dinsdag in de 2e paasweek

Waar gisteren in de brief van Petrus nog gewaarschuwd werd voor de listen van de duivel, zo horen we vandaag Jezus spreken over een weg die een garantie biedt om 'in God' te leven, losgeweekt van het kwaad. We moeten 'opnieuw geboren worden', zo stelt Hij, en wel 'uit de Geest'; een wedergeboorte dus.

Wat is dat dan, die nieuwe geboorte?
Paulus schrijft in zijn tweede brief aan de Korintiërs wanneer iemand één met Christus is hij tot een nieuwe schepping hoort. 'Het oude is voorbij', zo schrijft hij, 'het nieuwe is gekomen' (2 Kor. 5, 17).
En daar gaat het dus over. Herboren worden in Christus. Een geestelijke transformatie, zeg maar. Een opgenomen worden in en door de verrezen Heer. Vanuit Hem leven, liefhebben, verkondigen. Als een nieuwe mens die leeft in het Pasen van de Heer.

Het is dus niet de Heer nabootsen. Het is ook meer dan zijn voorbeeld volgen. Het is leven in verbondenheid met Hem. Het gaat over leven in eenheid met Christus, een leven vanuit een innige gehechtheid aan zijn Persoon.

Wie zo leeft, laat zich leiden door een innerlijke vlam, namelijk de heilige Geest. Wie het klaar speelt zich volledig toe te vertrouwen aan het waaien van de Geest in zichzelf, zal zich inderdaad telkens opnieuw herboren weten, door het feit dat hij in de ervaring en beleving zal leven opgenomen te zijn in Christus. Hij zal zich deelgenoot weten aan de liefde van de Heer.

Vraag is nu: hoe laat je je dagelijks leiden door die Geest, zodat je inderdaad als een herborene in Christus kan leven? Een theologische constructie daarover opbouwen is niet zo moeilijk. Maar dit omzetten in je concreet leven van elke dag; op de plek waar je woont, leeft en werkt, met de mensen u gegeven... Da's heel andere koek. Maar wel de bedoeling.

Naar mijn mening is gebed (gebed bedoeld als gods-ontmoeting) de sleutel bij uitstek om tot deze overgave aan de Geest te komen. Bidden doe je zelf in de mate dat jij beslist er tijd voor te nemen, je eventueel af te zonderen, een ruimte te kiezen, een houding aan te nemen. Tot zover de buitenkant; die belangrijk is. Maar het blijft buitenkant. De binnenkant is iets waar je je aan moet toevertrouwen. Want het wezen van het gebed is niet zozeer dat wij bidden, maar dat de Geest in ons bidt. Het gaat over gaan 'staan' in gloed van de Geest, om - verteerd in Hem - in relatie te treden met de Heer. Beter gezegd: het is de Geest die je in ontmoeting brengt met Christus.

Het is niet evident je toe te vertrouwen aan dit waaien van de Geest. Het vraagt innerlijke armoede, leeg worden, beschikbaar zijn, bereid zijnde 'ja' te zeggen op Gods Adem diep in jezelf. De enige wijze om dit te leren is dit te doen; dagelijks. Smekend om genade dat je in deze 'stroom' van de Geest mag komen te staan.
En wie vraagt, zal verkrijgen, voor wie klopt zal worden opengedaan.

De transformatie bestaat er in in relatie te treden met de levende Heer, uw 'ja' leggend in zijn 'ja' tot God. Christus zal uw 'ja' opnemen in zichzelf en uw hele persoon toewijden aan de Vader. Dit met de bedoeling dat je Gods liefde zou worden. Dat is de transformatie. Je zal drager zijn van Gods liefde en in de zending uitdrager. En wel in Christus' naam; verinnigd in Hem.

Dat is 'opnieuw geboren worden'; geestelijk, 'in' de Heer.

Jij zult niet Christus zijn, maar Christus zal wel u zijn, vanuit uw gehecht zijn aan Hem. Dat is zijn liefde voor ons, en onze liefde voor Hem, en vanuit Hem onze liefde voor ieder schepsel.

Van harte,

kris