woensdag in week 20 door het jaar

Vandaag beluisteren we de gelijkenis over de werkers van het laatste uur. Terwijl anderen een hele dag hadden gewerkt kregen deze laatkomers hetzelfde loon voor de korte tijd dat zij die dag gewerkt hadden.

Wat leert deze gelijkenis ons?
Wel, ze leert ons veel.
Laten we ons richten naar drie zaken.

Wat ons in de gelijkenis het eerste opvalt is dat het Koninkrijk van de hemel vergeleken wordt met een wijngaard. Met een plaats dus waar gewerkt wordt. Zoals we weten is de Kerkgemeenschap, en in wezen elke mens, geroepen om het Koninkrijk van God hier op deze wereld gestalte te geven; een rijk waar God en de naaste ten diepste bemind wordt. De wereld waarin we leven, en waartoe we gezonden zijn, mag dus geen plek zijn om een luilekkerleventje te leiden. Nee, het is een plaats waar men zich in vrijheid engageert om Gods goedheid gestalte te geven in een zorgend leven voor elkaar; biddend en/of handelend, ieder naar zijn roeping, met zijn gaven en talenten.

Een tweede zaak die opvalt is de houding van de heer van de wijngaard, bijzonder tegen het einde van de dag. De werkers die er tegen het laatste werkuur waren bijgekomen kregen evenveel loon van hem als zij die een hele dag gearbeid hadden. Wel, geliefde mensen, zo is God: door en door goedheid. Natuurlijk is God blij wanneer er mensen zijn die heel hun leven van jongs af aan geleefd hebben als goede en liefdevolle mensen. Maar God is ook blij (bijzonder blij zelfs) wanneer er mensen zijn die meer tegen het einde van hun leven de zin van het bestaan ontdekken: namelijk te leven voor en in de liefde. Dat noemt men barmhartigheid. Altijd opnieuw openstaan voor zij die zich keren naar de liefde, op welke moment in het leven dat dat ook gebeurt. Denken we aan de 'goede moordenaar' die naast Jezus gekruisigd werd. Hij had berouw, en bad in alle oprechtheid om ontferming. Hij keerde zich naar Jezus, naar de liefde. En dat was voor Jezus genoeg om hem te beloven nog dezelfde dag in het paradijs te zijn. Zo is God. Groots!

Een derde zaak die opvalt is de ontevredenheid van zij die een hele dag onder de brandende zon gewerkt hebben bij de uitkering van het loon en de vaststelling dat de laatkomers evenveel kregen. De heer van de wijngaard berispt hen met de woorden: 'Zet het kwaad bloed dat ik goed ben?' Een vraag die zich hier aandient is de volgende: kunnen wij ten diepste blij en dankbaar zijn wanneer mensen God vinden in het leven, ook al stellen wij misschien vast dat zij een groot stuk van hun leven 'geprofiteerd' hebben? Zijn wij oprecht blij, met de vreugde van de hemel, wanneer mensen God vinden? 

Voor mij persoonlijk roept dit evangelie ook op missionair in het leven te staan. En daarmee bedoel ik niet dat we heel de dag door met iedereen over God moeten praten, of dat we voortdurend Bijbelcitaten moeten aanhalen. Ik bedoel: gaan wij zo om met onze medemens dat het beste in hen naar boven komt, dat zij vreugde ontdekken in een zingevend bestaan, dat zij blijheid ervaren in het zorgend omgaan met de ander? In het 'goede gesprek' kunnen we dan misschien over God praten, over de zin van ons bestaan, over het belang van de liefde, over Jezus.
Laten we dit alles niet doen vanuit ons eigen ikje, maar altijd vanuit Christus die ons bewoont, en die ons ten gepaste tijde de genade zal verlenen te getuigen van Hem, en wel zo dat anderen aangeraakt worden door de levende Liefde: God in ons leven. Laten we om deze genade bidden.

kris