zaterdag in de 19e week door het jaar

EEN ERFENIS DIE LEVEN GEEFT

Jezus’ woorden vandaag klinken hartelijk en eenvoudig: “Belet de kinderen niet bij Mij te komen.” Toch dragen ze ook een diepe ernst in zich.

Kinderen zijn een kostbaar geschenk, niet alleen voor hun ouders, maar voor de hele gemeenschap. Ze dragen de toekomst van de Kerk in zich, en de weg die zij gaan, wordt mede gevormd door wat zij van ons ontvangen. Als zij opgroeien, zullen ze zich herinneren wie hen de weg heeft getoond en wie hen heeft laten proeven van Gods nabijheid.

Wanneer onze kinderen het ouderlijk huis verlaten, kennen ze dan Jezus?
Zullen ze die wegen gaan waar ze Hem steeds dieper kunnen leren kennen?
Hebben ze zijn Woord mogen horen in hun jonge jaren in kerk en huiskring?
Hebben ze mogen proeven van christelijk gemeenschapsleven?
Hebben ze voorbeelden gezien van evangelisch engagement?
Hebben ze een Kerk gezien die vriend was met de armen?
Hebben ze leren onderscheid maken tussen goed en kwaad in het licht van het evangelie?
Hebben ze het verschil leren zien tussen de Kerk met een grote K, het levende Lichaam van Christus, en de kerk met een kleine k, zwak en ook soms zondig?
Hebben ze leren bidden, alléén en met anderen?
Hebben ze geleerd te leven in het licht van de eeuwigheid?

Dit zijn geen bijkomstigheden, maar wezenlijke bouwstenen voor een geloof dat hun leven zal dragen. Ouders, grootouders, peetouders, catecheten, leerkrachten en ieder die kinderen nabij is, dragen hierin een immense verantwoordelijkheid. Voor wie gedoopt is, werd die opdracht uitdrukkelijk uitgesproken op de dag van het doopsel, toen beloofd werd om het kind te begeleiden op de weg van Christus. Maar ook voor wie (nog) niet gedoopt is, blijft het een roeping van de gemeenschap om het kind te helpen groeien in een leven dat openstaat voor Gods liefde. Die roeping vraagt om daden, om voorbeeld en om trouw.

Kinderen hebben levende getuigen nodig die hen de weg tonen door hun eigen leven. Dat kan in de kleine gebaren van elke dag: samen stil worden voor het eten, een kaarsje branden in een kerk, een Bijbelverhaal vertellen bij het slapengaan, stilstaan bij het leed van een ander. Het kan ook in grotere momenten: samen deelnemen aan de liturgie, meewerken aan een diaconaal project, tijd maken voor geloofsvorming. Zo ontstaat er een bedding waarin het zaad van het evangelie kan wortelen.

Jezus legt vandaag zijn handen op de kinderen. Dat gebaar is zegenend, bevestigend, bekrachtigend. Hij ziet hun openheid en hun ontvankelijkheid, en Hij zegt dat wie zo is, het Koninkrijk van de hemel toebehoort. Wij worden uitgenodigd om niet alleen kinderen naar Hem te brengen, maar ook zelf opnieuw te worden als zij: vertrouwend, ontvankelijk, zonder voorbehoud. In de nabijheid van kinderen ontdekken wij opnieuw dat geloof begint bij ontvangen. Het gaat om het toelaten dat God ons aanraakt en ons hart vormt.

De eerste lezing laat Jozua spreken, die het volk vraagt om te kiezen: de Heer dienen of andere wegen gaan. In het licht van het evangelie kunnen we zeggen dat telkens wanneer wij kinderen naar Jezus brengen, wij ons besluit om Hem te volgen vernieuwen en meeschrijven aan een geloofsgeschiedenis die zich over generaties heen uitstrekt.

Laten we bidden

Heer onze God,
U roept ons om te kiezen,
U alleen te dienen,
en geen andere wegen te gaan.
Wij willen met ons huis U volgen,
en kinderen bij U brengen.
Geef dat wij trouw blijven,
in woord en in voorbeeld,
opdat uw zegen blijft
over generaties heen.
Vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, mogen wij samen wegen openen waar kinderen vreugde vinden in Gods nabijheid, zodat hoop en geloof blijven bloeien, nu en in de toekomst.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Het geloof doorgeven aan jonge generaties is vandaag geen vanzelfsprekendheid. In een wereld waar Gods stem vaak overstemd wordt, hebben zij des te meer behoefte aan mensen die getuigen van zijn liefde. Laten we hen bij Jezus brengen, hen een plaats geven in ons midden, hen ontvangen mét hun vragen en hun hart openen voor het evangelie.