zondag 5 door het jaar - C

Geliefde mensen,

doorheen de drie lezingen van vandaag merken we duidelijk een rode draad. Telkens wordt er gezegd dat er ‘iets nieuws’ tot stand komt.

In het evangelie is dat de vrouw die men wilde stenigen. Jezus, die met enkele wijze woorden iedereen huiswaarts stuurde, zei tot de vrouw: ‘Ik veroordeel u ook niet. Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer.’ Deze vrouw mocht opnieuw beginnen, gered (letterlijk en figuurlijk) als ze was door de Heer. Ze mocht een nieuw leven beginnen, en wel door Hem gezonden.

In de tweede lezing horen we Paulus zeggen: 'Ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt. Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God in Christus Jezus roept.' We kennen het verleden van Paulus: de grote christenvervolger. Vandaag zou men spreken van een groot terrorist, internationaal geseind. Hij weet zich, door de genade van de Heer, vernieuwd. In Hem is hij herboren. En niet achteromkijkend richt hij zich nu op zijn roeping waartoe God hem doorheen Christus beweegt.

En bij de profeet Jesaja horen we God zeggen: 'Blijf niet staan bij wat eertijds is gebeurd, denk niet terug aan het verleden. Zie, Ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt?' Ook hier een oproep niet ter plaatste te blijven trappelen, het verleden niet mee te nemen, maar je richten naar het nu en de toekomst, naar het nieuwe dat reeds aan het ontkiemen is.

Drie keer een oproep ons te richten naar het nieuwe wat ons te wachten staat.

Kenmerkend voor dit ‘nieuwe’ is, dat het geen maaksel is van de mens. Drie keer ligt het initiatief bij God. Bij Jesaja is de profetie als woorden van God zelf. Bij Paulus in de roeping die Hij van God krijgt. En in het evangelie bij de vrouw die door Jezus gered, vernieuwd en gezonden wordt.

Eigenlijk gaan deze drie lezingen over Gods barmhartigheid. Zijn barmhartigheid jegens de mensheid, jegens iedere mens persoonlijk, jegens u, jegens mij.

Vele mensen dragen een verleden met zich mee dat niet altijd zo rooskleurig is. Soms zijn er dingen gebeurd waarvan een mens spijt heeft. En zo graag – dat hoor ik toch regelmatig – zou men de klok van het leven willen terug draaien.
De lezingen van vandaag nodigen uit om die soms zware rugzak van het verleden achter te laten. Of beter gezegd: het verleden te dragen 'in God'. Dikwijls is zo’n rugzak een ware kwelling, een echte rem om vooruit te kunnen. Vele depressies komen voort uit het feit dat men z’n verleden alléén draagt, los van de Heer.

De lezingen van vandaag nodigen uit onszelf mét ons verleden aan de Heer toe te vertrouwen. Opdat Hij onze hele persoon, met alle vuiligheid die aan ons kleeft, kan vernieuwen in zijn barmhartigheid. En met ‘vernieuwen’ bedoel ik dat Hij ons, net zoals bij de overspelige vrouw uit het evangelie, niet veroordeelt om ons verleden, maar juist integendeel. Hij zal ons innerlijk bevrijden, én zenden.
Als herborenen in Hem mogen we dan kijken naar het nu, naar de toekomst. Om onze verdere levensweg te gaan in Hem, zijn liefde dragend, en uitdragend.

Geliefde mensen,
mogen de lezingen van vandaag een diepe troost zijn voor allen die gebukt gaan onder hun verleden. Laat je vooral niet wijsmaken dat je je rugzak van het verleden zomaar af moet gooien om al fluitend je verdere levensweg aan te gaan. Dat werkt zo niet. Van belang is in gebed naar de Heer te gaan, heel je persoon (met je verleden) bij Hem neerleggend. En laat je door Hem vernieuwen. Ontvang van Hem je zending, in het leven dat je vandaag leidt, met die mensen waarmee je vandaag samenleeft, met hen die je vandaag ontmoet.

Moge het een mooie, en in de diepte blijde weg zijn, die je, samen mét de Heer, bewandelt.

Mogen we als Kerk die barmhartigheid van God ook dragen en beleven naar elkaar toe, en naar allen, ook ver buiten de grenzen van ons eigen geloofsgemeenschap.

Een gezegende zondag voor ieder van u.

kris