dinsdag in de 11e week door het jaar

LIEFHEBBEN TOT OP HET SCHERPST VAN DE SNEDE

Gisteren hoorden we Jezus zeggen dat je de andere wang moet toekeren wanneer je geslagen wordt. Vandaag gaat Hij nog verder: “Heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen.” Jezus legt de lat wel héél hoog. Zeg dit maar eens aan iemand die vernederd, verraden of kapotgemaakt is. Aan mensen die dagelijks leven met angst, pijn of onrecht. Dan klinkt deze oproep als iets bijna onmenselijks.

Maar laat de woorden van Jezus ook maar klinken aan ons adres. Heel beslist hadden of hebben ook wij relaties die verziekt zijn geraakt. Familieleden met wie het contact verbroken is. Mensen die iets in ons kapotgemaakt hebben. Onuitgesproken spanningen, koude afstand, diepe teleurstelling. Het zijn niet alleen bepaalde wereldleiders die verzoening uit de weg gaan – ook wij weten heel goed hoe moeilijk het is om niet in bitterheid te blijven hangen. Hoe verleidelijk het is om de ander af te schrijven, of jezelf te verharden. En toch: juist daar klinkt Jezus' stem.

Ze komt van Iemand die zelf het onrecht tot in het uiterste zou ondergaan, die gemarteld en gekruisigd zou worden. En juist daar, op dat kruispunt van geweld en verraad, bad Hij: “Vader, vergeef het hun.” Geen wraak, geen woede. Alleen liefde. Wat een spiegel!

Net zoals gisteren mogen we ook hier zeggen dat die liefde niet voortkwam uit menselijke kracht, maar uit verbondenheid met de Vader. Jezus leefde vanuit een geloof dat niets Hem kon ontnemen wat wezenlijk was. Zelfs in het diepste lijden wist Hij zich Zoon en kind van God. Hij beantwoordde het kwaad niet met kwaad, maar met een liefde die blijft bestaan waar alles lijkt verloren.

Net zoals bij Jezus vraagt dat ook van ons een diep geloof. Een geloof dat zegt: “Mijn waardigheid hangt niet af van wat mensen mij aandoen. Mijn leven ligt in Gods hand.” Alleen vanuit dat fundament kunnen wij iets van deze weg gaan. Niet als een weg van mooie woorden, maar als een manier van mens-zijn. Geen wraak, maar gebed. Geen vergelding, maar trouw. Geen parade van macht, maar een kruis dat gedragen wordt met liefde.

Laat dat kruis onze spiegel zijn. En laat het ons vormen tot mensen die niet verharden, maar blijven liefhebben - tegen de stroom in. Mensen die niet uit cynisme zwijgen, maar in stilte blijven bidden. Mensen die niet het laatste woord willen, maar het woord van de Gekruisigde laten weerklinken in hun hart. Dat is wat Jezus ons vandaag voorhoudt.

Laten we bidden

Heer Jezus,
U hebt liefgehad tot het uiterste,
ook toen U geslagen werd en gekruisigd.
Laat uw woorden in ons hart weerklinken,
ook wanneer wij gekwetst zijn of verbitterd raken.
Leer ons bidden waar wij ons liever zouden afsluiten,
vergeven waar wrok dreigt te groeien,
en beminnen waar het ons onmogelijk lijkt.
Verbind ons met U,
zoals U verbonden bent met de Vader,
opdat wij kinderen van het Licht mogen zijn.
Maak ons zachtmoedig, trouw en sterk in de liefde.
Amen.

Geliefde mensen, moge de Gekruisigde ons hart vormen naar het Zijne.
Een mooie dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

We kennen allemaal wel relaties waarin iets is vastgelopen: afstand die gegroeid is, pijn die niet werd uitgesproken. De woorden van Jezus kunnen ons helpen om niet toe te geven aan bitterheid. Liefhebben betekent niet dat alles zomaar opgelost raakt, wel dat we innerlijk beschikbaar blijven voor een nieuw begin. Laten we onze onvolkomenheid neerleggen in de schoot van de Heer, opdat Hij ons moge aanraken en genezen.