Van Woord naar leven

Vandaag, waar we ons op de drempel begeven naar de Goede Week toe, lezen we dat Jezus het gesprek met de Joden niet meer aanging. Alles was zowat gezegd. Hij zocht de stilte op, Hij trok naar ‘de omgeving van de woestijn’ , zo staat er, waar Hij verbleef in Efraïm samen met z’n leerlingen. Ter voorbereiding van wat komen zou… Ik wil je uitnodigen, geliefde mensen, de komende week, de lezingen die de liturgie ons aanbiedt, echt diep ter harte te nemen. Opdat het een genadevolle week zou worden; voor jezelf, je geliefden, de Kerk en de wereld. Ga deze dagen vóór Pasen, mét Jezus, naar de ‘de omgeving van de woestijn’ ; naar de stilte; jouw stilte, die heilige plek diep in jezelf waar God zich openbaart, om je naar Hem te keren, om je in Hem te begeven, om van Hem te ontvangen. Nogal wat christenen zoeken deze dagen de stilte op van een abdij of klooster. Gastenverblijven in deze huizen zijn een weldaad voor zij die op zoek zijn naar uiterlijke en innerlijke rust, om hun relatie met de ...

Vandaag horen we doorheen de profeet Jeremia:  ‘Zing voor de Heer, loof de Heer, want Hij heeft het leven van de arme uit de handen van boosdoeners gered.’ Deze bevrijdende uitspraak aan het adres van armen - die door boosdoeners uitgebuit worden - mogen we gerust letterlijk lezen. Door het feit dat ze arm zijn en onrechtvaardig behandeld, zijn ze in goed gezelschap. God de Heer staat aan hun zijde. Moge elke arme dit tot in het diepst van zijn of haar ziel ervaren. Laten we deze uitspraak ook eens beluisteren als gericht aan onze binnenkant. Want ook daar zijn heel wat boosdoeners die op ons inbeuken en trachten ons van God en gebod weg te houden. Afgoden, gewoonten, stemmingen,... Als we eerlijk in de spiegel kijken, dan kennen we ze. Hoewel... wat dat 'eerlijk' kijken betreft... het is niet evident. Want eigen aan dat soort boosdoeners is dat ze ons vaak blind maken, wat 'eerlijk in de spiegel kijken' bijzonder bemoeilijkt. Die blindheid kan zelfs zo ver gaan dat we ...

Vandaag zegt Jezus:  ‘Als iemand mijn woord bewaart zal hij de dood nooit zien.’ Zoals gisteren hier ook al gezegd, is het Woord van de Heer veel meer dan de woorden die Jezus uitgesproken heeft, of zoals ze staan opgetekend in de evangelies. Het (mensgeworden) Woord is Hijzelf. Doorheen de evangelies, de Kerk, de medemens, het broze, het lijden, de natuur, zoveel situaties, uitnodigingen,… komt het Woord tot ons, met de vraag het te ontvangen, er ‘ja’ op te zeggen. Jezus zegt vandaag dat we het Woord moeten  ‘bewaren’ . Bewaren heeft te maken met ‘zorg dragen voor’, zodat het zijn schoonheid en zijn inhoud niet verliest. Het niet te snel invullen, en het al zeker niet toeëigenen. Het laten zijn zoals het is. Enkel zo kan het Woord, de Heer zelf, zijn werk doen in je leven. Het Woord, of de Heer, moet gekoesterd worden, liefgehad, en wel als het hoogste Goed, door de hemel in ons hart gelegd, niet anders dan toen in de kribbe, of grot, te Bethlehem. Zoals de herders, die een...

