Van Woord naar leven

De verzen die we vandaag horen uit het boek Hooglied gaan over verliefdheid; over een wederzijdse verliefdheid; een verliefdheid in de diepe betekenis van het woord, ver voorbij romantiek en spontaan buikgevoel. Hier gaat het om een goddelijke verliefdheid; een verliefdheid die geworteld zit in God zelf, een verliefdheid die opwekt, die fris is, die zingt van vreugde. Het is verliefdheid langs beide kanten. En dat maakt de verliefdheid juist zo vol, zo levendig, zo vruchtbaar. Het wordt een samensmelten van twee geliefden. Mooi zijn de woorden die de schrijver heeft gekozen om de liefde van God te bezingen. Als een jong hert snelt Hij naar ons toe, springend over de bergen, dansend over de heuvels, kijkend door het venster of Hij ons ziet ... Prachtig. Zo is God, oud misschien in jaren, maar zo jong en jeugdig in zijn liefde; fris, blij, enthousiast... tot over zijn goddelijke oren verliefd. Ja, zo kijkt God naar ons. Zo komt, wat zeg ik... zo ‘snelt’ Hij naar ons toe. Wie we ook zijn,...

God bezocht Maria via zijn engel. Wat een gebeuren! En dan nog wel met de aankondiging dat zij de Zoon van de Allerhoogste zou dragen. Onvoorstelbaar, maar waar. Eerst was er schrik, huivering, vragen, maar uiteindelijk zei Maria wel ‘ja’ tot de engel, wat een heus scharnierpunt zal worden in de geschiedenis. Hoe komt het dat Maria ‘ja’ zei? Wel, we kunnen dan samenvatten in de woorden: ‘Als God er is voor mij, dan ben ik er voor Hem.’ Wederkerige liefde noemt men dat. Liefde roept op tot liefde. Liefde wekt liefde. Ook al zijn wij in onze persoon niet uitgekozen, zoals het bij Maria wel het geval was om Jezus te dragen en te baren, in wezen zijn we wel uitgenodigd tot hetzelfde ‘ja’. God komt niet anders tot ons dan Hij tot Maria is gekomen. In zekere zin vraagt God ook aan ons: ‘Ben je bereid de Heer te dragen, en te baren voor de mensheid?’. God kiest ieder van ons, Hij kiest u, Hij kiest mij, en spreekt ieder aan bij onze naam, heel persoonlijk, zeer gericht. Hij doet dat niet zo e...

Zacharias werd door de engel letterlijk door stomheid geslagen toen deze hem de vraag stelde hoe hij kon weten of dit spreken van hem wel waar was. Misschien vinden we dat Zacharias overdreven behandeld werd. Negen maanden niet mogen spreken... dat is nogal wat... En toch... Deze negen maanden waren voor Zacharias beslist een tijd van diepe genade; een tijd waar hij in stilte kon nadenken over Gods beloften. En uit het prachtige gebed bij de geboorte van zijn zoon kunnen we opmaken dat dit inderdaad geen verloren tijd was. Wij leven in een tijd waarin veel gepraat wordt, en alles schijnbaar bepraat moet worden. Iedereen is maar aan de praat, letterlijk met de mond, of via sms, of andere kanalen via de zogenaamde ‘sociale’ media. Alsof het heil voort zal komen uit al dat menselijke getater. Natuurlijk kan God ook aanwezig zijn doorheen ons spreken, maar soms is het ook goed af en toe te zwijgen zonder alsmaar te denken te moeten praten. Kierkegaard (Deens protestants theoloog en filosoo...

