6 aug - Gedaanteverandering van de Heer

ZE KLOMMEN DE BERG OP OM TE BIDDEN
(Bij Lc 9, 28b-36)

Bekend is het evangelie van de gedaanteverandering, omdat het voorkomt bij drie evangelisten: Matteüs, Marcus en Lucas. Ieder vertelt het, met kleine variaties, op een eigen manier. Vandaag is Lucas aan het woord.

Wat valt op? Het eigenlijke verhaal waar het om gaat, daar worden de drie leerlingen van Jezus, Petrus, Johannes en Jacobus, pas bij betrokken als ze, hoe ongelooflijk het ook kan klinken, uit een diepe slaap wakker worden.
Gingen ze niet de berg op om te bidden? Misschien waren ze van de klimtocht zo moe geworden dat er nog geen ruimte was voor gebed. Zoiets herkennen we zelf ook wel binnen ons leven. Te moe, te druk gehad, te veel andere dingen die aandacht vragen, of om welke soortgelijke reden dan ook.

TERWIJL HIJ [JEZUS] AAN HET BIDDEN WAS VERANDERDE DE AANBLIK VAN ZIJN GEZICHT EN WERD ZIJN KLEDING STRALEND WIT.

Intussen is er van alles gebeurd met Jezus. Het lijken wel twee werelden die met elkaar botsen. De menselijke kant van de drie leerlingen en het goddelijk mysterie wat zich voor hun ogen ontvouwt. Die twee werelden horen wel bij elkaar in het verhaal. Jezus heeft er vast een bedoeling mee gehad om hen mee te nemen.

De drie mannen worden wakker en weten niet wat hen overkomt. Zijzelf waren in slaap gevallen maar Jezus was nog in gebed toen dit wonderbaarlijke verschijnsel zich voordeed. Ze zien Hem in volle heerlijkheid, in witte schitterende kleding, zo hebben ze Hem nog nooit gezien, zo stralend. Hij is in gesprek gewikkeld met twee mannen, waarin Mozes en Elia herkenbaar zijn. De drie leerlingen vragen zich waarschijnlijk wel af waar het gesprek over gegaan zou zijn. Wij weten intussen dat het onderwerp ‘zijn heengaan’ is. Bij de drie leerlingen zou een dergelijke gedachte nog op geen enkele manier binnenkomen. Zeker niet omdat ze nog onder grote indruk zijn van die stralende, nog steeds aanwezige, schittering.

Petrus neemt gewoonlijk het initiatief. Zo ook nu weer. Op het moment waarop Mozes en Elia zich terug willen trekken heeft hij een prachtig voorstel: Meester, het is goed dat we hier zijn, laten we drie tenten maken, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.
Herkenbaar, want ook wij zouden zo graag de schitterende momenten in ons leven vasthouden. De praktijk leert ons dat het niet kan. Leven is pas leven als we de stroom toelaten, ja toelaten de levensstroom die meestal anders is dan we verwachten. Zo ook in dit verhaal.

Een wolk beneemt hun het gezicht, En ze horen een Stem uit die wolk: DIT IS MIJN ZOON, MIJN UITVERKORENE, LUISTER NAAR HEM!

Wat betekent dat? Luisteren naar Hem? Deden ze dat dan niet? Ja waarachtig: Ze waren wel in diepe slaap gevallen toen ze eigenlijk met Jezus zouden gaan bidden.
In het indrukwekkende verhaal wordt een dringende boodschap aan hen doorgegeven. De laatste drie woorden blijven zeker hangen. ‘Luister naar Hem.’
Luisteren, en zich niet al te zeer te concentreren op hun eigen voorstellingen van wat de toekomst zal zijn van Jezus.
Luister naar Hem. Heb voeling met zijn proces. Laat je eigen zienswijze los, luisteren en volgen.

Gebed en verstilling zijn nodig om te kunnen horen en verstaan, hoe Jezus’ weg  zou gaan verlopen. Ze zullen vreselijke dingen mee gaan maken met Jezus. Vandaag leek het allemaal zo superheerlijk, al was het maar kort. Het is, als het ware een boodschap vooraf om, als het straks moeilijk wordt, zich toch dit schitterende en stralende te herinneren.  Het is een geschenk vooraf om hen te sterken en langzaam te leiden naar het bewustzijn dat heerlijkheid en lijden twee vormen zijn van de levensweg van Jezus. En dat geldt voor ieder volgeling van Hem. Ook voor ons. Heerlijkheid en pijn zijn de realiteiten van elk leven, maar zeker voor mensen die geloven in zijn boodschap. Deze pijn is nooit het laatste. Dat lijkt een schrale troost. Jezus werd erop voorbereid, maar de drie leerlingen ook. Op dit grootste moment van openbaring wordt er een tipje van de sluier opgelicht. Ze durven er niet over te praten. Het maakt hen stil. In de stilte van hun hart zal er een gebed opgeweld zijn. Daarvoor waren ze ook de berg opgegaan. Achteraf ontdekt, maar toch.

Laten we bidden

Jezus,
de drie leerlingen krijgen een ‘les’, maar de openbaring op die berg heeft niet met hun verstand te maken, maar met een diep innerlijk weten wie U bent: Zoon van God, Zijn uitverkorene.
U, Jezus, leerde ons dat luisteren en volgen in stilte, de enige weg is naar ten diepste verstaan de verborgen wegen ten leven, leven in overvloed, ook als de koers anders is dan we verwachten.
Uzelf bent met de stroom meegegaan, vanuit uw verbondenheid met de Vader. Maak ook ons open voor uw weg.
Amen, ja amen!

Beste vrienden, er is geen voorgeprogrammeerde weg die we kunnen bestuderen. Open je hart en luister!
Ricky

---

Om onderweg, al luisterend mee te nemen

Herken je in je leven gebeurtenissen waarop je niet begreep dat je weg anders liep dan je verwachtte? Gebeurtenissen waarin je misschien niet genoeg openstond voor het Licht, en je, als het ware, in slaap was gevallen?
Wat deed je toen je dit ontdekte? Had je de moed om diep van binnen te luisteren naar de stem uit de wolk? En hoe, voorbij aan eigen plannen, je je durfde te voegen naar de wezenlijke weg die minder voor de hand lag? Die weg die je ten leven leidde?