woensdag in de 2e paasweek

Vandaag zegt Jezus tot Nikodemus, én tot ons: 'Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.’

Liefde en kwaad zijn tegengesteld aan elkaar, zoals licht en duisternis dat ook zijn. Wie kwaad doet, leeft tegengesteld aan de liefde en leeft in de duisternis.
Wie oprecht tracht te leven en daardoor het licht opzoekt, zal getuigen van Gods Liefde, want hij leeft in de Liefde en de Liefde spreekt van God.

Laten we kinderen zijn van het licht, kinderen van de liefde, kinderen van God, heel concreet, in het leven zoals het zich vandaag aanbiedt, in de bezigheden waarin God ons vandaag roept.

Evident is dat niet, maar wel mogelijk, de woorden van Maria uit het Lucas-evangelie indachtig ‘Voor God is niets onmogelijk’.
Puur vanuit ons eigen ikje zal het doorgaans niet makkelijk zijn. Wie tracht lief te hebben vanuit Christus’ inwoning zal al een veel grotere kans tot slagen hebben.

Het is kwestie van het roer van je leven uit handen geven, en wel aan de Heer. Dan wordt er écht véél mogelijk.

Niet met gegarandeerd blij succes voor jezelf. Christelijke liefde is liefhebben omwille van de liefde, omwille van de roeping, omwille van God, omwille van het grote geheel, en het gebeurt dat dat voor de liefhebber soms slecht afloopt. Een voorbeeld daarvan is de Heer zelf, en vele martelaren na en met Hem.

Maar liefde gaat natuurlijk niet enkel over fysiek martelaarschap. Gewoon liefhebben in het dagelijks leven vraagt ook heel wat van een mens. Soms is liefhebben gewoon heel lastig. Bemin maar eens heel consequent een medehuisbewoner (in een gezinssituatie of een kloostergemeenschap) die ambetant doet, die alsmaar zaagt en klaagt. Of iemand die last heeft van ochtendhumeur. Of iemand die voortdurend in de aandacht wil staan en het gesprek naar zich toe te trekt... Bemin maar. Niet evident.

Maar ook de gekwetste mens vraagt om bemind te worden. Hij of zij die met een goedgevulde rugzak door het leven gaat. De zondaar; met of zonder berouw of schuldgevoel. Maar ook de vluchteling, de bedelaar, de eenzame,... iedereen vraagt uit zichzelf bemind te worden. Christus vraagt het door hen heen. Geen evidentie. Wel onze roeping.

Maar voor alle duidelijkheid: liefhebben is natuurlijk geen verhaal van kommer en kwel. Integendeel. In de diepte is de weg van liefde een weg van vrede, van Pasen, hoe lastig of zwaar de consequenties van de liefde ook soms zijn.

Het mooie aan de liefde is dat ze altijd vruchten nalaat; vruchten voor de Kerk, vruchten voor de mensheid; altijd. Of het nu een blij gebeuren is of een gebeuren dat voor de liefhebber niet al te goed afloopt… Het werpt altijd vruchten af voor de ‘ander’. Want liefhebben geeft leven, geeft zin, stelt God aanwezig; en wel in alle omstandigheden.

Lieve mensen, laat ons het lied van Gods liefde zingen naar elkaar toe. En als de ander niet meezingt, laat dit vooral geen reden zijn om zelf niet te zingen.

Een mooie lentedag voor ieder van u,

kris