Vandaag lezen we bij de profeet Jeremia: De dag zal komen – spreekt de Heer – dat Ik aan Davids stam een rechtmatige telg laat ontspruiten, die als koning een wijs beleid zal voeren en die in het land recht en gerechtigheid zal handhaven. Dan wordt Juda verlost en zal Israël in vrede leven. Zijn naam zal zijn “De Heer is onze gerechtigheid”. Als ik deze profetie lees, en tegelijk in de wereld van vandaag kijk, dan denk ik: Man man, wat hebben we er een potje van gemaakt... Jezus is gekomen, de wijze en rechtvaardige bij uitstek, de Koning van de Vrede, Hij heeft gepreekt, heeft tekenen verricht, is voor ons gestorven en verrezen, heeft zich getoond in vele gedaanten, en is in ons en onder ons aanwezig met een genade om U tegen te zeggen. God heeft dit zo in zijn liefde gewild. En kijk hoe de wereld vandaag leeft... Erg toch. Niet? Maar, ondanks vele redenen tot treurnis, laten we diep vanbinnen de christelijke vreugde niet verliezen; niet oppervlakkig bedoeld maar een verrijzenisv...

God is mens geworden. Hij heeft een menselijke voorgeschiedenis, een geslachtslijst, voorouders, een grootvader, een grootmoeder, een vader, een moeder, al laat de schrijver van de geslachtslijst duidelijk uitkomen, dat die niet zijn echte vader en moeder waren, want Jezus wordt hier niet voorgesteld als het kind van vader Jozef, maar als het kind van Maria die Hem heeft voortgebracht, niet uit kracht van een man, maar uit kracht van de heilige Geest van God: "Jakob verwekte Jozef, de man van Maria. Bij haar (niet uit Jozef) werd Jezus verwekt, die Christus genoemd wordt." Wat is Hij ons nabij gekomen! En wat een verschil met de andere goden! Israëls God is een god van mensen, de goden der volkeren zijn goden van plaatsen, van plaatselijke heiligdommen: Thebe, Delfi, Babel enzovoort. Jahwe was de God van een nomadenvolk, zonder vaste woonplaats, heen en weer trekkend tussen de vruchtbare beddingen van de Nijl in Egypte en de vruchtbare rivierbeddingen van Tigris en Eufraat in...

Vandaag lezen we: Toen Jezus naar de tempel was gegaan en daar onderricht gaf, kwamen de hogepriesters en de oudsten van het volk naar Hem toe. Ze vroegen Hem: ‘Op grond van welke bevoegdheid doet U die dingen? En wie heeft U die bevoegdheid gegeven?’ Wat was de aanleiding van deze vraag? De tempelreiniging. Jezus dreef iedereen de tempel uit, de kopers en verkopers, de geldwisselaars. De vraag die wordt gesteld is: Wie zegt er dat Hij dit mag doen? Het is een vraag naar een hogere volmacht. Jezus beantwoordt deze vraag met een tegenvraag: 'In wiens opdracht doopte Johannes? Kwam die opdracht van de hemel of van mensen?' Wie goed naar deze tegenvraag luistert, zal bemerken dat in deze vraag eigenlijk het antwoord vervat ligt op de eerste vraag. Want als ze kleur hadden bekend en zouden zeggen: 'Die opdracht kwam van God', dan zou de weg voor hen vrijgemaakt zijn om te erkennen dat ook Degene van wie Johannes de voorloper was, van de hemel is. Maar zij waren verblind, ...

‘Heb geduld, broeders en zusters, tot de Heer komt.’   Zo lezen we vandaag in de tweede lezing uit de brief van Jakobus. Ik zou met u, op deze derde adventszondag, eens willen nadenken over dat woordje ‘geduld’ dat dikwijls, terecht overigens, wordt aangehaald in de adventsperiode. Het mag duidelijk zijn dat het hier niet gaat over een passief gebeuren. Het is niet zitten wachten op Kerst, ergens in een vroom hoekje met heilige boekjes. Nee, het is veeleer een actief uitkijken naar die momenten, naar die plaatsen, naar die gelegenheden, waar de Heer komt, waar Hij zich openbaart, waar Hij uitnodigt deel te nemen aan zijn liefde voor de mensheid. In die zin heeft geduld wezenlijk te maken met waakzaamheid en engagement. Dit in het achterhoofd citeer ik graag volgende woorden van Thomas Merton: “Het is onze taak Christus te zoeken en te vinden in de wereld zoals hij is, niet zoals hij zou kunnen zijn. Het feit dat de wereld er anders uitziet dan zou moeten, verandert niets aan de waa...