woensdag in week 3 advent
Vandaag lezen we bij de profeet Jeremia: De dag zal komen – spreekt de Heer – dat Ik aan Davids stam een rechtmatige telg laat ontspruiten, die als koning een wijs beleid zal voeren en die in het land recht en gerechtigheid zal handhaven. Dan wordt Juda verlost en zal Israël in vrede leven. Zijn naam zal zijn “De Heer is onze gerechtigheid”.
Als ik deze profetie lees, en tegelijk in de wereld van vandaag kijk, dan denk ik: Man man, wat hebben we er een potje van gemaakt...
Jezus is gekomen, de wijze en rechtvaardige bij uitstek, de Koning van de Vrede, Hij heeft gepreekt, heeft tekenen verricht, is voor ons gestorven en verrezen, heeft zich getoond in vele gedaanten, en is in ons en onder ons aanwezig met een genade om U tegen te zeggen. God heeft dit zo in zijn liefde gewild. En kijk hoe de wereld vandaag leeft...
Erg toch. Niet?
Maar, ondanks vele redenen tot treurnis, laten we diep vanbinnen de christelijke vreugde niet verliezen; niet oppervlakkig bedoeld maar een verrijzenisvreugde van binnenuit, dankbaar om Gods ‘er-zijn’, om zijn belofte; vreugdevol omdat Christus in wezen vreugde is.
Laten we dit samen doen, als kerk, als één gemeenschap die zich gevormd weet door Christus zelf.
Deze verrijzenisvreugde bewaren is ook waakzaamheid, is ook advent.
kris
Als ik deze profetie lees, en tegelijk in de wereld van vandaag kijk, dan denk ik: Man man, wat hebben we er een potje van gemaakt...
Jezus is gekomen, de wijze en rechtvaardige bij uitstek, de Koning van de Vrede, Hij heeft gepreekt, heeft tekenen verricht, is voor ons gestorven en verrezen, heeft zich getoond in vele gedaanten, en is in ons en onder ons aanwezig met een genade om U tegen te zeggen. God heeft dit zo in zijn liefde gewild. En kijk hoe de wereld vandaag leeft...
Erg toch. Niet?
Maar, ondanks vele redenen tot treurnis, laten we diep vanbinnen de christelijke vreugde niet verliezen; niet oppervlakkig bedoeld maar een verrijzenisvreugde van binnenuit, dankbaar om Gods ‘er-zijn’, om zijn belofte; vreugdevol omdat Christus in wezen vreugde is.
Laten we dit samen doen, als kerk, als één gemeenschap die zich gevormd weet door Christus zelf.
Deze verrijzenisvreugde bewaren is ook waakzaamheid, is ook advent.
kris
Zeker, Kris, de vreugde vanbinnen bewaren. Kijken naar Jezus, bewonderend, schouwend: wie is Hij toch? Daarover gaan de lezingen in deze Kerstnoveen.
BeantwoordenVerwijderenDavid gold altijd al in Israël als de ideale koning. Toen was het goed. In de tijd van Jeremia, ergens in de tijd van de Babylonische ballingschap, was het niet meer zo goed. En net zoals Jesaja het al had gedaan, kondigt ook Jeremia aan dat er een nieuwe David komt, een wettige telg uit zijn geslacht. Dan wordt alles weer goed. Israël las dat al als een verwachting van de Messias. En wij, na Jezus, zien daarin een aankondiging van Jezus. Gisteren gaf de Kerk ons Jezus’ stamboom mee. Mattheus wil daarin aantonen dat Jezus de zoon van Abraham is en de zoon van David. Hij vertelt van driemaal veertien geslachten. Die was de vader van die, die van die… En als Mattheus er eigenlijk is, stamelt hij, hapert hij. Hij had moeten zeggen: ‘Jacob was de vader van Jozef en Jozef was de vader van Jezus’. Maar dat zegt hij niet, kan hij niet zeggen. Hij zegt: ‘De man van Maria en uit haar werd Jezus geboren’.
Het evangelie van vandaag is eigenlijk een voetnoot van Mattheus bij zijn hapering. Maria is zwanger voordat ze met Jozef samenwoont. Voor ons, lezers, zegt hij: ‘Zwanger van de H. Geest’. Jozef weet dat echter nog niet. Jozef wil Maria geen pijn doen door haar naar het gerecht te verwijzen. Zij is zijn verloofde, maar toen was dat eigenlijk al zijn vrouw, hoewel men eerst nog een tijd niet samenleefde. Jozef dacht eraan in stilte van haar weg te gaan. Daarmee neemt hij alle schuld of schande op zich: HIJ scheidt, HIJ maakt ruzie. Hij is dan ook een rechtvaardige, zegt Mattheus. Maar in een droom maakt God hem duidelijk dat hij Maria tot zijn vrouw moet nemen en haar kind dat van de H. Geest is, de naam Jezus moet geven. Dat wil zeggen dat hij de wettelijke vader moet zijn van Gods Zoon. Daarmee gaat de profetie van de eerste lezing in vervulling: een wettige telg van David. Jozef was immers uit het geslacht van koning David. Jozef doet dat. Hij neemt zijn vrouw tot zich. Dat is voor ons een voorbeeld hoe ook wij altijd beschikbaar moeten zijn voor wat God wil. Heel het leven van Jozef zal dat zijn, net als dat van Maria: een onophoudelijk ‘ja’ aan God.
Mocht Jozef openbaar gescheiden zijn, er een 'zaak' van gemaakt hebben, dan zou, volgens de joodse wetgeving in die tijd, Maria gestenigd moeten worden. Men kon ook de zaak in stilte regelen, zonder er een 'zaak' van te maken. "Jozef dacht eraan in stilte van haar te scheiden", staat er mooi geschreven. Het strekt Jozef tot eer!
BeantwoordenVerwijderenHet was vooral de afbeelding die mij diep trof. God’s Almacht in dat woeste duistere wolkendek. Prachtig!
BeantwoordenVerwijderen...de almachtigheid van onze God en van de God der Joden: uiting van Zijn Liefd en Wijsheid!!
BeantwoordenVerwijderen