dinsdag in de 19e week door het jaar

DE HEER IN ONZE BUURT

Jezus zegt vandaag: “Wie in mijn naam één zo’n kind ontvangt, die ontvangt Mij.” Hij maakt duidelijk dat Hij zich vereenzelvigt met de kleinste, de minst aanzienlijke, wie weinig te bieden heeft in de ogen van de wereld. Wie zo iemand ontvangt, ontvangt Hemzelf. Het gaat niet alleen om kinderen in letterlijke zin, maar om allen die kwetsbaar zijn, afhankelijk, onbeschermd. In hun ogen kijkt Hij ons aan. In hun stem spreekt Hij tot ons.

Velen vragen zich in onze tijd af: “Waar kan ik Jezus ontmoeten? Waar is Hij tastbaar aanwezig in ons leven van alledag?” Jezus geeft daarop een eenvoudig en klaar antwoord: in het kwetsbare, heel concreet. Wanneer je een woonzorgcentrum binnenstapt en een kamerbezoek brengt aan vier bewoners, dan heb je Jezus vier keer ontmoet. Als je tijd neemt om bij een bedelaar te gaan zitten langs de kant van de weg, met hem spreekt, hem een tas soep brengt, dan heb je Jezus ontmoet. Wanneer je aanbelt bij iemand in je straat die door een moeilijke periode gaat en je schenkt hem aandacht en een luisterend oor, dan heb je Jezus ontmoet.

Je kunt Hem vinden in het kind dat met schuchtere blik je aandacht zoekt. In de zieke die wacht op een vriendelijk woord. In de gevangene die hunkert naar een brief of bezoek. In de vluchteling die zich verloren voelt in een voor hem vreemd land. In de buurvrouw die door rouw en eenzaamheid gebukt gaat. Hier geldt wat Jezus elders zegt: “Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de geringsten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan” (Mt 25,40). Het zijn ontmoetingen waarin niets spectaculairs gebeurt, maar waarin God zelf aanwezig is, verborgen in het kwetsbare.

Jezus vraagt ons om niet te kijken naar wat iemand ons kan teruggeven, maar om te ontvangen zonder berekening. Ontvangen betekent hier: ruimte maken, opnemen in je hart, werkelijk aanwezig zijn.

Zo’n ontmoeting verandert je. Niet alleen omdat jij de ander helpt, maar omdat jij Jezus ontmoet in de ander. Je stapt een kamer binnen, je zet je naast iemand neer, je luistert, je deelt. Het is eenvoudig. Het is klein. Maar in dat kleine gebeurt het grote: God komt aanwezig en openbaart zich in de liefde die daar gebeurt.

Wie zo leeft, mag zich herkennen in de woorden uit de eerste lezing: “Wees vastberaden en standvastig. Wees niet bang, want de Heer, uw God, gaat met u mee.” Mozes sprak die woorden tot Jozua, maar ze klinken ook tot ons. Elke keer dat we de stap zetten naar een kwetsbare mens, gaan we een stukje onbekend land binnen. Soms is dat een situatie die we spannend vinden. Soms betekent het dat God ons uitnodigt om onze comfortzone te verlaten, onze gewoontes los te laten, en onszelf open te stellen voor wat Hij wil doen doorheen ons. Het vraagt moed, maar we mogen weten dat de Heer zelf ons daarin voorgaat.

In elke ontmoeting met de kleinste is Hij het die ons tegemoetkomt. In elke stap naar de ander is Hij het die naast ons gaat. Zo worden wij dragers van zijn belofte, en proef je in het gewone de nabijheid van God. En dat schenkt vrede en vreugde, niet alleen als gevoel, maar als vrucht van zijn aanwezigheid: een deelhebben aan het leven van Christus zelf.

Laten we bidden

Heer Jezus,
geef mij ogen die U herkennen
in wie klein en broos is,
in de blik van wie zich alleen voelt,
in de stem van wie om nabijheid vraagt.
Schenk mij de bereidheid
om mijn comfortzone te verlaten
en mij te laten vinden door uw liefde.
Moge ik vrede en vreugde vinden
in de ontmoeting met ieder ander.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge wij in de ontmoeting met de ander de liefdevolle aanraking van Christus ervaren.
Een vredige dinsdag in het licht van Christus.
kris

---

Om mee op weg te gaan

Herken jij de Heer in wie broos en onopvallend is in jouw straat of buurt? Ben je bereid, in zijn naam, je deur en je hart voor hen te openen? Door jouw stap groeit het koninkrijk van God.