Vandaag zegt Jezus ons:  ‘Wanneer u blijft vasthouden aan wat Ik zeg, bent u werkelijk mijn leerlingen. U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden.’  Christus is het mensgeworden woord van God. Dus niet enkel wat Hij zegt zijn zijn woorden, maar Hijzelf is het Woord. Overal waar Hij tot ons komt en tot ons spreekt, openbaart zich de waarheid die ons ten diepste zal vrij maken. Echte leerlingen van Jezus zijn zij die bij dit Woord blijven, bij de Heer dus. Dikwijls zijn we onvrij omdat we niet bij Christus blijven. In de betere momenten laten we Hem toe, mag Hij er zijn, vindt er zelfs een transformatie plaats, maar we zijn niet trouw, en vervallen al snel in die gewoontes die ons wegtrekken van de Heer. Of we laten Hem maar deels toe. We koesteren als het ware sommige duistere plekjes diep in onszelf die we niet willen prijsgeven. Merkwaardig hoe een mens zichzelf soms vastketent aan bepaalde praktijkjes. Soms zijn we echt  ‘slaaf van de zonde’ ...

Opzien naar het kruis Numeri 21, 4-9 / Johannes 8, 21-30 Beste mensen, na wat schermutselingen met de farizeeën kondigt Jezus aan dat Hij weg zal gaan naar een plaats waar de luisteraars niet kunnen komen. Die uitspraak roept vragen op bij zijn publiek. Jezus geeft wel antwoorden, maar die blijven vaag. De mensen begrepen niet dat hij over de Vader sprak. Het is maar de vraag of wij het zouden begrijpen. Bij herlezing dringt het tot ons door dat Hij spreekt over zijn intense verbondenheid met zijn Vader, over de eenheid met Hem en de steun, die Hij van zijn Vader zal mogen ontvangen bij de op handen zijnde ontwikkelingen. Jezus is namelijk op weg naar zijn laatste stap die Hij niet zelf meer kan zetten, maar die Hem aangedaan wordt: Wanneer u de Mensenzoon hoog verheven hebt… dan zult u weten dat Ik het ben en dat Ik niets uit mijzelf doe, maar over deze dingen spreek zoals de Vader het Mij geleerd heeft. We gaan even terug naar de eerste lezing waarin de opstandigheid van het volk ...

Vandaag zegt Jezus tot ons: ‘Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen.’  We zijn zo snel in het oordelen over anderen. De middeleeuwse schandpaal is soms zeer actueel. Vanwaar toch die drang naar oordelen? Op een of andere manier moet dat oppervlakkig gezien een goed gevoel geven, een soort kick. Raar maar waar. De waarheid is dat oordelen ons wegtrekt van de liefde, van elkaar, van God. Wie oordeelt sluit inderdaad zijn hart af voor de liefde. Vergeving krijgt zo goed als geen kans meer, laat staan verzoening. En, niet onbelangrijk, we verduisteren onze omgang met God. Betekent dit dat we geen kwaad meer mogen zien en benoemen? Ja hoor, zeer zeker wel. Het is zelfs belangrijk te zien waar er kwaad heerst, zelfs door wie dit kwaad wordt gedaan. Maar dat wil nog niet zeggen dat we degene die kwaad doen moeten veroordelen. Dit laatste is niet de weg van Christus. Dat leert ons het evangelie vandaag. We zouden de naaste, ook degene die kwaad d...

Jezus riep luid: ‘Lazarus, kom naar buiten!’  De dode kwam tevoorschijn, zijn handen en voeten in linnen gewikkeld, en zijn gezicht bedekt door een doek. Jezus zei tegen de omstanders: ‘Maak de doeken los, en laat hem gaan.’ Zo lezen we vandaag. Dit doe me denken aan een uitspraak van Jezus een hoofstuk eerder waar Hij zegt: 'Mijn schapen luisteren naar mijn stem, Ik ken ze en zij volgen Mij.' (Joh 10,27). Geliefde mensen, ik bedoel ik het niet clichématig, maar hoeveel mensen leven er vandaag de dag in duisternis, verborgen achter grote grafstenen die maar niet weggerold raken. Alsof mensen soms vastgeketend zijn en geen uitweg meer zien. Soms duurt het maanden, soms jaren. Laat dit vooral niet een nooit een oordeel zijn! En laten we vooral niet te snel denken dat wij hiervan gevrijwaard zouden zijn. Het gaat immers niet over wél of niet. Het kan ook zijn dat er stukken zijn in het leven van een mens die in duisternis blijven, terwijl andere stukken het licht wél toelaten....