zondag 8 door het jaar C

HERBRONNEN AAN HET LEVEND WATER

Doorheen de geschiedenis heeft de Kerk steeds opnieuw gebouwd aan een verhaal van geloof, hoop en liefde. Zij heeft onvermoeibaar gewaakt over haar diepste kern: Jezus Christus, die haar levend hart vormt. Dit hart heeft zij steeds opnieuw uitgedragen, door alle eeuwen en over alle grenzen heen. Vele miljoenen mensen hebben in haar naam, door hun daden en woorden, Gods liefde tastbaar en zichtbaar gemaakt. Een fantastisch verhaal!

Maar eerlijkheid gebiedt ons ook nederig te erkennen dat niet alle bladzijden van haar geschiedenis even zuiver en glanzend zijn geweest. We moeten durven zien waar we als Kerk tekortgeschoten zijn, om werkelijk getuigen van Christus' boodschap te kunnen zijn of worden.

We denken hierbij aan de donkere momenten van de kruistochten in de middeleeuwen, waarin geweld ten onrechte werd gerechtvaardigd in naam van God. We zien hoe corruptie en machtswellust doorheen de tijden soms de ware boodschap van nederigheid en dienstbaarheid overschaduwden. Ook het teveel benadrukken van uiterlijke vroomheid leidde soms tot verlies van de innerlijke, mystieke ervaring waarin God werkelijk ontmoet wordt. Bovendien werd er vaak een harde, oordelende God gepredikt, terwijl juist het evangelie voortdurend spreekt over Gods grenzeloze barmhartigheid, waarin iedere zondaar wordt uitgenodigd om tot Hem terug te keren. En in onze tijd worden we geconfronteerd met de pijnlijke realiteit van seksueel misbruik binnen de Kerk en het tragisch verbergen van deze ernstige feiten.

Juist daarom is het essentieel terug te keren naar onze wortels, naar Christus zelf. Hoe heeft Hij geleefd en wat heeft Hij werkelijk onderwezen? Dit brengt ons bij het evangelie van deze zondag. Jezus leert ons vandaag om eerst in ons eigen hart te kijken voordat we de ander aanspreken. Alleen vanuit een zuiver hart, dat nederig en eerlijk durft te kijken naar eigen falen, kan, vanuit berouw, werkelijke goedheid en waarheid stromen. Jezus wijst ons op onze verantwoordelijkheid: we moeten eerst de balk uit ons eigen oog verwijderen voordat we naar de ander toestappen.

De Kerk is geroepen zich te verdiepen in wat werkelijk centraal staat in Jezus' boodschap: Gods barmhartigheid. Denken we hierbij aan prachtige verhalen zoals dat van de verloren zoon die terugkeert naar zijn vader, de ontmoeting van Jezus met de Samaritaanse vrouw bij de put, of Zacheüs die onverwacht genade ervaart. Elk van deze verhalen openbaart hoe Gods barmhartigheid niet slechts abstracte theorie is, maar levende werkelijkheid, tastbaar en voelbaar. Moge de Kerk opnieuw haar thuis vinden in deze verhalen van barmhartigheid, zodat zij deze ook authentiek en vol overtuiging kan verkondigen aan de wereld.

Het is tijd om met een frisse blik opnieuw naar onze sacramenten te kijken: de doop, de eucharistie, het huwelijk en de biecht zijn prachtige geschenken waarin de genade van Christus zichtbaar en voelbaar wordt. Laten we nieuwe wegen zoeken om deze sacramenten toegankelijk te maken, zodat mensen opnieuw de kracht van Gods nabijheid ervaren.

Ik denk dat de Kerk bovenal het gebed centraal moet stellen. Het gebed is immers de ontmoeting met de Heer zelf, een levende ontmoeting die ons hart vult met zijn aanwezigheid. Vanuit deze ontmoeting kunnen we Hem werkelijk liefhebben en van Hem uit leven, gedragen door zijn genade. Dit zou vooraf moeten gaan aan elke vorm van verkondiging en uitdraging.

Laten we ons steeds bewust zijn van het feit dat de Heilige Geest in ons leeft. Kerk-zijn is niet het resultaat van menselijke inspanning, maar het vruchtbaar gebeuren van Pinksteren. De hulp en de genade van de Heilige Geest, die ons dagelijks opnieuw gegeven wordt, zou het hart moeten zijn van ons christenzijn. Enkel vanuit de Geest kan de Kerk werkelijk vrucht dragen - Christus in en met en door ons - als een zuivere boom die overvloedig goede vruchten voortbrengt.

Laten we bidden

Heer Jezus,
leer ons als Kerk steeds opnieuw U te ontmoeten.
Maak ons hart nederig en zuiver,
zodat wij vanuit onze verbondenheid met U
uw grenzeloze barmhartigheid
vol overtuiging mogen uitdragen in deze wereld.
Om deze genade bidden wij,
vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, laten we ons hart vullen met Christus, opdat onze daden en woorden Hem zichtbaar mogen maken.
Zegenrijke zondag !
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ook wij hebben donkere bladzijden in onze levensgeschiedenis; tijden of momenten waarop we de duisternis meer liefhadden dan het licht. Durven we in alle oprechtheid in de spiegel van ons eigen leven kijken? Niet om onszelf te veroordelen of klein te maken alsof we niets waard zijn. Jezus is gekomen voor hen die ziek zijn... weet je wel. Laat Hem toe. Heet Hem welkom in je gebrokenheid, in je pijn. Laat je door Hem aanraken en helen. En moge je – vanuit dat feest van barmhartigheid – nu zelf barmhartig zijn naar ieder ander. Vergeef, omarm, heb lief. Laten we als Kerk Gods goedheid zichtbaar maken.