Van Woord naar leven

 Als we jong zijn hebben, of hadden, we allemaal onze dromen over de invulling van onze toekomst. Dit begint al bij kinderen. Veel jongens willen voetballer worden, of brandweerman, of politieagent. Veel meisjes willen kapster worden, of kinderverzorgster, of schoonheidsspecialiste. Ach, laat kinderen maar dromen! Als ze jaren later dan jongvolwassen zijn, worden de meeste dromen bijgestuurd. Men kiest een studierichting vanuit een doordachte beroepskeuze, men gaat op zoek naar een lief met die karaktertrekken waarvan men denkt dat hij of zij die moet hebben om later een goed huwelijk te hebben,... Kortom, jonge mensen dromen en kiezen. Men wilt een bepaalde toekomst creëren, mensen kiezen, een carrière uitbouwen. Op zich is dat een hele natuurlijke evolutie. Laat ook dit maar gebeuren... En toch... Jezus zegt vandaag aan Simon Petrus: 'Toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen, je je gordel ...

Jezus zegt vandaag: ‘Ik ben het, wees niet bang’. Diep vanbinnen zijn ook wij dikwijls angstig: bang ons eigen ikje te verliezen, bang - zoals we enkele dagen geleden hier zeiden - ons roer volledig uit handen te geven aan de Heer. Of anders gezegd: we zijn bang in Gods liefde te treden. Jezus kent onze vrees, onze twijfel, onze angst. Hij kent ze meer dan wij ze zelf kennen. En juist door het feit dat Hij er weet van heeft komt Hij ook tot ons met die heldere en bevrijdende woorden: ‘Ik ben het, wees niet bang’ . Laten we deze woorden in de stilte van ons hart met veel liefde overwegen. Het is immers de Heer zelf die deze woorden in ons diepste zijn komt neerleggen, met de uitnodiging ons aan Hem toe te vertrouwen. Toen de leerlingen, zo lezen we, de Heer aan boord wilden nemen kwam hun boot meteen aan land . Zo is het ook in ons leven. Wanneer we ingaan op de uitnodiging van de Heer Hem in ons toe te laten, wanneer we ermee instemmen dat Hij de leiding mag nemen over ons innerlijk...

Vandaag zegt Jezus: 'Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.' Wanneer Jezus hier spreekt over 'eenvoudige' mensen, dan heeft Hij het niet over mensen die niet gestudeerd zouden hebben, mensen zonder diploma's of mensen met een zogenoemd laag iq. Wanneer Hij spreekt over 'wijzen en verstandigen' heeft Hij het niet over mensen die het ver geschopt hebben in hun leven, mensen met universitaire diploma's, hooggeleerden, ook niet over theologen of zij die hoogstaande functies zouden bekleden in de Kerk. De 'wijzen' waarover Jezus hier spreekt zijn zij die zichzelf verstandig achten los van hun schepper. Zij zetelen als het ware op de troon van God en vinden dat ze Hem niet nodig hebben. Zij leven en handelen vanuit hun 'ikje' los van de Vader. Ze zijn hoogmoedig, zelfingenomen, verwaand, h...

' God schenkt de Geest in overvloed.' Zo horen we vandaag Jezus zeggen tot Nikodemus. Wie leeft in ontmoeting met de Heer, zal de Heer en zijn liefde steeds meer leren verstaan. Niet zozeer vanuit een louter menselijk denken dat steeds om bewijzen en ervaring vraagt, maar vanuit de warmte van de heilige Geest die ons geschonken is. Doorgaans hechten we aan dit laatste weinig belang en daardoor geven veel mensen het te snel op, of geraken in een twijfel waar ze niet meer uit raken. Door het verlies van de Geest is het geloof abstract geworden, misschien nog in stand gehouden door bepaalde rituelen of zelfs vormen van liefdadigheid, maar de levende overgave en de blijheid van een leven gestuwd door de Geest is zoek geraakt… Willen we leven in Gods wil, willen we zijn woorden spreken, willen we zijn liefde belichamen, dan is het belangrijk dat we Gods heilige Geest in ons leven levend houden, of beter gezegd: is het van belang dat we onszelf plaatsen in de gloed van de Geest, i...

Vandaag zegt Jezus tot Nikodemus, én tot ons: 'Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.’ Liefde en kwaad zijn tegengesteld aan elkaar, zoals licht en duisternis dat ook zijn. Wie kwaad doet, leeft tegengesteld aan de liefde en leeft in de duisternis. Wie oprecht tracht te leven en daardoor het licht opzoekt, zal getuigen van Gods Liefde, want hij leeft in de Liefde en de Liefde spreekt van God. Laten we kinderen zijn van het licht, kinderen van de liefde, kinderen van God, heel concreet, in het leven zoals het zich vandaag aanbiedt, in de bezigheden waarin God ons vandaag roept. Evident is dat niet, maar wel mogelijk, de woorden van Maria uit het Lucas-evangelie indachtig ‘Voor God is niets onmogelijk’. Puur vanuit ons eigen ikje zal het doorgaans niet makkelijk zijn. Wie tracht lief te hebben vanuit Christus’ inwoning z...

Waar gisteren in de brief van Petrus nog gewaarschuwd werd voor de listen van de duivel, zo horen we vandaag Jezus spreken over een weg die een garantie biedt om 'in God' te leven, losgeweekt van het kwaad. We moeten 'opnieuw geboren worden', zo stelt Hij, en wel 'uit de Geest' ; een wedergeboorte dus. Wat is dat dan, die nieuwe geboorte? Paulus schrijft in zijn tweede brief aan de Korintiërs wanneer iemand één met Christus is hij tot een nieuwe schepping hoort. 'Het oude is voorbij' , zo schrijft hij, 'het nieuwe is gekomen' (2 Kor. 5, 17). En daar gaat het dus over. Herboren worden in Christus. Een geestelijke transformatie, zeg maar. Een opgenomen worden in en door de verrezen Heer. Vanuit Hem leven, liefhebben, verkondigen. Als een nieuwe mens die leeft in het Pasen van de Heer. Het is dus niet de Heer nabootsen. Het is ook meer dan zijn voorbeeld volgen. Het is leven in verbondenheid met Hem. Het gaat over leven in eenheid met Christus...

Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel, zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi. Zo waarschuwt ons Petrus vandaag in de eerste lezing. Gisteren spraken we hier in 'Van Woord naar leven' nog over de kleine opstanding die je kan ervaren wanneer je bereid bent je leven in de wonde van je medemens te leggen; de ander die oproept lief te hebben. Wie deze kunst van het leven verstaat zal Christus' verrijzenis aan den lijve ervaren; zowel in jezelf als in het gebaar van liefde dat gesteld wordt. Maar daarvoor moet je uit jezelf treden, afsterven aan een 'ik' dat zegt het eigen ego te voeden en te volgen. Dit laatste is een ik dat gekozen heeft het pad te volgen van het egoïsme, wat bijna altijd haaks staat op de liefde. Wanneer je het kwaad bezig ziet in je onmiddellijke omgeving, of in de grotere wereld, maar ook in jezelf, dan kunnen we altijd de eenvoudige conclusie trekken dat er niet gekozen werd voor de liefde. Het is een...