om te zaaien en brood om te eten – zo geldt dit ook voor het woord dat voortkomt uit mijn mond: het keert niet vruchteloos naar Mij terug, niet zonder eerst te doen wat Ik wil en te volbrengen wat Ik gebied.’

Als mens zijn we geroepen om in deze beweging te gaan staan: ontvangen, dragen en teruggeven. Hierdoor geven we God een gezicht op aarde in onze omgang met de schepping en met elkaar. De Kerk is geroepen dit als gemeenschap te belichamen vanuit Christus, haar levend Hart. Maar het reikt veel verder dan de grenzen van de katholieke Kerk of andere christelijke gemeenschappen: elk mensenkind is geroepen om terug te geven wat het ontvangen heeft, door een leven te leiden dat getekend is door wat zijn Schepper in wezen is, namelijk liefde.

Om de mens te helpen in deze beweging te blijven staan, geeft God ons een kostbaar hulpmiddel: het gebed, en in het bijzonder het Onze Vader, waarvan we vandaag in het evangelie horen hoe Jezus het aan zijn leerlingen leert. Met dit gebed nodigt Jezus ons uit om steeds opnieuw in eenvoud en vertrouwen naar God terug te keren. Het Onze Vader is zowel lofzang als dankzegging én smeekgebed, waarin we erkennen en verwoorden dat we zijn genade nodig hebben. We vertrouwen onze dagelijkse behoeften aan God toe, vragen om vergeving en verbinden ons ertoe ook zelf vergeving te schenken. We bidden dat we behoed mogen zijn voor het kwaad en bewaard blijven in zijn liefde.

Het gebed is een essentieel onderdeel van de beweging waarin God en mens elkaar ontmoeten. Het Onze Vader vat deze wisselwerking en interactie schitterend samen. Prachtig en vol betekenis zijn de woorden waarmee wij het Onze Vader afsluiten: "Want van U is het koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid, in eeuwigheid. Amen." Hiermee geven wij uitdrukking aan wat hierboven is beschreven: alles wat wij ontvangen hebben, geven we terug in dankbaarheid, verbonden in die eeuwigdurende stroom van leven tussen God en mens.

Laten we bidden

God,
bron van alle leven,
schenk ons uw genade,
dat wij, gedragen door gebed,
steeds liefdevol mogen leven
in de beweging en stroom
van ontvangen en geven.
In Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we - arm van geest - ontvangen en geven, en zo God een gezicht geven in ons dagelijks leven.
Een toegewijde dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Wanneer je het gebed ingaat is het goed om - voor je woorden gebruikt - eerst een tijdje stil te zijn. Niets zeggen, geen gebedenboeken. Stilte. Verinnig je met de Heilige Geest die niet enkel in je is, maar ook in je 'borrelt'. Hij bidt reeds in je voor jij daar al zat. Hij doet je verlangen, Hij doet je - al dan niet letterlijk - knielen. Hij opent je hart. Verinnig je met dat geborrel. Laat het toe. Laat het gebeuren. Wees je in stilte gelovig bewust van de beweging waarin de Geest je brengt: Door God ben jij gewild en bemind, van Hem ontvang je, in Hem mag jij leven en geven. Vanuit dit lofgebed zonder woorden kan je eventueel overgaan naar woordgebed: het Onze Vader, of andere gebeden. Maar blijf in de Geest bidden. Christus in jou.