donderdag na aswoensdag

OP DE TWEESPRONG VAN LEVEN EN DOOD
(Bij Deut 30, 15-20 / Lc 9, 22-25)

Vandaag horen we Mozes zeggen tot het volk: 'Besef goed, vandaag stel ik u voor de keuze tussen voorspoed en tegenspoed, tussen leven en dood.' Laten we deze woorden niet enkel beluisteren als een oude tekst van lang geleden, maar laat ze binnenkomen in je hart als een uitnodiging van God zelf. Waarvoor kies je: voor het leven of voor de dood?

Kiezen we voor een cultuur van leven, of voor een cultuur van dood? Wie naar de wereld kijkt of dagelijks luistert naar het journaal, merkt dat de keuze voor de dood helaas vaak gemaakt wordt. Dat mag je beslist letterlijk nemen. De oorlogen van vandaag zijn daarvan het meest schrijnende voorbeeld. Dat is niet alleen intriest, maar ook godgeklaagd! Paus Franciscus noemt oorlog 'altijd een nederlaag voor de mensheid'.
Wat als men eens – als grote mensen – de moed zou hebben om al eens te beginnen met de wapens te laten zwijgen en aan tafel te gaan zitten - en te blijven zitten - tot er daadwerkelijk een oplossing komt, hoe lang dat ook duurt? In plaats daarvan kiest men voor overheersing en geweld, met veel doden, pijn en ellende van dien.
Denk ook aan de absurditeit van de wapenwedloop, waarbij miljarden worden geïnvesteerd in vernietiging, terwijl zoveel mensen wereldwijd gebrek lijden. Schrijnend!

Maar het gaat niet allen over oorlog en bewapening. De cultuur van de dood manifesteert zich ook heel subtiel in oppervlakkige genoegens en egoïsme die de mens vaak uitputten. Laten we hierbij ook maar in ons eigen hart kijken. Hoe vaak is ons ego de grote stimulans voor het maken van tientallen kleine keuzes in de loop van de dag, waarvan we ons kunnen afvragen of ze keuzes zijn voor het leven...

Kiezen voor het leven vraagt een bewuste beslissing. Het betekent kiezen voor verbondenheid met God. Als christen betekent dit de weg gaan van het evangelie, Christus volgen, ons hechten aan Hem als bron van leven.

Hem volgen vraagt dat we afstand nemen van ons oppervlakkige, ego-gerichte bestaan, om zo ruimte te maken voor onze diepste identiteit: ons geschapen zijn naar Gods beeld en gelijkenis. Leven vanuit deze kern is kiezen voor een cultuur van leven.

In het evangelie van vandaag nodigt Jezus ons uit om - in navolging van Hem - dagelijks ons kruis op te nemen. En dan gaat het hier niet om een lastige verplichting, maar om een bewuste keuze voor de liefde.

Elke medemens, wie het ook is, draagt diep in zich het beeld van een bedelaar; een bedelaar naar liefde. Het zien van deze diepere behoefte bij iedere mens helpt ons om het kruis niet als last, maar als een uitnodiging tot liefde te ervaren. Deze kruisliefde omarmen, hierop ja zeggen vanuit Christus' inwoning, geeft ons leven niet enkel zin, maar geeft ook leven aan de wereld. Dit is een diepe waarheid!

Wie consequent kiest voor de liefde, zal sowieso ook het kruis van 'vervolging' tegenkomen. Dit laatste is een sterk woord, maar ik denk zeer actueel. Je kan het zachter uitdrukken: het kruis van de tegenwind, van mensen die niet akkoord gaan met de keuzes die jij maakt, mensen die totaal anders denken en anders kiezen. Hebben we de moed om als christen ook dit kruis te omarmen? Heel trouw, met alle consequenties die die weg met zich kan meebrengen...

Heel bewust kiezen om zelf sober te leven, te delen met hen die minder hebben, daadwerkelijk (dus in de daad) oog en hart hebben voor de armen in onze samenleving, opkomen voor recht en voor hen die lijden onder onrecht, en in gesprekken en vergaderingen dit steeds (verstandig en liefdevol) aan de orde brengen... Dit vraagt moed. En de tegenwind zal er zijn. Jezus spreekt er vaak over in de evangelies.
Maar ook hier geldt: kiezen we voor het leven, of heulen we mee met een mentaliteit die ons in de diepte wegtrekt van het leven?

Mensen, we zijn de veertigdagentijd gestart. Moge het een tijd zijn van verinnerlijking, van biddend mijmeren over onze diepste roeping. Laten we bewust leven en ons de vraag stellen waarvoor we kiezen: voor een cultuur van de dood, of voor een cultuur van het leven.

Laat ons in evangelische vreugde kiezen voor God, kiezen voor het leven. Laat ons de liefde bezingen, ook in tijden van duisternis.

Laten we bidden

Heer,
wij bidden om uw genade
dat wij van binnenuit
mogen kiezen voor het leven,
voor verbondenheid met U
en liefde voor onze medemens.
Maak ons tot mensen
die vreugdevol uw evangelie leven.
En moge er vrede komen.
Amen.

Geliefde mensen, laten we het kruis omarmen als een weg van ware liefde. Laten we dit altijd biddend doen, vanuit een diepe verbondenheid met de Heer.
Zegen over deze dag.
Met een genegen groet, kris

---

Om mee op weg te gaan

Iedereen kent wel dat dagelijkse gevecht in zichzelf tussen licht en duisternis. Zijn we bereid om tijdens deze veertigdagentijd bewust te groeien en werkelijk te kiezen voor een cultuur van het leven, ook in ons eigen hart? Durven we heel gericht keuzes te maken die het leven – de liefde dus – dienen? Moge de Heer hierbij onze levende wegwijzer zijn.