woensdag in de 11e week door het jaar

JE HART LATEN SPREKEN
(Bij 2 Kor 9, 6-11; Ps 112, 1-4. 9;  Mt 6, 1-6. 16-18)

Beste mensen, de lezingen van vandaag confronteren ons met onze eigen houding van waarachtigheid.
In de tweede brief aan de Korintiërs legt Paulus onder andere de nadruk op je bereidheid om ruimhartig te geven, namelijk van de rijkdom die je zelf ontvangen hebt. Ruimhartig, dus met een ruim hart. Niemand dwingt je om veel te geven. Het ‘geven’ kan je overigens wel met vreugde vervullen.

God heeft lief wie blijmoedig geeft.

Wat wil Paulus daarmee zeggen? Minstens zegt hij iets over God, die de gever is van alle gaven. Uit Hem komt ook de vreugde voort.

God heeft de macht u te overstelpen met al zijn gaven zodat u altijd en in alle opzichten voldoende voor uzelf hebt en ook nog ruimschoots kunt bijdragen aan allerlei goed werk.

Paulus wil de mensen en ons uitnodigen om, zoals God zelf doet, ook ruim te zaaien, niet voor zichzelf alleen, maar voor ieder die het nodig heeft. Dan mogen wij, zoals Hij, de behoeftigen blij maken. Veel en ruim zaaien, om zoveel te oogsten dat niemand meer honger heeft. Dat zou toch geweldig zijn. En vervolgens God ervoor danken, want uit die bron komt alles voort.

Mij valt op dat er in dit kleine stukje tekst van Paulus, veel grote woorden staan die ruimte geven: overvloedig zaaien, overvloedig oogsten, blijmoedig geven, u te overstelpen met al zijn gaven, ruimschoots bijdragen, in alle opzichten, gul uitdelen, voor altijd, uw vrijgevigheid, rijke oogst, in ieder opzicht rijk…

Ik denk dan ook aan Gaza. Hoe moeten deze woorden overkomen, woorden over de overdaad van Gods gaven, door mensenhanden. Die handen zijn er wel, en God is niet veranderd. Hij is zeker aanwezig in alle noodlijdenden. Maar hoe? We staan voor een mysterie waarin ons geloof en onze hoop danig op de proef worden gesteld.

Kortgeleden zei iemand: ’Ik zet de televisie niet meer aan, ik kan het niet meer horen.’ Begrijpelijk, de onmacht om te helpen is groot, maar mogen we dan onze aandacht en het gevoel van verantwoordelijkheid terugtrekken? Ons gebed, en onze ‘aanwezigheid’ mag overvloedig blijven. Altijd opnieuw kunnen we de nood in Gods handen leggen. Juist die beweging mag niet stoppen! Ons hart mag onophoudelijk blijven kloppen voor alle noodlijdenden. Onze onmacht mogen we in zijn liefdevolle hart leggen. Ook Hij lijdt onder hetgeen er gebeurt.

In het evangelie treffen we gedachten aan over onze diepste motivatie. We mogen er niet groot op gaan dat we iets goeds doen ten aanzijn van anderen.
Wat wij doen voor een ander komt altijd voort uit de eeuwige bron van Gods liefde die we zelf ontvangen hebben.£

Pochen over eigen goedheid is wel een heel scheef en onzuiver beeld van wat liefde is. Franciscus van Assisi noemt ‘God danken’ het teruggeven aan God wat je zelf gekregen hebt. Dat is een prachtige gedachte.
Zo is het ook met het gebed. Doe het in het verborgene, het gaat niet om jou, maar je schakelt Gods liefde in. Beter kan gewoon niet.
Het rondbazuinen wat je omwille van anderen doet werkt tegendraads. Je ‘verdienste’ gaat dan verloren. God kent je hart en heeft je lief om je zuivere instelling. Over beloning hoef je niet na te denken. Hij kent ons hart door en door. Uitzien naar beloning is ook tegendraads.

Laten we bidden

Goede Vader, gever van alle goeds,
leid ons en onze wereld in het goede spoor.
Wij voelen ons zo machteloos  om alle nood te lenigen,
maar wij willen trouw blijven aan het ingeschakeld zijn
in uw verlossingswerk dat U ook in onze handen hebt gelegd.
Geef ons de kracht en het vertrouwen om in alle eenvoud
te volbrengen wat voor ons mogelijk is,
en zuiver onze geest bij al wat we doen
en zuiver ook ons gebed.
De oprechten worden gezegend (ps 112,2b)
Door Jezus onze Broeder en Heer.
Amen

Beste mensen, ga met God  in grote dankbaarheid en Hij zal met jou zijn en met de hele wereld, ook al zie en ervaar je dit niet altijd.
Ricky

---

Om onderweg hiermee bezig te zijn

Laat je inkeer niet verslappen. Bevraag je eigen handelen, en ook je motivatie om dingen wel of niet te doen. Hoe zuiver ben je? Omwille van de wereld om je heen en omwille van jezelf?

Wat beweegt je van binnenuit? In de verborgenheid van je hart?