donderdag in de 18e week door het jaar

BESCHIKBAAR, OOK NA FALEN

Mozes was geen beginneling. Hij kende Gods stem, hij had het volk door de zee geleid, hij had veertig jaar verantwoordelijkheid gedragen. Toen het volk opnieuw begon te klagen en er dorst was, kreeg hij van God de opdracht om tot de rots te spreken en haar te bevelen water te geven. Maar Mozes liet zich meeslepen door zijn frustratie. In plaats van tot de rots te spreken, sloeg hij er tweemaal op met zijn staf. Het water stroomde - God bleef trouw aan zijn volk - maar Hij hield Mozes en Aäron de ernst van hun daad voor. Wat Mozes deed, was niet wat God hem gevraagd had. In een moment van kwaadheid greep hij terug naar het oude gebaar, alsof het volk door zijn kracht gediend moest worden, terwijl God hem enkel had gevraagd om zijn woord te spreken. Bij God gaat gezag niet uit van kracht, maar van het woord dat Hij spreekt en dat Hij ons toevertrouwt.

Ook Petrus was een groot figuur. Hij had zijn Meester beleden als de Zoon van de levende God. En Jezus had hem gezegend, hem zelfs ‘rots’ genoemd, hem de sleutels toevertrouwd. Maar kort daarna - zo lezen we vandaag - probeerde hij Jezus af te houden van het kruis. Hij dacht niet aan wat God wilde, maar aan wat hij zelf niet kon aanvaarden. Jezus sprak hem vermanend toe, maar wees hem als mens niet af. Hij bleef hem nabij, en zou hem verder vormen, doorheen vallen en opstaan, tot hij werkelijk een rots zou worden.

Mozes en Petrus zijn grote figuren in de Schrift, maar hun grootsheid blijkt niet uit hun volmaaktheid - zoals de lezingen vandaag laten zien. Wat hen groot maakt, is hun beschikbaarheid. Ze bleven luisteren, ook na hun fouten. Ze lieten zich aanraken door Gods nabijheid, door zijn rechtvaardige en barmhartige hand. En precies daarin ligt hun voorbeeldkracht.

God zoekt geen vlekkeloze mensen. Hij zoekt mensen die Hem blijven toelaten, ook na misstappen of wanneer het stormt in hun hart. Mensen die Hem niet wegduwen wanneer ze falen, maar zich opnieuw beschikbaar stellen. Zoals Mozes, die zijn pad verder ging, ook al zou hij het Beloofde Land niet betreden. Zoals Petrus, die na het “Ga terug, achter Mij” niet is weggelopen, maar is blijven volgen.

God kent onze binnenkant. Hij weet van onze verlangens naar goedheid, van onze onmacht om het juiste te doen, van onze schroom om verantwoordelijkheid te dragen. Maar Hij blijft roepen. En Hij is bij ons, met dezelfde barmhartigheid als waarmee Hij Mozes opzocht bij de tent en Petrus op het strand.

Beschikbaar zijn is niet hetzelfde als alles kunnen. Beschikbaar zijn is zeggen: Heer, hier ben ik, zoals ik nu ben. Met wat ik begrijp, en met wat mij ontgaat. Spreek, en leer mij weer luisteren.

God blijft grote en kleine mensen bij de hand nemen. Soms laat Hij water stromen waar dorheid was. Soms laat Hij ons zwijgen wanneer ons spreken te veel draait om onszelf. Maar altijd blijft Hij nabij. En wie zich openstelt voor zijn weg, zal dát ten diepste ervaren. Hij nodigt ons uit tot groei, tot mildheid voor onszelf en voor elkaar, tot een vertrouwen dat verder reikt dan menselijk inzicht.

Laten we bidden

Heer, U kent mijn hart,
met zijn verlangen en zijn schroom.
U weet waar ik vlucht,
en waar ik blijf staan.
Soms handel ik uit gewoonte,
niet uit vertrouwen.
Soms spreek ik te snel,
en luister ik te weinig.
Maar U blijft mij nabij,
met de mildheid van uw trouw.
U roept mij niet om wat ik kan,
maar om wie ik mag worden.
Leer mij beschikbaar te zijn voor uw weg.
Spreek tot mij,
en geef mij de moed om te antwoorden.
Laat mij groeien,
zoals U Mozes en Petrus hebt gevormd.
Blijf mij nabij, Heer,
ook wanneer ik struikel.
In diepe dankbaarheid,
amen.

Geliefde mensen, moge ons hart steeds opnieuw ontvankelijk worden voor de stem die ons roept voorbij onze eigen grenzen.
Een vredevolle donderdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Voel je je soms geestelijk gefrustreerd bij het besef dat je niet hebt gedaan wat God van je vroeg? Wees dan mild voor jezelf en veroordeel jezelf niet te snel - je hoeft je onmacht niet voor God te verbergen, je mag ze neerleggen in zijn schoot. Hij zal je in al zijn liefde ontvangen en telkens opnieuw opnemen in zijn dragende nabijheid.