2e zondag van de advent - A
Bij Paulus lezen we vandaag: ‘Aanvaard elkaar ter ere van God.’
Overwal waar mensen samen komen, samen werken of samen wonen, zou deze zin goed zichtbaar aan de muur moeten hangen. In gezinnen, op werkvloeren, in kloostergemeenschappen, tijdens parochievergaderingen, in klaslokalen,…
Aanvaard elkaar ter ere van God; een levensopdracht. Je moet verdomd diep liefhebben om dit te kunnen waarmaken. Meer zelfs: enkel de liefde zal ons in staat stellen elkaar ten diepste te aanvaarden.
Heel dikwijls (en we zijn ons daarvan niet altijd bewust) verwachten wij van de anderen dat zij zijn zoals wij zijn, dat zij denken zoals wij denken, dat ze handelen zoals wij dat zouden doen. We ontkennen dat snel, maar diep vanbinnen speelt dit sterker dan we doorgaans vermoeden. Het is moeilijk de ander in zijn anders-zijn te beminnen.
Elke gehuwde weet dit, maar ik vermoed ook iedere religieus die in een communiteit woont, of zij die om de zoveel tijd samenkomen in parochiaal verband. Het anders-zijn in de andere… Het is een lastige materie.
En toch kan deze weg een weg van vreugde zijn. Om de eenvoudige reden dat liefde vreugde geeft; in jezelf, in de ander, én in het samen-zijn. Aanvaarding van en door de ander schept gemeenschap, en gemeenschap is per definitie in de diepte vreugde. Niet aanvaarden drijft uiteen.
Aanvaard elkaar ter ere van God, zo staat er. Ter ere van God. Dat betekent dat we door elkaar te aanvaarden God eer toezingen. Met andere woorden: God vraagt van ons dat we elkaar aanvaarden, dat we niet uiteen drijven maar dat we gemeenschap scheppen en beleven. Ten diepste is het een belichaming van het Drie-eenheids-gebeuren.
Elkaar aanvaarden… wilt dat dan zeggen dat we àlle eigenaardigheden van de ander moeten aanvaarden? Nee, dat denk ik dus niet. Als de ander bijvoorbeeld steeds opnieuw een zonde bedrijft, hoeven we dat niet te aanvaarden; niet die zonde, wél die mens. En dat maakt het juist moeilijk, maar in de diepte ook schoon. Elke mens, ook de zondige, is waard bemind te worden, al was het maar omdat ieder mens een kind van God is. En liefde, enkel de liefde, is daarvoor de sleutel.
Jezus leefde vanuit die sleutel. Hij beminde ieder. Hij bemint ook u en mij, ook met onze eigenaardigheden, en zelfs met onze zondekens of neigingen daartoe. In zijn ogen zijn we een kind van God, en dus waard bemind te worden. En daar Christus liefde is, bemint Hij ieder van ons.
Zo staat het er ook: ‘Verdraag elkaar zoals Christus u heeft aanvaard’.
Laten we een voorbeeld nemen aan Jezus. Meer: laten we ons vanbinnen diep verinnigen met Hem, opdat wij vanuit Hem, in en door Hem, de ander beminnen en aanvaarden in zijn diepste mens-zijn.
Zoals ik zei: niet makkelijk, geen romantiek. Maar wel mogelijk; en diep vruchtbaar voor onze gemeenschappen, onze gezinnen, Kerk en samenleving.
Eigenlijk gaat het vandaag over Johannes de Doper, en zijn oproep tot bekering.
Wel, moge de oproep van Paulus elkaar te aanvaarden ter ere van God, ons aanzetten tot diepe bekering daar waar we het lastig hebben elkaar te aanvaarden.
Vrede staat ons te wachten.
kris
Overwal waar mensen samen komen, samen werken of samen wonen, zou deze zin goed zichtbaar aan de muur moeten hangen. In gezinnen, op werkvloeren, in kloostergemeenschappen, tijdens parochievergaderingen, in klaslokalen,…
Aanvaard elkaar ter ere van God; een levensopdracht. Je moet verdomd diep liefhebben om dit te kunnen waarmaken. Meer zelfs: enkel de liefde zal ons in staat stellen elkaar ten diepste te aanvaarden.
Heel dikwijls (en we zijn ons daarvan niet altijd bewust) verwachten wij van de anderen dat zij zijn zoals wij zijn, dat zij denken zoals wij denken, dat ze handelen zoals wij dat zouden doen. We ontkennen dat snel, maar diep vanbinnen speelt dit sterker dan we doorgaans vermoeden. Het is moeilijk de ander in zijn anders-zijn te beminnen.
Elke gehuwde weet dit, maar ik vermoed ook iedere religieus die in een communiteit woont, of zij die om de zoveel tijd samenkomen in parochiaal verband. Het anders-zijn in de andere… Het is een lastige materie.
En toch kan deze weg een weg van vreugde zijn. Om de eenvoudige reden dat liefde vreugde geeft; in jezelf, in de ander, én in het samen-zijn. Aanvaarding van en door de ander schept gemeenschap, en gemeenschap is per definitie in de diepte vreugde. Niet aanvaarden drijft uiteen.
Aanvaard elkaar ter ere van God, zo staat er. Ter ere van God. Dat betekent dat we door elkaar te aanvaarden God eer toezingen. Met andere woorden: God vraagt van ons dat we elkaar aanvaarden, dat we niet uiteen drijven maar dat we gemeenschap scheppen en beleven. Ten diepste is het een belichaming van het Drie-eenheids-gebeuren.
