woensdag in de 19e week door het jaar

WETEN EN NIET WETEN? WETEN WIJ VEEL?
(bij Deut 34, 1-12))

Het verhaal over de dood van Mozes en over zijn graf, daar is in het verleden al veel op gestudeerd en onderzoek naar gedaan. Men weet nog steeds niet waar zijn graf zou zijn.
Mozes heeft de twaalf stammen een zegen meegegeven voordat hij de berg op ging om aldaar te sterven. Wat mooi om die zegen op een heel persoonlijke manier te geven. (Je kunt de twaalf verschillende zegeningen lezen in de tekst die voorafgaat aan onze tekst) Voor iedere stam een andere zegen.

Daarna ging Mozes de berg Nebo op. Hij zou er niet meer van terugkomen.
Hoe bijzonder is het dat de Heer hem vanuit de hoogte het beloofde land laat zien.
Wel zou hij er niet mogen binnengaan, zo lezen we: Ik laat het je nu zien, maar erheen oversteken zul je niet.

De eerste keer als je dit hoort, schrik je ervan. Mozes die zovele jaren zijn best heeft gedaan om zijn opdracht te vervullen, komt nu vlak voor de bestemming aan, en mag niet mee naar binnen. Met onze menselijke redeneringen zou je het niet eerlijk vinden. Maar wie zijn wij om te oordelen over de Ene? De schrijvers van de Bijbel leggen soms ook eigen accenten misschien. Wij kennen onze God als een liefdevolle en vergevende Vader. In het evangelie van vandaag worden er ook pogingen gedaan om mensen die verkeerde dingen doen, te vergeven.

De achtergrond van die strenge straf is een zwaarwegende fout van Mozes. Uiteraard heeft Mozes regelmatig moeite gehad met het opstandige volk dat grove verwijten had aan het adres van Mozes en Aäron, maar alles bij elkaar is Mozes toch een goede leider geweest. Hoe dan ook, de taak van Mozes is nu voltooid en wordt op deze berg afgesloten. Hij sterft.

De Israëlieten die in de vlakte van Moab bijeen waren treurden om Mozes’ dood… Ze luisterden naar Jozua, de zoon van Nun, omdat hij vervuld was van de geest van wijsheid sinds Mozes hem de handen had opgelegd. En de Heer begroef hem in een vallei in Moab, tegenover Bet Peor.

Hoe schitterend en ontroerend is het beeld van God die zelf Mozes begraaft. Een pakkend beeld en een geweldig eerbetoon. Welke baas in onze tijd zou dat doen! Het is een beeld van zeer persoonlijke liefde.

Het boek Deuteronomium sluit af met een prachtige tekst over Mozes: Nooit meer heeft Israël een profeet gekend als Mozes met wie de Heer zo vertrouwelijk omging….Van alles wat Mozes’ krachtige hand verrichtte en van de daden waarmee hij  alom ontzag inboezemde, is heel Israël getuige geweest.

Dat Mozes’ graf niet te vinden is, vind ik prachtig, want de woorden over Mozes, over de persoon die hij geweest is in het verlossingsplan zijn niet te vinden in een graf, maar in het verhaal van de Bijbel.
Dat hij niet het Beloofde Land in mocht is ook helemaal oké. Blijkbaar vond hij dat zelf ook. We vinden geen reactie van hemzelf hierover. Zijn taak is volbracht. Er begint een geheel nieuwe periode.

Weten en niet weten. We willen soms te veel weten, maar daar gaat het niet om in het leven. Kennis kan verrijkend zijn, maar is niet bepalend.

Laten we bidden

Goede God en Vader,
zoals Mozes het volk geleid heeft naar een bevrijding uit ballingschap, zo willen wij ons scharen bij alle mensen ter wereld die in ballingschap leven. Er heerst grote onrust in onze tijd in de hele wereld. Dit onder meer om het enorme kwaad van oorlogen, armoede en nog veel meer. Het kwaad lijkt niet te stuiten.
Verlicht ons en ook de leiders van de wereld opdat zij, en wij, mogen inzien dat vrede bereikbaar is voor ieder mens. Moge het inzicht groeien dat, met uw hulp, de vrede mogelijk is, niet alleen als een geschenk van U, maar mede als een persoonlijke uitnodiging aan ons eigen diepste weten, en aan de bereidheid tot medewerking.
Dit vragen we U door Jezus, uw Zoon en onze Broeder.
Amen

Beste vrienden, blijf geloven dat er goede ontwikkelingen gaande zijn, al zien we dat niet altijd. Het kwade dringt zich op, is zichtbaarder dan het goede, maar laten we, in het klein het goede zichtbaar maken elke dag, ook vandaag.
Ricky

---

Om mee te nemen voor onderweg

Hoe praten we met elkaar over ‘de wereld’? Proberen we gesprekken te voeren die klagend zijn over alles wat er in de wereld gebeurt niet goed is, of hebben we de moed om positieve gesprekken te voeren, wat tot handelen oproept? Waar je aandacht aan geeft, dat groeit. Ons aandeel mag zijn: positief te werken aan een betere wereld, vorm te geven aan liefde op de plaats waar we leven!