zondag 3 in de paastijd - C

 Als we jong zijn hebben, of hadden, we allemaal onze dromen over de invulling van onze toekomst. Dit begint al bij kinderen. Veel jongens willen voetballer worden, of brandweerman, of politieagent. Veel meisjes willen kapster worden, of kinderverzorgster, of schoonheidsspecialiste. Ach, laat kinderen maar dromen!

Als ze jaren later dan jongvolwassen zijn, worden de meeste dromen bijgestuurd. Men kiest een studierichting vanuit een doordachte beroepskeuze, men gaat op zoek naar een lief met die karaktertrekken waarvan men denkt dat hij of zij die moet hebben om later een goed huwelijk te hebben,... Kortom, jonge mensen dromen en kiezen. Men wilt een bepaalde toekomst creëren, mensen kiezen, een carrière uitbouwen. Op zich is dat een hele natuurlijke evolutie. Laat ook dit maar gebeuren...

En toch...
Jezus zegt vandaag aan Simon Petrus: 'Toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen, je je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wilt.' Jezus doelt hier, zoals in de volgende zin staat in het evangelie, op het sterven van Petrus, en wel tot eer van God.

Wat ons betreft mogen we deze woorden ook beluisteren kijkend naar onze levenswandel. Als we jong zijn willen we van alles, dromen we, kiezen we. Als we ouder worden kan het zijn dat we aanvoelen dat er een Ander is die onze levensweg bepaalt, een Ander die ons brengt tot keuzen waar we in eerste instantie misschien niet hadden voor gekozen.

En die Ander is natuurlijk God. Doorheen zijn Zoon nodigt Hij uit in zijn liefde te treden. Om vanuit een innige verbondenheid met Christus keuzes te maken. Het kan zelf zo zijn dat men ervaart dat men tot heel concrete keuzes door de Heer wordt uitgenodigd: bijvoorbeeld een roeping tot het priesterschap, het huwelijk, een godgewijd leven als celibatair,...

Het komt erop neer bereid te zijn je te laten omgorden. Dit is snel gezegd. Soms gaan er jaren over, of zelfs een heel leven. Het kan ook zijn dat een moment van genade je een bepaalde keuze doet maken die je hele verdere leven bepaalt. De tijdspanne kan zeer verschillend zijn. Van belang is bereid te zijn je te laten omgorden door God. Anders gezegd: ben je beschikbaar wanneer Hij je tot iets vraagt?

Soms wacht God ook niet op onze beschikbaarheid, en laat Hij bepaalde dingen gewoon gebeuren. Ik praat er wel eens over met onze mensen in het woonzorgcentrum waar ik werk. Op hun gouden leeftijd gebeurt het vaak dat ze fysiek afhankelijk worden van zorg. Hiervoor kiest niemand. Maar het is wel de weg die ze te gaan hebben. Niet evident. Laat je maar omhoog hijsen in een tillift wanneer je zo nodig grote boodschap moet doen. Maak het maar mee dat je moet gevoed worden omdat je je hand niet meer bij je mond krijgt. Om nog niet te spreken van een vergevorderd stadium van dementie.
Vele mensen die afhankelijk worden van de zorg gaan in eerste instantie in een een soort weerspannigheidsmodus, waarbij ze dikwijls een bepaald gedrag vertonen dat niet altijd zo aangenaam is voor de buitenwereld. Voor de zorgverstrekkers vraagt het veel deskundigheid, geduld en liefde hiermee om te gaan.
Toch geloof ik dat ook in de weg van de afhankelijkheid God roept; zowel naar de zorgvrager toe alsook naar de zorgverstrekker. Doorheen de broosheid van de ander roept God op het beste in ons naar boven te halen om zijn liefde zichtbaar te maken. Ook dit is niet evident. Soms schuurt het, roept het een zekere weerspanning op. Levinas spreekt in deze zelfs van 'choqueren'. Wat niet erg is, integendeel. Zelfs in de gevoelens van weerspannigheid roept God, kneedt Hij, en blijft Hij vooral de grote bedelaar die dorst naar liefde en mededogen.

Ik haal dit aan om maar te zeggen dat ook op deze wijze een gordel kan omgedaan worden waar je als persoon absoluut niet voor zou kiezen.
Maar mooi is ook dat in dit voorbeeld de zorgverstrekker een gordel wordt omgedaan door de zorgvragers die hij ontmoet. De gordel zal hem of haar leiden op de weg van het beminnen.

'Heb je Mij lief?', vraagt Jezus aan Petrus. Drie keer vraagt Hij het. Of anders gezegd: Jezus vraagt het altijd; dagelijks, in vele omstandigheden. De Heer liefhebben betekent vanuit het evangelie van vandaag dus ook je laten omgorden. We mogen geloven, dat wanneer we dit laten gebeuren, en wel in vrede en toevertrouwen, dat Pasen zal gebeuren, zowel in onszelf als in het leven van vele anderen.

Een mooie zondag voor ieder van u,

kris