maandag in week 20 door het jaar

 Na een deugddoende vakantiestop ben ik er weer met een dagelijkse mijmering vanuit het Woord. Ik zou zeggen: hecht niet teveel belang aan mijn woorden; wel aan het Woord. Zie de mijmering (àls het al enige waarde heeft) als een mogelijke ondersteuning wat betreft het ontvangen, begrijpen en dragen van het Woord. Maar richt u vooral naar het Woord, en het bemediteren daarvan. Immers doorheen het Woord spreekt Christus ons aan, en baart God Hem in ons diepste zelf.

Zo roept Christus ons vandaag op arm door het leven te gaan. En dan heeft Hij het niet over dat soort armoede waar een mens ziek van wordt, ondervoed, waar ouders geen eten hebben voor hun kinderen. Nee, het gaat hier om een soberheid, een wijze van leven waar je enkel die dingen bezit die je nodig hebt. Al wat je niet echt nodig hebt kan je beter van de hand doen, zo stelt het evangelie, en liefst nog op zo’n manier dat de armen er baat aan hebben.

Laten we eerlijke zijn: het is best een lastig evangelie. De meesten van ons zijn relatief rijk; rijk toch in vergelijking met vele mensen in deze wereld die écht arm zijn, gezinnen die ’s morgens niet weten of ze ’s avonds eten zullen hebben voor hun kinderen.

Wat onze westerse levensstijl betreft: We slaan hier in het westen nogal dikwijls de evangelische bal mis, zowel thuis als in de Kerk. Jammer. Als je in de Handelingen leest hoe eenvoudig de eerste christenen leefden, hoe zij alles deelden met elkaar en met de armen… We kunnen er veel van leren.

Hier in het westen hebben we als christenen snel de neiging om dergelijke oproepen van het evangelie te spiritualiseren. Het gaat om een geestelijke armoede, een zich leeg maken voor God, zeggen we al snel. Oh ja, daar gaat het ook om, heel zeker. Maar in dit geval, in het evangelie van vandaag, bedoelt Jezus het echt wel letterlijk. We moeten ons niets voorliegen.

Vorig jaar las ik de biografie van de heilige Vincentius a Paulo. Wat me opviel bij deze man (zoals me dat opvalt bij zovele heiligen en andere grote mensen binnen en buiten de Kerk) is dat hij zijn volgelingen opriep om zelf uiterst sober te leven, en hun leven ten dienste te stellen van de armen. Hoe kun je de armen helpen als je zelf niet sober leeft… zo stelde hij. Wat natuurlijk waar is.

Op zich is het niet moeilijk met een doorlopend relatief groot loon enkele percenten af te staan aan de armen; als we dat al doen. Da’s goed en alle lof waardig. Maar het is niet moeilijk. Het is geven vanuit een luxe-situatie. Ik zeg niet dat dit ‘zonde’ is, ik lees alleen maar dat Jezus vraagt om je bezit te verkopen en de opbrengst aan de armen te geven.

Het zou mooi en goed zijn moesten er nog eens mensen in de Kerk opstaan zoals een Franciscus of een Clara van Assisi, die huwden met ‘Vrouwe Armoede’ omwille van Christus en Gods Rijk. Ze deden dat beiden zeer trouw, tot het overdrevene toe. Jammer genoeg duurde het niet lang. Al snel liepen de minderbroeders en de clarissen in mooi gestreken (geen goedkope) habijten en leefden in grote kloosters, ook al leefden ze persoonlijk wel sober. En heel waarschijnlijk hadden ze hun uitleg voor hun alsmaar groter wordende huizen (waar Franciscus niet mee akkoord ging!), net zoals ook wij onze uitlegsels hebben om ons rijkemansgeweten te sussen.

Ik stel voor om het evangelie van vandaag in je binnen te laten zoals het er staat. Zet nu niet meteen deze namiddag je huis of auto te koop. Maar ik stel voor: vul dit evangelie niet te snel in. Laat het maar confronteren met je leven en de dingen die je hebt. En wel zo dat het Woord vruchtbaar wordt, en ons leven richting geeft, ten dienste van Gods rijk, de Liefde dienend.

kris