Elkaar aanvaarden… wilt dat dan zeggen dat we àlle eigenaardigheden van de ander moeten aanvaarden? Nee, dat denk ik dus niet. Als de ander bijvoorbeeld steeds opnieuw een zonde bedrijft, hoeven we dat niet te aanvaarden; niet die zonde, wél die mens. En dat maakt het juist moeilijk, maar in de diepte ook schoon. Elke mens, ook de zondige, is waard bemind te worden, al was het maar omdat ieder mens een kind van God is. En liefde, enkel de liefde, is daarvoor de sleutel.
Jezus leefde vanuit die sleutel. Hij beminde ieder. Hij bemint ook u en mij, ook met onze eigenaardigheden, en zelfs met onze zondekens of neigingen daartoe. In zijn ogen zijn we een kind van God, en dus waard bemind te worden. En daar Christus liefde is, bemint Hij ieder van ons.
Zo staat het er ook: ‘Verdraag elkaar zoals Christus u heeft aanvaard’.
Laten we een voorbeeld nemen aan Jezus. Meer: laten we ons vanbinnen diep verinnigen met Hem, opdat wij vanuit Hem, in en door Hem, de ander beminnen en aanvaarden in zijn diepste mens-zijn.
Zoals ik zei: niet makkelijk, geen romantiek. Maar wel mogelijk; en diep vruchtbaar voor onze gemeenschappen, onze gezinnen, Kerk en samenleving.
Eigenlijk gaat het vandaag over Johannes de Doper, en zijn oproep tot bekering.
Wel, moge de oproep van Paulus elkaar te aanvaarden ter ere van God, ons aanzetten tot diepe bekering daar waar we het lastig hebben elkaar te aanvaarden.
Vrede staat ons te wachten.
kris
Dat is precies wat de oproep van de Doper: 'Maak recht de paden van de Heer' betekent, Kris. Als wij mekaar aanvaarden, hoe moeilijk dat soms ook zijn kan, dan maken wij de wegen recht van de Heer. Wij moeten de wegen niet rechtmaken VOOR de Heer, want de Heer baant zichzelf wel een weg naar ons. Niemand kan God tegenhouden. Jesaja en de Doper zeggen echter: 'Maak de wegen recht VAN de Heer'. Dat wil zeggen: Leef nu reeds alsof de Heer bij je is, leef nu reeds voor God en voor de anderen. Want de bijl ligt aan de wortel der bomen. Alleen als je nu al begint te leven zoals God het wil, d.i. mekaar aanvaardend en ook God aanvaardend, dat is dus levend voor de anderen en voor God, alleen dan en alleen zo kan het visioen van Jesaja waarheid worden: dan komt er een nieuwe tijd met een nieuwe telg uit het geslacht van Isaï, een nieuwe David dus. Dan komt er weer een heerlijke tijd, ook voor ons, een tijd zoals de Joden die droomden ten tijde van Jesaja, dat was zowat 740 v. Chr. toen Assyrië op kwam dagen en het Noordelijk deel van Palestina al gedeporteerd werd. Voorwaar geen mooie tijd toen. Maar Jesaja zegt: 'Het wordt beter, de tijd van David komt terug, wanneer Israël op zichzelf kon bestaan en niet werd belaagd door welke vijand ook'. 'Maak recht de wegen van de Heer', is een woord van een tweede Jesaja, toen het volk in de zesde eeuw v. Chr. weg was gevoerd naar een ander ballingsoord, nu Babylon. Maar die tweede Jesaja mag ook al aankondigen: 'Ook nu wordt het goed. Maak maar de paden recht van de Heer, leg een heirbaan aan door de woestijn. Uw God leidt u terug naar uw eigen land'.
BeantwoordenVerwijderenDeze teksten willen ook ons een mooie toekomst aanzeggen. Doorheen deze teksten zegt God ook vandaag tot ons: 'Treur maar niet, als de tijden niet goed zijn, als het geloof op de terugweg lijkt, Ik, de Heer, Ik zal er ook nu zijn voor jullie, zoals ten tijde van die twee ballingschappen (Assyrië en Babel). Want dat is Mijn naam, zegt God, Ik zal er zijn'.
"Aanvaard elkaar ter ere van God"
BeantwoordenVerwijderenWe zijn allemaal kinderen van Dezelfde Vader. Advent is ook dat we ons elke dag daarvan meer bewust worden !
-moge ik al wat is aanvaarden, zoals U het gewild heeft.-
BeantwoordenVerwijderen‘Aanvaard elkaar ter ere van God.’
VerwijderenAls we met deze woorden in ons hart mensen ontmoeten,zijn we goed voorbereid om Kerstmis te vieren.Dank je wel Kris.
Pr Daniél wat een kennis van het Oude Testament hebt u verworven!dank voor het verder delen.
' Aanvaard elkaar ter ere van God'
BeantwoordenVerwijderenals dit WOORD in ons LEEFT en zo elke mens ontmoeten, dan wordt het LICHT met Kerstmis !
Dank aan Kris, Daniël voor je exegetische woorden ,die mij en anderen diep raken !
Stefan en Marieroos sluit ik in m'n dank !!!!!!!!