maandag in week 1 advent

Stel je eens voor dat wij een gelovige Jood zouden zijn, levend in de tijd van Jezus. Wij zouden dus leven onder de Romeinse bezetting, en misschien koesterden we een diepe wrok tegen al wat Romeins was. De centurio, de militair uit het evangelie, zou ons een gevaarlijk man lijken. Hij kon best een van onze familieleden of buren gearresteerd of misschien zelfs gedood hebben. En dat niet alleen, hij was een heiden die valse goden vereerde. Zouden we tegen deze man niet willen zeggen dat hij maar aan zijn eigen 'goden' om hulp moest vragen

Jezus was anders. Hij keek de centurio vol mededogen aan en luisterde toen deze zijn hart luchtte. En dat niet alleen. Hij verbaasde zich over het geloof van deze man, en deed vervolgens een profetische uitspraak: nog veel meer heidenen zouden deel krijgen aan het Koninkrijk van God.
Dit is een van de mooiste illustraties van de belofte dat God zijn Zoon heeft gezonden opdat iedereen eeuwig leven kan hebben en de genezing en heelheid die daarmee gepaard gaan.

Als Jezus zo vriendelijk was tegen deze man, die een heiden was, hoe zal Hij dan onze vragen beantwoorden? Zal Hij ze minachtend afwijzen en negeren? Zal Hij tegen ons zeggen dat we geen gehoor verdienen? Zeer zeker niet!
Zijn medelijden en barmhartigheid geldt voor iedereen, ja, ook voor ons. Hij wil ons niet alleen helpen, Hij wil ons ook zover brengen dat wij diep weten dat wij voor alles op Hem kunnen vertrouwen.

Jezus strekt zijn armen uit om iedereen te omhelzen; de verloren en verwarde mensen evengoed als sterke mensen vol zelfvertrouwen. Wat we momenteel ook meemaken, waar we ook doorheen zijn gegaan, we mogen altijd àl onze behoeften bij Hem brengen. Niets is voor Hem te groot om er iets aan te doen. Laten we dus nooit geloven dat er geen hoop meer is voor ons.

Deze hoop mag echter geen passief gebeuren zijn. Hoop sterft wanneer ze niet uitkijkt. Hoop veronderstelt dat degene die hoopt verlangt, en wel naar de Heer. Het vraagt dus een zekere act van ons, ons te richten naar Hem, ons te openen voor Hem. Kiezen dus voor Hem.
Liefde is nederig. Liefde dringt zich nooit op. God zal nooit met volle geweld op ons indeuken. Hij klopt aan onze deur, Hij wacht tot we voor Hem openen. Laten we alert zijn voor zijn aankloppen, voor zijn langskomen. En laat ons dan kiezen ons te vlijen tegen Hem, zijn omhelzing toe te laten. Opdat Hij ons kan opnemen in zichzelf, ons kan helen, en door ons tot leven kan komen.

Advent is wachten en verwachten. Maar het is ook gaan; kiezen om te gaan.
Wel, laat ons gaan naar de Heer, en ons openen voor Hem.
Laat ons bidden in ontvankelijkheid.