Witte Donderdag
Vandaag zegt Jezus tot Petrus, en tot ieder van ons: 'Als Ik je voeten niet mag wassen kun je niet bij mij horen.'
Dit gaat tegen alle wereldse logica in. God zelf knielt voor de mens om de voeten te wassen, om hem te reinigen. Dat kan Christus omdat Hij een en al Liefde is. De Liefde gaat nooit boven de ander staan, maar treedt de naaste tegemoet als een mindere. Dat is Liefde. Zo is God. Wie deze daad van de Heer niet toelaat, zo zegt Hij, kan niet bij Hem horen. Hij zal nooit Jezus' deelgenoot kunnen zijn.
In de biecht gebeurt net hetzelfde. Daar knielt de Heer voor de biechteling. Doorheen de priester geeft de Heer de absolutie en neemt de biechteling in zich op.
Het is dus in de reiniging dat Christus ons in zich opneemt. De reiniging bestaat er in je te laten genezen van de hoogmoed, om je als een nederige te laten opnemen door Christus in Hemzelf.
Vanuit deze reiniging mogen wij dan elkaar de voeten wassen. Jezus zegt immers: 'Ik heb een voorbeeld gegeven; wat Ik voor jullie heb gedaan, moeten jullie ook doen.' Het is, verenigd met de Heer, dienend in het leven staan; altijd als een mindere, bereid zijnde neer te knielen voor iedere medemens.
De bron om al voetwassend door het leven te gaan vinden we terug in de eucharistie waarvan we de instelling vandaag gedenken en vieren. Oh wat een geschenk aan de Kerk: de Heer zicht- en tastbaar onder ons. Heerlijk toch. Wat een creativiteit van God om zo in zijn Zoon onder ons aanwezig te zijn. Geniaal! Geen mens die zoiets zou kunnen bedenken.
Laten we van de eucharistie houden, zoals de Heer doorheen het Brood van ons houdt. Laten we met een innige liefde naar Hem kijken, naar Hem verlangen, Hem ontvangen.
De eucharistieviering... wat een feest! Een hemels gastmaal hier op aarde waar de Heer ons in zich opneemt, en ons in staat stelt lief te hebben zoals Hij de mensheid bemint.
Want daarover gaat het: eucharistische mensen worden in het dagelijks leven, ons gevend in de liefde van Christus aan allen die God op ons levenspad plaatst, en de mensen waarvoor we bidden.
Ik wens ieder van u een mooie Witte Donderdag.
En aan de priesters onder ons: een hartelijke dank om jullie ja-woord!!
Laten we allen samen voor hen bidden!
kris
Dank u, Kris, en u allen, voor uw gebed voor ons, priesters, vandaag.
BeantwoordenVerwijderen- Jezus viert het Paasmaal zoals door God aan Mozes voorgeschreven. Jezus is echter zelf het echte Paaslam. Hij zal Zijn leven geven om ons allen te bevrijden, niet meer uit Egypte, maar uit de zonde en de eeuwige dood.
- Jezus stelt de H. eucharistie in. Het Paasmaal dat Hij viert, is ook een zgn. todah-offer. Dat was een dankoffer voor een bijzondere redding door God. Het bestond uit twee delen: eerst een offer van een offerdier in de tempel en daarna ritueel breken van brood en drinken uit de beker, met veel zegeningen. Jezus draait de ritus van de todah echter om: eerst een ritueel eten en drinken van brood en wijn en het offer zal niet een offerdier zijn, maar Zijn eigen lichaam morgen op het kruis. Bij elke maaltijd was een plaats gereserveerd voor de Messias die kon komen. Ook hier was dat zo en na de maaltijd gaat Jezus naar het bord en de beker voor de Messias en neemt die zelf, terwijl Hij zegt: 'Neemt, eet, dit is Mijn lichaam; neemt, drinkt, dit is de beker van het nieuwe verbond in Mijn bloed'. Duidelijker kon Jezus het niet aantonen dat Hij de Messias is, wat Hij ook aan de hogepriester bij Zijn ondervraging zal herhalen: 'Van nu af zult ge de Mensenzoon zien zitten aan de rechterhand van de Macht (een joodse uitdrukking voor God) en zien komen op de wolken des hemels' (Mt. 26, 64). De eucharistie is een dankoffer en een gedachtenis aan wat Jezus voor ons deed. Hij blijft in dat sacrament levend bij ons. Jezus' todah was ook een dankoffer voor de redding van de hele mensheid die Hij zou mogen realiseren op het kruis en ook een dank omdat God Hem niet over zal laten aan de dood, maar Hem zal doen verrijzen.
- Johannes verhaalt de instelling van de eucharistie niet. Hij acht dat bekend vanuit de andere evangeliën. Maar op de plaats waar Hij die instelling zou moeten verhalen, vertelt Hij over de voetwassing. Dat betekent: eucharistie en voetwassing zijn hetzelfde; eucharistie is dienst; wie eucharistie viert, wordt door Jezus gereinigd én gezonden om dienstbaar in het leven te staan zoals Hij, om een diakonos te zijn, een dienaar in dienst van God en van de mensen.
Mocht het een deugddoende Witte Donderdag worden voor elk van ons.
Bisschop Lode van Hecke schrijft in zijn boekje: Een vreugdevolle tijd ( Uitg. Halewijn 2022) voor vandaag Witte Donderdag : "Dat 'zichzelf geven' wordt op Witte Donderdag al uitgelegd omdat men als evangelielezing niet de instellingswoorden neemt- wat op zich eigenlijk verwonderlijk is - maar wel het evangelie van de voetwassing. De drie synoptici, d.w.z. de evangelisten Marcus, Mattheus en Lucas, vertellen het verhaal van het laatste avondmaal zoals wij terug vinden in de eucharistieviering. Johannes geeft echter niet de instellingswoorden zoals we deze uitspreken tijdens de consecratie. Hij verteld het verhaal van de voetwassing. Ik zou bijna zeggen: in plaats van de instelling van de eucharistie. Maar het is concreter om te zeggen dat ze samenhoren. Jezus stelt daar eigenlijk een sacrament in, ook al behoort de voetwassing niet tot de zeven sacramenten. In de eerste eeuwen werd het wel beschouwd als een sacrament. De voeten wassen van de ander zoals Ik dat gedaan heb, dat is dienaar zijn van de ander" aldus Lode van Hecke. Laten wij elkaar in stilte de voeten wassen van onze geliefden...als een zeer eenvoudig gebaar...op weg naar Pasen
BeantwoordenVerwijderenDat zeg je mooi.
VerwijderenDank je Jan !!