zaterdag in de 2e paasweek
Jezus zegt vandaag: ‘Ik ben het, wees niet bang’.
Diep vanbinnen zijn ook wij dikwijls angstig: bang ons eigen ikje te verliezen, bang - zoals we enkele dagen geleden hier zeiden - ons roer volledig uit handen te geven aan de Heer. Of anders gezegd: we zijn bang in Gods liefde te treden.
Jezus kent onze vrees, onze twijfel, onze angst. Hij kent ze meer dan wij ze zelf kennen. En juist door het feit dat Hij er weet van heeft komt Hij ook tot ons met die heldere en bevrijdende woorden: ‘Ik ben het, wees niet bang’.
Laten we deze woorden in de stilte van ons hart met veel liefde overwegen. Het is immers de Heer zelf die deze woorden in ons diepste zijn komt neerleggen, met de uitnodiging ons aan Hem toe te vertrouwen.
Toen de leerlingen, zo lezen we, de Heer aan boord wilden nemen kwam hun boot meteen aan land. Zo is het ook in ons leven. Wanneer we ingaan op de uitnodiging van de Heer Hem in ons toe te laten, wanneer we ermee instemmen dat Hij de leiding mag nemen over ons innerlijk leven, krijgen wij grond onder de voeten; vaste grond, de grond van ons bestaan. Grond waarop we kunnen bouwen, leven, liefhebben. Die grond is immers de Heer zelf: fundament van ons bestaan, levend hart van ons leven.
Lieve mensen, ga met al je angsten, twijfels, klein geloof of ongeloof, naar de Heer. En tracht zijn woorden ‘Ik ben het, wees niet bang’ te ontvangen alsof de Heer zelf je komt bezoeken, want zo is het ook.
Vlij je tegen Hem aan, ontvang Hem. Moge Hij de grond worden van je bestaan.
Een mooi en gezegend weekend voor ieder van u,
kris
Het is wonder hoe Jezus ons ziet, ook bij tegenslagen en tegenwind. Hij komt over het water - zinnebeeld voor het kwaad en alle kwade machten in ons leven - naar ons toe. Hij is de grote 'Ik ben', God-met-ons. Met Hem bereiken wij veilig de haven, krijgen we vaste grond onder de voeten, ontvangen we zelfs de eeuwige en hemelse zaligheid. De gemeenschap van de eerste christenen was eensgezind en één van hart, zo lazen we vorige dinsdag. Toch was het ook daar niet allemaal koek en ei. Er werd gemord. De heidenchristenen voelden zich achtergesteld. Hun weduwen vonden dat ze te weinig materiële ondersteuning kregen van de Kerkgemeenschap. Dan die mooie en wijze beslissing van de apostelen en alle leerlingen van de Heer: zeven mannen zouden die ondersteuningstaak behartigen terwijl de apostelen zelf zouden blijven zorgen voor het gebed - en wellicht ook voor het vieren van de eucharistie - en voor de verkondiging van het woord. Hier begon het ambt van de diakens. Maar zij zullen méér doen dan zorgen voor die ondersteuning. De volgende dagen gaan we horen hoe Stephanus en Filippus ook op missietocht gaan. Ook in onze tijd is de verkondiging niet langer het privilege van de priesters zoals het een hele tijd is geweest. Iedere gedoopte is verantwoordelijk voor de verspreiding van het evangelie. Ook hier komt Jezus ons tegemoet met vindingrijke oplossingen. Elke tijd heeft zijn eigen noden en in iedere tijd heeft de Kerk een eigen gelaat.
BeantwoordenVerwijderenChristus maak ons en mij ,elk ogenblik van ons en mijn leven ...hoe moeilijk het soms is ...in ons bewust dat "U er altijd bent en dan alle angst voorbij dan "!Dank U Heer!
BeantwoordenVerwijderen