woensdag in week 2 advent

Vandaag lezen we bij de profeet Jesaja: 'De Heer geeft de vermoeide kracht.'

Heb je ook soms van die dagen dan het moeilijk gaat, in de zin van dat je je precies door de dag heen moet sleuren. Dit kan op fysisch vlak zijn, maar evengoed op psychisch vlak, en zelfs op religieus vlak. Zonder dat we het altijd beseffen lopen deze drie soms door elkaar, overlappen ze elkaar, heeft het een invloed op het ander, enz... . Een mens is een geheel en alles hangt aan elkaar.

Ja, soms kan het leven een echte pffffffff zijn, één grote zucht. Soms zijn we op, weegt alles zwaar, kunnen we moeilijk bidden, ons lichaam doet pijn, we zijn moe, we voelen ons niet begrepen, die stomme rekeningen die er nog liggen, we zijn eenzaam, we leven met schuldgevoel,... . Ach, het is bij ieder van ons hoor. Iemand die beweert dat hij van dit alles geen last heeft: vooral niks van geloven!

Konden we maar in onze pfffffffff de Heer welkom heten die, zoals Jesaja vandaag zegt, kracht geeft aan de vermoeide. Dat doet Hij werkelijk hoor. Probleem is dat we ons dikwijls opsluiten in onze pfffffff, ons hoofd naar beneden, onze lip tot bijna op de grond.

Lieve mensen, laat ons kiezen: kop op, borst vooruit, ogen en hart gericht op Jezus. Hij glimlacht naar je met zijn liefdevolle blik, met ogen vol van warme barmhartigheid, zijn handen uitstrekkend naar u, met die eenvoudige woorden als: 'Kom, kom naar me toe, vlei je tegen me aan, Ik zal je kracht geven, leven, liefde'.

Ja mensen, laten we de Heer zo welkom heten. Geef je pffffffff maar aan Hem. Hij ontvangt je zoals je je nu voelt. Hij kan veel aan hoor. Laat Hij je kracht zijn, je stuwing om lief te hebben, je innerlijke warmte om een vredevol mens te zijn.

Goede Jezus, ontvang me met mijn pffffffff.

kris